Volkomen verdiept in een boek met je voeten op de kachel
Ik houd van lezen vanaf het moment dat ik het leerde. Ik ben eeuwige dankbaarheid verschuldigd aan mijn juffrouw van de eerste klas. Ik herinner me dat ik met mijn voeten op de kachel zat en volkomen verdiept was in een boek. Mijn moeder moest me het boek uit de handen trekken om me zover te krijgen dat ik naar school ging.
De leesbeleving van een leesgraag kind in de leeftijd van ongeveer 7-14 is met niets te vergelijken. Het boek wordt verslonden, je gaat helemaal op in het verhaal en je bent gelukkig nog niet zo kritisch. Dat begint als je 14 wordt, die oorspronkelijke totaal-leeservaring komt nooit meer terug.
Ik voetbalde wel, maar was toch liever verdiept in een boek dat ik uit de bibliotheek had gehaald.
Twee, misschien wel drie keer per week ging ik naar de bibliotheek, die destijds gevestigd was aan de Bos en Lommerstraat. Je mocht drie gewone boeken mee nemen en twee studieboeken. Voor die laatste had ik niet zoveel belangstelling.
Het was mij te doen om spannende boeken: Arendsoog, de Kameleon en inspecteur Arglistig. Ik was vooral verzot op series, je kende de hoofdpersonen en er was niets prettiger dan weer te kunnen beginnen aan een nieuw avontuur.
Ik rustte niet voor ik alle boeken van een serie gelezen had en was verdrietig als er geen nieuwe meer waren.
Ik wilde zo graag alle boeken lezen, dat ik exemplaren die ik niet mee mocht nemen verstopte achter de andere boeken, zodat een ander kind ze niet zou vinden. Tot mijn verbazing lagen ze er nooit meer als ik terugkwam. Ik denk dat de juffrouwen van de bibliotheek me door hadden.
Van de vader van een vriendinnetje mocht ik elke keer het volgende boek meenemen van de Tarzan-serie die hij compleet bezat. Ik ging helemaal op in deze boeken van Edgar Rice-Burroughs en kon mijn geluk niet op toen bleek dat meneer Albrecht nog zo’n serie bezat, van dezelfde schrijver. Dat waren de John Carter-boeken, die zich afspeelden op Mars.
Ik herinner me nog hoe ik elke keer weer opgetogen naar huis liep met weer een nieuw boek. Ze hadden een stofomslag en mooie gouden letters op de kaft. Ik kan me zelfs nog herinneren hoe ze roken…
Mijn liefde voor series is nooit bekoeld, ook nu nog vind ik het heerlijk om door te kunnen gaan met het lezen over je favoriete personages. Het meest recente voorbeeld is de Milleniumserie van Stieg Larsson. Deze schrijver is onlangs gestorven, een ander heeft de serie voortgezet. Ik heb het boek geprobeerd (The Girl in the Spiders’s Web van David Lagercrantz) maar ben halverwege teleurgesteld gestopt met lezen. Ik had het kunnen weten: een lezer moet trouw blijven aan zijn schrijvers.
Alles lezen
Jammer genoeg zijn series relatief zeldzaam, mijn leeshonger zou nooit gestild kunnen worden als ik me hiertoe moest beperken. Gelukkig is er een alternatief: alle boeken lezen die een schrijver geschreven heeft. Je hebt dan weliswaar niet dezelfde hoofdpersonen, maar je kunt er wel vrij zeker van zijn dat je een boek leuk gaat vinden, je vertrouwt de schrijver omdat je hem/haar kent.
Het is dus een feest als er weer een nieuw boek wordt aangekondigd en een vreselijk bericht als een favoriete schrijver gestorven is.
Tijdens mijn studie Engels werd ik opmerkzaam gemaakt op fantastische schrijvers en leerde ik ook Engels lezen. Sedert die tijd lees ik bijna uitsluitend Engelse of Amerikaanse boeken.
Onregelmatig zal ik op dit blog een favoriete schrijver belichten van wie ik het hele oeuvre heb gelezen. Ik zal vertellen waarom ik de schrijver goed vind en wat er zo fijn is aan zijn boeken.
Schrijvers wier boeken ik allemaal gelezen heb in alfabetische volgorde:
- James Clavell
- John Irving
- John leCarré
- C.S. Forester (Hornblower)
- James Hall
- Hergé (Kuifje)
- Carl Hiaasen
- Tony Hillerman
- Seth Hunter
- Pieter Kuhn (Kapitein Rob)
- Elmore Leonard
- Scott Lynch
- Henning Mankell (Wallander)
- Patrick O’Brian
- Chaim Potok
- S.T. Russell
- Sjöwall en Wahlöö
- Trevanian
- L.R. Wright