Dunkirk

Ik heb zoete herinneringen aan Tuschinski. Ooit nam mijn vader mij mee om er een James Bondfilm te zien. We zaten op het balkon en hadden zo weinig beenruimte dat ik voortdurend in angst zat kramp te krijgen. Ik zou me in dat geval langs zeker tien andere bezoekers moeten wringen om mijn benen te kunnen strekken.
Ik zag er Turks Fruit met Gerrie Gaasbeek, de mooiste meid van de klas.  Ik had gekozen voor stoelen in de zijloge-klasse. Toen we gingen zitten bleek dat mijn stoel schuin achter die van Gerrie stond. Als ik tijdens de film lichamelijk contact met haar zou willen zoeken (dat is toch de reden dat de lichten gedoofd worden?) zou ik naar voren moeten buigen om haar schuin van achteren te benaderen. Ik heb het maar niet eens geprobeerd. Het is met Gerrie niks geworden, de film was wel heel mooi.

De laatste tijd zit ik niet zo vaak meer in de bioscoop. Gesodemieter met mobieltjes, krakende chipszakken en tieners die hun kwek niet kunnen houden hebben mij ertoe gebracht  meestal te kiezen voor  een dvd thuis in plaats van de bioscoop.
Mijn zoon had voorgesteld de nieuwe film Dunkirk te gaan zien omdat we beiden erg veel interesse hebben voor de Tweede Wereldoorlog. We maakten er een familie-uitstapje van en zo zat ik na jaren weer in het prachtige Jugendstil-theater.

We zagen eerder natuurlijk The Longest Day, A Bridge too Far en Saving Private Ryan al, we hebben Band of Brothers zeker twee keer gezien.
Deze films gaan over de invasie en operatie Market Garden. We waren benieuwd hoe een film eruit zou zien die over een veel minder  bekende  passage gaat.

De evacuatie van Duinkerken behoort tot de wonderlijkste gebeurtenissen in WO II. De Engelsen zaten volkomen vast op het strand van Duinkerken en het zou de Duitsers relatief weinig moeite hebben gekost het hele leger in de pan te hakken. In plaats daarvan lieten ze toe dat 300.000 soldaten konden ontsnappen, veelal op kleine bootjes die bestuurd werden door particulieren.

Historici zijn het er niet over eens waarom de Duitsers zo hebben gehandeld.

De film behandelt wat er gedurende een week op het strand gebeurde, op zee in een dag en in de lucht in een uur. Dit is af en toe wat lastig te volgen.

Dunkirk is een bijzonder spectaculaire film.

Wat viel me op?

  • Ik weet dat er een ontstellende hoeveelheid materiaal achterbleef op het strand, in de film is alleen een stapeltje kisten te zien. De soldaten staan in keurige rijen te wachten, de voorsten tot hun middel in het water zelfs als er geen schip in zicht is.
  • Er is in de hele film niet één Duitser te zien.
  • Er is geen poging gedaan een massa van 300.000 voor te stellen.
  • Er is eigenlijk ook maar een heel klein aantal vliegtuigen in beeld. Een Spitfire squadron van drie vliegtuigen?
  • Het meest spectaculaire gedeelte van de evacuatie, de honderden plezierjachtjes die soldaten afhaalden, komt er eigenlijk maar bekaaid vanaf. We zien wat actie aan boord van een bootje, maar nauwelijks beelden van de andere.
  • Er is geen druppel bloed te zien, zelfs geen kuilen in het zand nadat een bom gevallen is.
  • Een dergelijke voorstelling van zaken lijkt wel haast gestileerd: we moeten ons als kijker maar een voorstelling maken. Dit is echter in tegenspraak met de gedetailleerde opnamen van zinkende schepen, verdrinkende soldaten en luchtgevechten.
  • Het geluid stond bijzonder hard. Niet alleen  zorgden de explosies ervoor dat je in je stoel zat te trillen, ook de aanhoudende hoge tonen van de muziek deden pijn aan je oren. Wat je in een andere film soms in een korte, spannende scene over je heen krijgt (de strijkers werken zich in het zweet) blijft hier minuten aanhouden.
  • Het menselijk drama op kleine schaal was ongeloofwaardig en clichématig (je hoeft toch niet dood te gaan als je van een trapje valt? De rare scene in de vissersboot, waar de outsider geofferd moet worden om de boot drijvende te houden en de dappere Schout-Bij-Nacht die nooit dekking zoekt en zelf niet geëvacueerd wil worden omdat de Fransen nog hulp nodig hebben).

 

Het was zoals gewoonlijk weer een geweldige ervaring om in Tuschinski te zitten (wat is dat toch een prachtig theater), de stoelen zaten heerlijk (veel meer beenruimte dan vroeger!) en het beeld was fantastisch.
Maar de film viel dus wat tegen.

 

Tuschinski          9

Dunkirk               6

 

Maar niet dus.

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Gezien

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *