De beste wensen!
We hebben het weer gehad, het gezoen en het elkaar gelukkig nieuwjaar toewensen. Veel mensen zeggen: “De beste wensen”. Wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Zijn er ook goede wensen, en betere (goed-beter-best)? En kiezen ze er dan voor om mij de beste te wensen? Dan bof ik maar, anderen moeten het doen met een mindere categorie.
De bezorgers
Jongetjes die af en toe een pak reclamefolders door de brievenbus duwen, of het plaatselijk nieuwsblad, zien rond de jaarwisseling hun kans schoon. Hun werkgever, die hen systematisch onderbetaalt, voorziet ze van kleine kaartjes met een nieuwjaarsgroet waarmee ze langs de deuren mogen om op deze manier geld van argeloze burgers af te troggelen. We laten de jongens natuurlijk niet in de kou staan en geven ze een euro, hoewel we het drukwerk dat zij met wisselende regelmaat bezorgen meestal meteen bij het oud papier doen.
De Volkskrant elke dag vóór dag en dauw
Er is één bezorger die een heel grote beloning verdient: die van ons landelijk dagblad. Elke dag weer, ook al regent het vreselijk hard, ook al zijn de straten spiegelglad: de krant is voor zeven uur al bezorgd.
Ik ken onze bezorgster niet (ik ga er om een of andere reden van uit dat het een vrouw is), want ik lig altijd nog in bed als zij de krant brengt.
Maar er is iets vreemds aan de gang.
Waar de reclamejongetjes er als de kippen bij zijn hun nieuwjaarskaartjes te verzilveren gooit mijn bezorgster haar kaartje gewoon door de bus.
Houdt ze er niet van haar klanten om geld te vragen, te “bedelen”? Of is ze veel te bescheiden, te verlegen? Na lang denken heb ik het antwoord gevonden: ze moet Jehovagetuige zijn. Iedereen weet dat Jehova’s geen feest mogen vieren, ze mogen dus ook vast geen geld vragen aan mensen die niet tot de uitverkorenen behoren.
De makkelijkste weg zou zijn dan maar helemaal niets te geven.
Aangezien ik niet van de makkelijkste weg houd heb ik dit en vorig jaar een envelop met een nieuwjaarsgroet en een mooi bedrag op de brievenbus geplakt. Op de envelop schreef ik : VOOR DE BEZORGSTER VAN DE VOLKSKRANT.
Jehova of niet, zij verdient veel waardering en bescheidenheid dient te worden beloond. Er zijn al genoeg inhalige types met grote monden in de wereld.
En toen kregen we een heel vriendelijk kaartje terug, geschreven in een mooi handschrift. De envelop was gelukkig niet meegenomen door een opportunistische voorbijganger, waar ik dan bang voor ben. Hoe dankbaar ben je als je in Groningen opgesloten zit in je huis vanwege de gladheid en als dan toch de krant wordt bezorgd over een spiegelgladde weg.
Wij willen ook met de feestdagen de bezorgers van onze kranten royaal belonen en halen speciaal daarvoor cash in huis, maar de bezorgers komen niet langs!
Wel de bezorgers van reclamefolders en plaatselijke flutkranten…
Het idee van de envelop bij de brievenbus is helaas geen optie voor ons, gezien het feit dat we in een flat aan de openbare weg wonen..