Toen ik een jaar of twaalf was zag ik voor het eerst Kapitein Rob-boekjes (geschreven door Pieter Kühn). Een vriendje had er een aantal en ik was er helemaal door betoverd: ik vond de tekeningen erg mooi, de verhalen leken me heel spannend.
Het waren geen stripbokjes zoals ik ze gewend was, er zat relatief veel tekst bij. Dat leek een bezwaar, maar viel in de praktijk mee.
De boekjes hadden een A-5 formaat, het omslag was in kleur, maar de tekeningen binnenin waren zwart-wit.
Mijn vriendje had lang niet alle boekjes, ik kwam er later achter dat er ruim 70 avonturen van Kapitein Rob waren gepubliceerd, aanvankelijk als feuilleton in het Parool.
Ik ontdekte dat de boekjes te koop waren in stripwinkels en antiquariaten, maar ze waren vrij prijzig: ze kostten fl 2,50 per stuk en zagen er vaak niet zo mooi uit.
Er openbaarde zich een handelaar in mij: ik bood aan de boekjes van mijn vriendje te kopen voor 50 cent per stuk en verkocht ze vervolgens in de stripwinkel (ik weet niet meer hoeveel winst ik maakte).
Later werden de boekjes echt collector’s items. Je zag ze in een plastic hoesje en ze waren behoorlijk duur.
Ik houd van verzamelen en speelde natuurlijk met de gedachte een complete collectie bij elkaar te zoeken. Ik was boos op mezelf dat ik er destijds een flink aantal verpatst had…
Inmiddels was er ook een uitgever (Scarabee) overgegaan op een heruitgave, met drie boekjes in één band. Ik had er een paar, maar vond ze niet zo mooi. En ook hiervoor gold: ik zou wel 25 boeken moeten kopen om alles compleet te hebben.
Mijn belangstelling verplaatste zich (ik werd een fan van Science Fiction), maar ik werd toch iedere keer weer aangetrokken als ik ergens weer een oude uitgave tegenkwam. Het ouderwetse jongensboekengevoel kwam weer boven.
Ik had zelf al kinderen toen ik in een boekenwinkel een rij zwarte boeken zag staan, waarin alle verhalen van Kapitein Rob in facsimile waren samengebracht. Een prachtige hardcover uitgave met rood leeslint. Ik sloeg er een open en was eigenlijk meteen verkocht, hoewel de prijs me wel even de adem benam.
Ik had nu natuurlijk wel het excuus dat het mijn taak was mijn zonen vertrouwd te maken met deze geweldige verhalenreeks.
Ik heb ze allemaal voorgelezen aan Bas, mijn oudste zoon, voor het slapen gaan. Of het bij Ben ook zo gegaan is weet ik niet, maar ik kan de schade altijd nog inhalen: zijn vriendin maakt in bed wel plaats voor mij en kan dan ook meeluisteren.
Enkele weken geleden las ik een recensie van De laatste reis van De Vrijheid.
Het ging hier om een werkje van Frank van Hebel en Fred de Heij, dat ze schaamteloos baseerden op het oorspronkelijke werk van Pieter Kühn. Het formaat is identiek, de tekeningen lijken op de oorspronkelijke afbeeldingen en ze hebben zelfs het lef gehad hun boekje het nummer 74 te geven.
Ik ben geen expert op het gebied van copyright en geestelijk eigendom, maar het komt me voor dat hier inbreuk gemaakt wordt op beide. Zouden de erfgenamen van Kühn akkoord zijn gegaan met het eindresultaat? Von Hebel: “Ik beschouw het als een grote eer dat ik deze kans van de erven Kühn en de uitgeverij krijg”.
De reden dat ik me kwaad maak is, dat het een abominabel boekje is geworden. De kwaliteit van de tekeningen komt niet in de buurt van het origineel (en dan durft de Heij ook nog over Kühn te zeggen: “hij was wel niet de allergrootste tekentechnicus”!) en het verhaal is een krankzinnige opeenhoping van elementen uit de oorspronkelijke reeks, waarbij gebruik gemaakt wordt van een tijdmachine om er nog een schijn van logica aan te verlenen.
Wat een pijnlijke onderneming! Oude en nieuwe lezers worden bedrogen en Pieter Kühn moet zich wel in zijn graf omdraaien.
Er is een voorwoord opgenomen van Maarten van Rossem, die het boekje hoogstwaarschijnlijk niet gelezen heeft voor hij het schreef.
Op Youtube staat een interview met hem (in zijn voortuin!) waaruit op te maken is dat hij het boekje net in handen heeft gekregen.
Van Rossem zou zich moeten schamen dat hij zijn medewerking heeft verleend aan deze monstruositeit.
Ik ben geen voorstander van boekverbranding, maar de brandstapel is de enige geschikte plek voor dit verschrikkelijke boekje.
De laatste reis van de Vrijheid. 1