De start van mijn tweede jaar als blogger is wat vertraagd. Ik heb wat moeite mijn blog-draai weer te vinden. Op de een of andere manier kan in deze donkere wintermaanden mijn lijf niet de juiste chemische balans vinden.
Er komen teveel (of juist te weinig) stofjes los die zorg moeten dragen voor mijn geestelijk welzijn. Het effect is dat teleurstellingen, tegenslagen en zorgen tien keer harder binnenkomen dan zou moeten. De dokter heeft me pilletjes gegeven, maar die werken (nog) niet zo goed.
Het werkte ook niet echt stimulerend dat er in de oudejaarsnacht voor de tweede keer in een jaar bij ons werd ingebroken. Je krijgt er wel visioenen van onderdompeling in het ijskoude Weerwater of andere lijfstraffen van.
Flink veel fietsen, stofzuigen en vooral: mooie boeken lezen helpen het allemaal nog een beetje draaglijk te houden. En de lente komt er weer aan!
In januari 2016 startte ik met mijn blog Martin houdt het bij , ik schreef gedurende het afgelopen jaar precies een gros stukjes. (Voor wie het niet weet: een gros is twaalf dozijn. 144 dus).
Voor wie van getallen houdt: ik had in totaal 5204 views, het hoogste aantal lezers van een bericht was 88, in totaal waren er 71 reacties.
Ik heb er erg veel plezier aan ontleend, ik vond het elke keer weer een feest een mooie combinatie van woord en beeld te publiceren. De vorm ligt mij heel erg: er hoeft niets. Ik heb niet de verplichting die een journalist heeft (een compleet, van alle kanten belicht en redelijk onafhankelijk stuk schrijven) en mijn stukjes zijn ook geen werkstukken waaraan een opleiding eisen stelt. Taalkundig moet het allemaal natuurlijk wel kloppen. Ik maakte (voor zover ik weet) een taalfout, werd hierop gewezen en heb me hiervoor uitgebreid verontschuldigd. Ik legde ook uit hoe het was gekomen (en dat het dus eigenlijk maar een klein foutje was).
Mijn onderwerpen waren heel divers, maar het zwaartepunt lag bij verslagen over wat ik meemaakte, las of zag. Ik ben van plan dit in 2017 te blijven doen, mijn plezier is onverminderd. Ik hoop dat mijn kleine volgelingenschare mij met plezier blijft lezen.
We letten even niet op Trump, dus toch een heel gelukkig 2017 gewenst!
Wij hopen dat je ondanks de tegenslagen doorgaat met je persoonlijke verhalen en eigenzinnige meningen!
De zon komt. En als die dan schijnt ren naar buiten en ontvang die stralen. Op zo een moment zie je alles weer vrolijker.
Balen die inbraak. Opknopen dat tuig.
Wat ontzettend naar dat er weer bij jullie is ingebroken! Ik kan me wel voorstellen dat dat even voor een enorme domper zorgt. Maar kop op, Martin! Geniet van wat je hebt en inderdaad, de lente komt eraan! Ik wens jou, Greet en de jongens een heel goed 2017!
Wat erg, Martin. Weer een inbraak. Machteloosheid. Alsjeblieft, blijf schrijven. Ik lees je graag. En ik zing graag met Greet en jou! Liefs Guurtje