Leesvoer

Lezen tijdens de vakantie

Ik was 17 jaar toen ik voor het eerst zonder mijn ouders op vakantie ging. De reisbestemming was Joegoslavië, ik ging er met mijn vriend Johan naar toe, we reisden met de trein.
Er ging veel mis, die maand dat we kampeerden in Kraljeviça. De belangrijkste oorzaak hiervan was dat we veel te weinig geld hadden. We leefden van rijst met elke dag een ander pakje soeppoeder, heel af en toe konden we ons een biertje veroorloven (dwè pivèh, twee bier).

Veel erger was, dat ik na enkele dagen al niets meer te lezen had. Vanwege onze benarde financiële positie  konden we ons geen andere pleziertjes veroorloven dan zwemmen en lezen, dus toen mijn lectuur op was moest ik een oplossing zoeken voor de momenten dat ik niet in het water lag.
Ik las nog geen Engels in die tijd, dus struinde ik de hele camping af op zoek naar Nederlanders met Nederlandstalige lectuur. Ik maakte kennis met boeken die ik anders waarschijnlijk nooit onder ogen zou hebben gekregen: Zuster Hendriks vindt het geluk en De stille boerenhoeve.
Ik was de koning te rijk toen ik een lekker dik boek van Willy Heinrich mocht lenen,  het moet als titel hebben gehad De ketens van haar hart, het kan ook Getekend door het verleden zijn geweest. Tot mijn grote verdriet moest ik het boek al na enkele dagen afstaan, de bezitter ervan verliet de camping. Ik ben er dus nooit achtergekomen of Hilde nu de man van haar dromen heeft gevonden of niet.

In de hierop volgende jaren maakte ik lange fietsreizen. Als je fietst telt elk onsje bagage, dus je moet zorgvuldig selecteren. Ik had het absolute minimum  aan boeken in mijn tas gestopt.
Op de camping kan je heel fijn lezen, vooral na een vermoeiende fietstocht. Ik was halverwege mijn Len Deighton, het begon net spannend te worden, toen ik de bladzij omsloeg en tot mijn grote schrik ontdekte dat een compleet katern van het boek onbedrukt was. Heel veel hagelwitte bladzijden. Pas na lang doorbladeren hernam het verhaal zich midden in een zin, maar ik was de verhaallijn natuurlijk helemaal kwijt.  Grote boosheid op een Franse camping.

Je gelooft het niet, maar tijdens een andere reis was ik helemaal verdiept in een boek van Elmore Leonard toen ik na het omslaan tot mijn verbijstering in een compleet andere roman verzeild was geraakt. Op de drukkerij had men een heel katern verwisseld. Ik las ineens over paus Johannes XXIII en kon wederom het oorspronkelijke verhaal wel vergeten.

Je zou bijna geloven dat er een vloek rust op mijn leesactiviteiten in de vakantie, maar de narigheid is gelukkig tot de hierboven beschreven incidenten beperkt gebleven.
Ik herinner me een heerlijke vakantie waarin ik, met mijn rug tegen een boom gezeten, volkomen gegrepen was door Dune van Frank Herbert. Nu ik met de auto op vakantie ga kan ik onbekommerd een grote stapel lectuur meenemen.
Ik ga op Terschelling drie weken lang heerlijk lezen en series kijken.

Welke boeken gaan mee?

Stephen King is een van mijn favoriete schrijvers. Ik kan niet zeggen dat ik alles van hem gelezen heb, want hij heeft heel veel boeken geschreven. Ze zeggen weleens dat King sneller schrijft dan zijn lezers kunnen lezen. Het verhaal gaat dat zijn uitgever weigerde weer een nieuw boek van hem uit te brengen omdat King zijn eigen markt verpestte. Omdat hij het schrijven niet kon laten publiceerde hij een aantal boeken onder het pseudoniem Richard Bachman.

Dit boek is de tweede van een trilogie. De hoofdpersonen komen terug, dat is altijd prettig.
King heeft vaak als onderwerp: gewone mensen overkomt iets heel akeligs, maar ze komen er uiteindelijk toch goed van af.
Heel Amerikaans, je moet er van houden (vergelijk het maar met hamburgers).

 

 

Ik las nog niet eerder een boek van Anthony Doerr, maar deze roman kreeg de Pulitzer Prize for Fiction 2015. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de tweede wereldoorlog. WO II heeft mij altijd gefascineerd.

In this magnificent, deeply moving novel, the stories of Marie-Laure and Werner illuminate the ways, against all odds, people try to be good to one another.

Ik ben klaar om deeply moved  te worden in deze troublesome times.

Ik ken Louis de Bernières van zijn magistrale Captain Correlli’s Mandolin en Birds Without Wings.
Dit boek speelt in de eerste wereldoorlog, in Engeland. Ik heb gelezen dat het ook over de RAF gaat, ik verwacht dus te kunnen lezen over de heldendaden van de vliegers in hun Sopwith Camels tegen de Duitsers in hun Fokkers.
Biggles revisited!

Louis de Bernières is in the direct line that runs through Dickens and Evelyn Waugh…he has only to look into this world, one senses, for it to rush into reality, colours and touch and taste. (Evening Standard).

Non-fictie

Het is goed om tijdens het lezen van een roman af en toe een uitstapje te nemen, dan krijgen de hoofdpersonen even rust.
Ik lees bijna altijd twee boeken tegelijk: een roman en een non-fictieboek.

Aanbevolen voor iedereen die lezen en taal een feest vindt.
Het is van alles wat: serieus, satire, feit, fictie, taal en teken.

 

 

Er wordt bijna nergens zoveel over gepraat als over eten. Heel vaak worden met grote stelligheid meningen verkondigd die  moeten doorgaan voor feiten.
Ik ga lezen over deze voedingsmythes, “niets heerlijkers om te lezen dan dat de meeste voedingsadviezen fabels zijn zonder wetenschappelijke onderbouwing” (De Volkskrant).
Ik zal ontdekken dat mijn overgewicht niets te maken heeft met mijn voedselinname en wordt veroorzaakt door de genetisch bepaalde zwaarte van mijn botten.

 

 

Tussendoor leer ik één voor één alle fouten af die ik nog steeds aan de bridgetafel maak.

Daarna ga ik mijn (bridge)partner het leven zuur maken met mijn superieure kennis (“zag je nu echt niet dat je die slag op tafel moest nemen?”)

 

Come rain come shine, Terschelling, we komen eraan!