Ik bied mijn hulp aan
Aangespoord door alle publiciteit rondom de komst van de vluchtelingen besloot ik een daad te stellen.
Ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is dat asielzoekers zo snel mogelijk de Nederlandse taal leren. Dat helpt hen integreren, bij hun zoektocht naar werk en bij het bestrijden van de verschrikkelijke verveling. Bovendien kunnen zij door hard te studeren hun aandacht op een positieve manier afleiden van hun trauma’s.
Mijn expertise bestaat uit het leiden van een taalschool: een plek waar anderstaligen les krijgen van deskundige docenten, toegespitst op hun niveau.
Op basis hiervan bood ik mijn diensten aan aan burgemeester en wethouders van Almere.
De brief
Aangezien ik op de website van de gemeente geen e-mail contactgegevens vond, schreef ik een ouderwetse brief, met een postzegel:
Aan de heer F. Weerwind
Burgemeester van Almere
Almere, 12 september 2015
Geachte heer Weerwind
Graag vestig ik uw aandacht op bijgesloten krantenartikel, dat afgelopen woensdag in de Volkskrant werd gepubliceerd.
Ik vertel hierin over het NT2-onderwijs in Almere, dat tien jaar geleden een hoge vlucht had genomen en kwalitatief goed in elkaar zat. We gaven les aan 1400 cursisten en leverden elk kwartaal een gekwalificeerde groep af.
Sindsdien is er door verschillende politieke beslissingen en bezuinigingsmaatregelen niet veel meer van over.
De kans is echter groot dat Almere in de komende tijd plaats zal bieden aan een flink aantal asielzoekers. Zij zullen dan ook een aanbod NT2 moeten ontvangen.
Vanuit mijn achtergrond als afdelingsmanager van de Taalschool Almere bied ik hierbij mijn diensten aan als op dit gebied activiteiten moeten worden ontplooid. Ik kan adviseren en eventueel ook een rol spelen in het opzetten en leiden van een nieuw te vormen instituut.
Ik geef u in overweging mijn naam te noteren, u kunt dan een beroep op mij doen mocht hiervoor aanleiding ontstaan.
Met vriendelijke groet
M.A. Minnema
PS: ik heb een brief van gelijke strekking gestuurd aan wethouder Peeters.
Prachtig idee
Ik fantaseerde erop los: er zijn genoeg leegstaande kantoorgebouwen in Almere die we zouden kunnen gebruiken, we zouden oude tijden doen herleven!
Ik zou pleiten voor een kleinschalige opzet (waarbij de school volop zou integreren in de wijk), omdat al lang aangetoond is dat een grootschalige aanpak op onvoldoende steun van de bewoners kan rekenen.
De realiteit is wat minder mooi
In eerste instantie hoorde ik niets, dus na een dag of tien belde ik op naar het stadhuis om te vragen of mijn brieven aangekomen waren.
De ambtenaar die hierover ging was niet bereikbaar. Na nog enkele pogingen in de daarop volgende dagen kreeg ik uiteindelijk de juiste persoon te pakken, die mij vertelde dat, helaas, de brieven niet te vinden waren. Zij vroeg me of ik ze alsnog wilde mailen.
Ik deed dat en kreeg uiteindelijk antwoord. Klaarblijkelijk was ik niet de enige geweest die zijn hulp had aangeboden, het raadhuis was overstelpt.
Een aardige mevrouw vertelde me dat mijn brief op de stapel zou worden gelegd bij de andere aanbiedingen (zoals een zelfgebakken taart en het aanbod met de vluchtelingen te gaan voetballen).
Ik heb al eerder projecten uitgevoerd in opdracht van de gemeente. Hier was vaak veel geld mee gemoeid, dus het werd altijd touwtrekken: de gemeente wilde het maximum en ik moest opletten dat ik kon waarmaken wat afgesproken werd.
Ik had mij er dus al op voorbereid dat ik slim zou moeten onderhandelen, ik had ook een troef achter de hand: als ik mijn netwerk inschakel zou het zomaar kunnen dat zich een aantal zeer goed gekwalificeerde (gepensioneerde) docenten aanbiedt. Kwaliteit voor weinig geld!
Maar mijn brieven hebben de geadresseerden niet bereikt en ik bevind me dus in gezelschap van taartenbakkers en voetbalvaders en dat zal wel zo blijven.
Er gaat vast wel iets gebeuren
Als de gemeente actie onderneemt op dit gebied zal er ongetwijfeld een constructie worden opgetuigd waarin hoofdzakelijk plaats is voor goedbedoelende, ongeschoolde vrijwilligers.
Het had zo mooi kunnen zijn: enkele leegstaande kantoorpanden gaan fungeren als levendige centra van goed taalonderwijs, van waaruit er volop uitwisseling plaatsvindt met de wijkbewoners. Almere had een mooi voorbeeld kunnen geven aan de rest van Nederland.
Jammer!