Er komen mooie dingen uit de Scandinavische landen: de Millenium trilogie, Borgen, Martin Beck en Wallander.
Voor veel mensen is de aanduiding “Scandinavische thriller” al genoeg om in extase te geraken. Wonderlijk genoeg omvat de term Scandinavië Noorwegen, Zweden en Denemarken (en doet Finland ook mee?). Je zou haast denken dat je deze landen voor het gemak wel bij elkaar mag nemen. Ze eten er allemaal smörrebröd.
Toch lijkt het me verstandig om de landen niet allemaal op een hoop te gooien. Stel dat ze dat ook met ons doen! België, Duitsland, Nederland: allemaal ongeveer hetzelfde.
Zweden heeft een fors aantal mooie boeken (Sjöwall en Wahlöö!) en tv-series geproduceerd en de Denen en Noren liften graag mee op dat succes.
Niet alles is even geslaagd (ik besprak op dit blog al het Deense The Bridge).
Ook de Noorse serie Occupied valt tegen.
Bolcom zegt er dit over:
Een Russische invasie in Noorwegen…
Politieke suspense van de makers van Millennium, naar een idee van Jo Nesbø
Hoe arrogant kunnen grootmachten zich opstellen? Wat gebeurt er met een land onder zogenaamd vreedzame bezetting? Komen burgers in opstand wanneer hun veiligheid en materiële rijkdom op het eerste gezicht niet aangetast worden? Deze waanzinnig spannende en gelaagde serie toont hoe mensen omgaan met de loyaliteit tegenover zichzelf, hun familie en hun vaderland. In de nabije toekomst besluit de Noorse regering, zonder overleg met de omringende landen, al hun olie- en gaswinning stop te zetten om volledig over te stappen op duurzame energie. Daarop valt Rusland, met goedkeuring van de EU, het land binnen om de grondstoffen voor de rest van de wereld beschikbaar te houden. Wat een geweldloze, tijdelijke invasie zou moeten zijn, ontaardt al gauw in onrust en spanningen. Noorse burgers voelen zich in hun vrijheid aangetast en komen in opstand…
We hebben de eerste tien afleveringen gezien (toen de laatste aflevering tamelijk abrupt eindigde beseften we dat we seizoen 1 hadden gezien en dat seizoen 2 nog volgt…) en waren niet onder de indruk.
Het uitgangspunt is erg ongeloofwaardig: de EU en Rusland spannen samen, ze tasten Noorwegens basale soevereiniteit aan. Noorwegen is NATO-partner, de NATO ontleent zijn bestaansrecht juist aan het uitgangspunt dat de leden elkaar beschermen.
We leven in een tijd van EU-bashing, dit kan er nog wel bij.
We zien niet duidelijk hoe de bezetting vorm krijgt, het lijkt wel of er sprake is van een bezetting-light, want alles gaat gewoon door.
De premier wil ten koste van alles oorlog (bloedvergieten) voorkomen, dat wordt mooi uitgewerkt, we zien dat hij geen enkele medestander meer overhoudt. Zijn karakter krijgt echter geen diepte, dat geldt eigenlijk voor alle karakters. We kunnen ons niet goed met hen identificeren en kunnen dus ook niet echt meeleven.
Ik had er meer van verwacht: een zes.
Klik De trailer. aan als je wilt proeven.