Bridge ligt zwaar onder vuur bij de Volkskrant.
Eerst schaffen ze de bridgerubriek van Kees Tammens af, dan zien ze er van af onderstaand stuk te plaatsen.
Niet getreurd, dan publiceer ik het op deze plek voor een veel selecter publiek.
Het artikel is een reactie op dit bericht in de Volkskrant van donderdag 29 maart:
Slecht plan voor bridgend Nederland
Het ziet er naar uit dat bridgeverenigingen btw moeten gaan betalen en dat hierdoor minder mensen lid zullen worden of blijven.
Dit zou heel erg jammer zijn.
Als bridgedocent en bestuurslid van een bridgeclub zie ik van nabij hoe belangrijk deze sport is voor met name ouderen. Voor hen is de wekelijkse speelavond een belangrijk punt in de week, een moment waarop ze onder de mensen verkeren en hun hersenen intensief gebruiken.
In het kader van Denken en Doen, een project dat opgezet werd om ouderen uit hun sociale isolement te halen en te stimuleren geestelijk actief te blijven voerde ik tientallen intakegesprekken.
Ouderen werden uitgenodigd bridge te leren en lid te worden van een club. Op deze manier zouden ze contacten opdoen hun brein soepel houden.
Tijdens deze gesprekken kwam iedere keer naar voren dat inwoners van onze gemeente grote behoefte hadden aan een dergelijk aanbod. Een mevrouw vertelde dat ze sinds het overlijden van haar echtgenoot elke avond voor de televisie zat en nauwelijks nog het huis uitkwam. Een ander was na een verblijf van vele jaren op de Antillen geremigreerd en had heel weinig sociale contacten.
Het tweede project is inmiddels in volle gang, 170 deelnemers zijn inmiddels enthousiast aan het bridgen. Ze ontmoeten elkaar ook buiten de lessen om, regelmatig organiseert een van hen een wedstrijdje thuis.
Een bridgester van 83 speelt meerdere keren per week en is er van overtuigd dat haar leven er heel anders uit zou zien als ze dat niet zou doen. “Ik zou wegkwijnen achter de vitrage en waarschijnlijk al behoorlijk dement zijn.”
Bridgen biedt als geen andere sport de mogelijkheid om geestelijk gezond en sociaal actief te blijven tot op zeer hoge leeftijd. Een van mijn cursisten was 99 jaar toen hij begon met de lessen.
Het lidmaatschap van een club is relatief goedkoop, toch kan de hoogte van de contributie voor sommige mensen een belemmering zijn. Een echtpaar vertelde dat zij graag geld wilden besteden aan hun kleinkinderen en dat zij nog net een autootje konden betalen, maar dat er geen geld was om het bridgen te betalen. Als de contributie wordt verhoogd zou dit de drempel nog hoger maken.
Er speelt nog een element een rol als in de toekomst btw moet worden betaald: verenigingen zullen hun financiële administratie moeten aanpassen, want er moet een aparte boekhouding worden bijgehouden. Dit levert een extra belasting op voor de bestuurders die deze taak op zich zullen moeten nemen. Deze vrijwilligers steken al erg veel tijd en energie in het draaiend houden van hun club, die zonder hun inspanningen niet zou kunnen bestaan.
Het is een feest voor het oog als je kijkt naar een zaal vol bridgers. Als de wedstrijdleider heeft aangegeven dat de wedstrijd een aanvang kan nemen wordt het ineens muisstil. Enthousiast en geconcentreerd proberen de spelers hun tegenstander te overtroeven. Tussen de ronden zwelt het lawaai weer aan: er worden geanimeerde gesprekken gevoerd, soms over het zojuist gespeelde spel maar heel vaak over andere, nog belangrijker zaken.
Het is waar dat bridgen een denksport is, die zittend kan worden uitgeoefend. De koffie wordt niet hardlopend gehaald en punten worden niet door spectaculaire lichamelijke acties gescoord. Maar onder de grijze haren gebeurt er des te meer. Goed bridge vereist analytisch denken, goed onthouden en af en toe sluwe misleiding. Daar steekt de marathon eigenlijk mager bij af.
Ik hoop dat de staatssecretaris een weg vindt om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen kunnen blijven bridgen. Als bridge hiervoor het label sociaal-culturele activiteit moet krijgen in plaats van denksport lijkt me dat geen enkel bezwaar.