Dans

Ik heb niet zoveel met dansen. Waarschijnlijk heeft het er iets mee te maken dat ik het niet kan.

Toen ik een jaar of vijftien was ging ik op dansles. Ik kan me niet voorstellend dat dit destijds een actie was die zijn basis vond in de uitoefening van vrije wilsbeschikking. Waarschijnlijk hebben mijn ouders een rol gespeeld. Mijn moeder placht mij naar haar hand te zetten door me voor die avond een gehaktbal in het vooruitzicht te stellen. Mijn vader was niet in alle gevallen met zijn tijd meegegaan. (Zo stelde hij zich voor dat ik tijdens mijn studie “en pension” zou kunnen gaan, waarbij een vriendelijke hospita mij zou voeden en zorg zou dragen voor mijn bewassing).

Ik leerde dus wals, tango en quickstep en zag geen kans onderwijl een knappe meid te versieren die voor mij gevallen was vanwege de uitzonderlijk vloeiende en sexy manier waarop ik mijn lichaam bewoog.

Sterker nog, niet zelden waren er te weinig meisjes en nam de dansleraar (een kleine, kalende man met puntschoenen en pommade in zijn haar) de rol van danspartner op zich.
Ik was me bewust van die schoenen omdat ik er voortdurend bovenop stond en van dat haar omdat ik er tijdens het dansen op neerkeek.

Ik ging weleens naar een dancing, maar omdat mijn talenten eerder in verbale hoek gezocht moesten worden en niet op het gebied van ritmisch bewegen kwam ik hier nauwelijks aan mijn trekken. Korte boodschappen over het lawaai van de muziek in iemands oor schreeuwen haalt het toch echt niet bij een goed gesprek.

Op de school voor volwassenenonderwijs waar ik werkte werd ook weleens een feest georganiseerd. Veel cursisten dansten naar hartenlust en wilden graag dat ik mij ook op de dansvloer zou begeven.

Vaak zei ik dan dat ik net een heel nare blessure aan mijn enkel had opgelopen, later leerde ik hen dat er in Nederland een wet bestond die personen langer dan 1.90 m verbood te dansen. Aangezien ik 1.94 mat moest ik dus tot mijn spijt dit genoegen overlaten aan kleinere mensen.

Ik kan ook niet echt enthousiast worden van het kijken naar dansen. Bij ballet lopen de meisjes steeds weg om dan weer terug te komen en balanceren ze voortdurend op hun tenen. De mannen dragen een maillot die hun geslachtsdelen beknelt. Ze tillen de meisjes op en zetten hen dan even later weer neer.

Ook bij moderne dans wordt veel heen en weer gelopen. De deelnemers steken voortdurend hun ledematen zo ver mogelijk uit en hier worden de meisjes vaak op een ingewikkelde manier over rug en schouders van de jongens van links naar rechts verplaatst.
Er zijn ook veel smachtende blikken.

Op het onuitputtelijke Youtube stuitte ik op een filmpje waarin een Chinees echtpaar dans heeft ontdekt als therapie.

Ik heb het hele filmpje uitgekeken omdat ik aangestoken werd door hun enthousiasme. Kijk maar eens!

Mijn vrouw zal ongetwijfeld een poging wagen mij op te vrolijken als ik bijkom van een ernstig auto-ongeluk. Maar ja, ik zit dan met die enkel. En die wet waaraan ik mij als brave burger houden moet.