Ik las ergens dat voor- en napret vaak nog leuker is dan de vakantie zelf.
Enkele weken voor ons vertrek hingen we in het toilet een mooie afbeelding op van Peter van Hugten, om alvast in de stemming te komen.
We haalden de caravan weer op en maakten hem klaar voor een verblijf van drie weken.
De dag van ons vertrek naar Terschelling begon slecht: de sleutel van het di
sselslot bleek afgebroken, het kostte ons ruim een halfuur het slot met behulp van een slijptol door te zagen. We haalden de boot met 4 minuten speling, iedereen was al aan boord…….
Je ontdekt dat je niet meer zo laconiek en stressbestendig bent als 40 jaar geleden.
De vakantie leverde ons op:
- Praktisch de hele dag buiten
- Een mooi bruin kleurtje
- Veel fietsen, veel rondkijken vanaf een bankje of terrasje
- Enig gewichtsverlies
- Af en toe lekker uit eten of je eigen potje koken
- ’s Avonds spannende series kijken
- Een zeer interessante excursie langs Terschellinger bunkers
- Een orgelconcert in het Middeleeuwse kerkje van Hoorn
- Een eco-safari met een elektrische jeep
- Een vaartochtje met een oude reddingboot
- Bezoek aan de pluktuin
- Een tocht met de strandbus naar het drenkelingenhuisje
- Snuffelen bij de boekenboer
- Bridgen met Terschellingers
- En heel veel lezen
Rust
Ik sprak een vriendin, die (net als ik) thuis bijna niet een wat langere aaneengesloten periode kan lezen: er is altijd wel iets te regelen, op te ruimen of aan kant te maken.
Daarnaast lonkt de computer en gaat de telefoon regelmatig.
Op vakantie heb ik hier helemaal geen last van! Ik las:
Stephen King Finders, Keepers
Anthony Doerr All the Light we Cannot See
Louis de Bernières The Dust That Falls From Dreams
Fred Baggen Onder Correctoren
Martijn Katan Voedingsmythes
David Bird 52 Bridgemistakes to avoid
Henk Tameling Geluksgevoel
Carmiggelt Een stoet van dwergen
Carmiggelt Fluiten in het donker
Carmiggelt Allemaal onzin
De boeken van Doerr en de Bernières zijn zonder meer aan te raden, vooral All the light we cannot see is prachtig. King lezen is te vergelijken met het eten van een hamburger bij MacDonalds: het hapt lekker weg maar is ook tamelijk voorspelbaar.
Het boekje van Baggen viel wat tegen: hij vindt dat ik tot zijn doelgroep behoor, ik denk daar anders over.
Katan is heerlijk nuchter: er doen veel grote verhalen de ronde over voedsel, hij laat er wat wetenschappelijk licht over schijnen en dan blijkt het allemaal wel mee te vallen. Soms is het juist veel gecompliceerder dan we dachten.
Het boekje van Tameling vond ik op Terschelling, het gaat over de belevenissen van een badgast op dit eiland. Hij is ook een blogger. Voorin staat dat ik van doen heb met een geheel herziene uitgave. Ik vraag me of hij bij dat herzien zijn bril wel op had.
Ten slotte: ik heb Carmiggelt weer ontdekt. Wat kon die man toch prachtig schrijven. Ik wijd er binnenkort een apart blog aan.
Na onze terugkeer van ons favoriete eiland maakten we nog een paar fijne uitstapjes: naar Rotterdam (het Sonnevelthuis), fietsen in de buurt van Ommen en een tocht langs enkele Utrechtse kerken.
Het was een mooie vakantie: 8 ½
Deze tekening maakte Greet: ons uitzicht.