Intussen op het Provinciehuis

De commissaris van de Koning Leen Verbeek (vooraan met rode das) heeft inmiddels zijn laatste vergadering gehad. Hij gaat binnenkort met pensioen.

DE politieke situatie na de verkiezingen is smullen voor de VVD. Ze hebben weliswaar maar vier zetels, maar maken in feite de dienst uit omdat de tienkoppige BBB-fractie hen blind volgt. Deze statenleden gaan er van uit dat wat van rechts komt goed moet zijn en moeten niets hebben van de progressieve ideeën van links.
Van partijen als Forum, Ja-21, 50+ en SGP verwacht je rechtse standpunten, tot nu toe hebben Christen Unie en CDA zich voornamelijk van hun behoudende kant laten zien.

D’66 manifesteert zich als het redelijke midden, hun standpunten variëren.

De samenwerking met de PvdA loopt voorspoedig, als je diep in mijn hart kijkt voel ik me meer thuis in het gezelschap van onze sociaaldemocratische broeders dan in mijn eigen clubje (dat ik laatst niet geheel onterecht GrijsLinks hoorde noemen).

We vergaderen regelmatig samen en het is een verademing deel uit te maken van een grote club.

Het lukt ons nog steeds niet goed weerwerk te bieden als de PVV en Forum weer eens nare praatjes rondstrooien.

Dieptepunt was het debat rond de motie om opnieuw steun te geven aan Oekraïne. Het oude punt van “in Flevoland wonen ook veel mensen die steun nodig hebben” en het altijd valide argument dat “dit niet de taak van de provincie is” kwamen natuurlijk weer langs, maar Forum maakt het het bontst: zij vroegen de indiener van de motie of die het niet met hen eens was dat Oekraïne vredesonderhandelingen diende te openen en dat hulp daarvan afhankelijk gesteld zou moeten worden.
De PVV bracht het sterke argument naar voren dat men in het westen van Oekraïne feestvierde en dat daarom hulp niet op zijn plaats was. Ik heb zo’n vermoeden dat de Telegraaf hiervan de bron was.
Er waren BBB-afgevaardigden die wel vóór wilden stemmen, maar zij moesten zich houden aan de fractiediscipline.

Ik heb inmiddels twee commissievergaderingen mogen voorzitten. Ik zit dan op de plaats van de commissaris en mag alles met hulp van de griffier in goede banen leiden. Ik vind dit een leuke, actieve bezigheid.

Mijn jonge collega’s beginnen hun draai te vinden, het is een mooi gezicht hen te zien optreden in het Staten-gezelschap, dat voornamelijk bestaat uit mensen (mannen!) die twee of drie keer zo oud als zij zijn.

Wat ons nu te doen staat is: aansluiting zoeken bij gelijkgezinden (Partij van de Dieren, SP, D’66 en wellicht het CDA) en te kijken of we samen kleine succesjes kunnen behalen. De coalitie houdt de gelederen stevig gesloten en heeft tot nu toe nog weinig animo vertoond onze voorstellen te steunen.

Een van de BBB-gedeputeerden verkeert in zwaar weer: een motie van afkeuring dreigde. Deze Urker is een bekende van de fractievoorzitter, die had gehoopt met hem een stevige bestuurder binnen te halen. Zijn optreden is tot nu toe uiterst zwak geweest, het lijkt erop dat hij volstrekt niet geschikt is voor deze zware functie. Misschien houdt hij de eer aan zichzelf, anders wordt de motie alsnog ingediend. Het is niet zeker of hij die overleeft (de coalitie heeft maar een meerderheid van één stem), maar in dat geval is hij (en de BBB) natuurlijk wel beschadigd.

Anno 2023 vindt de communicatie natuurlijk voornamelijk digitaal plaats. Statenleden hebben allemaal een tablet, waarop de mail binnenkomt en de vergaderapp is geïnstalleerd.
Als relikwie van vervlogen tijden heeft iedereen toch ook nog een postvak, waar een enkele keer ook werkelijk wat in zit.
Ik trof een brief aan die aan mij gericht was:

Kijk, zo mag ik het graag zien. Het gebeurt niet vaak meer dat iemand aangesproken wordt met gebruikmaking van de relevante titulatuur.

In de brief werd mij van harte Gods zegen toegewenst en werd mij gevraagd me sterk te maken voor de bevordering van de Zondagsrust en de Zondagsheiliging.

 

Ga ik doen.