Mijn zus had een pick-up en draaide plaatjes (singletjes). Ik was een jaar of acht en gaf niet zoveel om muziek.
Het kan zijn dat ze sommige plaatjes eindeloos draaide, of ik had een goed geheugen, maar het kostte mij geen enkele moeite de meeste liedjes na verloop van tijd hardop mee te zingen.
Of mijn zus dit op prijs stelde weet ik niet, ik trok me daar ook niet zoveel van aan.
Françoise Hardy was een van Atie’s favorieten, ze was behoorlijk francofiel en sprak het Frans erg mooi uit. Als tiener werd ze waarschijnlijk ook erg aangesproken door de teksten.
Het prachtige nummer Tous les garçons et les filles heeft zich in mijn hoofd verankerd, want ik kan het nu nog moeiteloos meezingen.
Er deed zich met betrekking tot dit nummer iets heel bijzonders voor: het nummer zat in mijn hoofd, maar aanvankelijk had het geen betekenis voor me, ik sprak immers geen Frans toen ik het als kind zo vaak hoorde.
Ik had het lied jaren niet gehoord, toen het plotseling weer een keer langs kwam en heel wonderlijk: terwijl ik de zinnen hoorde kregen ze betekenis! Ik had inmiddels Frans geleerd en kon de zinnen inmiddels vertalen.
Het bijzondere was dus, dat het vers al wel in mijn hoofd zat maar dat het pas betekenis kreeg toen ik het na jaren weer hoorde.
Ik begreep nu dat Françoise Hardy (bijvoorbeeld) de woorden “mijn leeftijd” (mon âge) zong. In mijn fonetisch onbewustzijn hadden deze woorden geen betekenis, maar ik koppelde ze wel (zoals het behoort). Ik hoorde monage en zong dat ook na.
Tous les garçons roept voor mij nog altijd zoete, nostalgische herinneringen op, maar die heel aparte ervaring heb ik inmiddels niet meer.
(De kwaliteit van het Youtubefilmpje is abominabel, onderaan dit bericht staat het audiobestand).
En natuurlijk de tekst:
Francoise Hardy – Tous les garçons et les filles
Tous les garçons et les filles de mon âge
se promènent dans la rue deux par deux
Tous les garçons et les filles de mon âge
savent bien ce que c’est d’être heureuxEt les yeux dans les yeux
et la main dans la main
Ils s’en vont amoureux
sans peur du lendemain
Oui mais moi,
je vais seule par les rues,
l’âme en peine
Oui mais moi,
je vais seule,
car personne ne m’aimeMes jours comme mes nuits
sont en tous points pareils
Sans joies et pleins d’ennuis
Personne ne murmure
“je t’aime” à mon oreilleTous les garçons et les filles de mon âge
font ensemble des projets d’avenir
Tous les garçons et les filles de mon âge
savent très bien ce qu’aimer veut direEt les yeux dans les yeux
et la main dans la main
Ils s’en vont amoureux
sans peur du lendemain
Oui mais moi,
je vais seule par les rues,
l’âme en peine
Oui mais moi,
je vais seule,
car personne ne m’aimeMes jours comme mes nuits
sont en tous points pareils
Sans joies et pleins d’ennuis
quand donc pour moi brillera le soleil?Comme les garçons et les filles de mon âge
connaîtrais-je bientôt ce qu’est l’amour?
Comme les garçons et les filles de mon âge
je me demande quand viendra le jourOù les yeux dans ses yeux
et la main dans sa main
j’aurai le coeur heureux
sans peur du lendemain
le jour où je n’aurai
plus du tout l’âme en peine
le jour où moi aussi
j’aurai quelqu’un qui m’aime
Ja, heel herkenbaar! Het overkomt mij nóg wel eens een enkele keer dat ik een Engels of Frans liedje hoor dat ik als kind woordelijk meezong, daarna nooit meer gehoord heb, en nu dan plotseling woordelijk versta. (Leve Radio 5, waar al die liedjes van vroeger gedraaid worden!).
Het eindeloos draaien van hetzelfde nummer had er ook mee te maken dat ik me de tekst eigen wilde maken. En om dat te bereiken, moest ik die op het gehoor regel voor regel opschrijven. En het ging vaak snel, dus dan moest ik weer opnieuw beginnen…
De teksten waren niet op een andere manier te achterhalen. Als je geluk had, stond er wel eens één afgedrukt in een tijdschrift. Maar zulke bladen waren duur, dus probeerde ik het op deze manier.
Tegenwoordig kijken we tegen etenstijd, als ik met de voorbereidingen voor het eten bezig ben, vaak naar een zender die oude popmuziek uitzendt. Het is niet alleen verbazingwekkend hoeveel van die muziek ik moeiteloos mee kan zingen, maar ook dat ik op mijn ouwe dag soms teksten ineens begrijp ( of versta) die ik altijd verkeerd geïnterpreteerd heb.