In de Provinciale Staten van Flevoland komen sommige onderwerpen regelmatig langs. Zo brengt om de zoveel tijd een bezorgd populistisch statenlid weer het lijden van runderen en hun kalveren in de Oostvaardersplassen naar voren. Ik ken inmiddels de argumentatie die aantoont dat er geen reden is tot bezorgdheid uit mijn hoofd en dat geldt natuurlijk ook voor het dierenliefhebbende statenlid. Maar het doet het goed in de publiciteit wanneer je laat zien hoeveel je geeft om deze arme dieren.
Dat je tegelijkertijd niets wil doen aan de intensieve veehouderij, (waar écht sprake is van dierenleed) wordt niet als hypocriet beschouwd.
Een ander terugkerend thema is vliegveld Lelystad. Het plan was om Schiphol te ontlasten door (vakantie)vluchten te laten vertrekken vanaf dit vliegveld, dat daartoe natuurlijk wel moest worden aangepast. Het was een klein vliegveld, dat alleen bezocht werd door eenmotorige vliegtuigjes.
De kosten zijn inmiddels opgelopen tot 243 miljoen euro en na vijf jaar is het nog steeds niet geopend.
De beslissing hiertoe moet worden genomen “in Den Haag” en daar heeft men de hete aardappel zoals gebruikelijk voortdurend voor zich uitgeschoven.
Want inmiddels zijn er ernstige twijfels gerezen of opening nog wel opportuun is. De opvatting dat er een eind moet komen aan de groei van de luchtvaart wint steeds meer terrein, men is bang voor geluidshinder en ook milieuaspecten nemen een steeds belangrijker plaats in.
Het laatste bericht is, dat de Tweede kamer zich inmiddels heeft uitgesproken tegen opening van het vliegveld, maar dat de verantwoordelijke minister niets onderneemt omdat het onderwerp eerst controversieel was verklaard en derhalve moet worden opgepakt door het nieuwe kabinet. En dat laat zoals bekend nog even op zich wachten.
Inmiddels is er dus een compleet vliegveld opgetuigd, met verkeerstoren, luchtleiders, routeborden en bagageafhandelingssysteem. Schiphol in het klein. Maar het meubilair is nog afgedekt, de medewerkers hebben niets te doen en het is de vraag of er na vijf jaar nog verandering in de situatie komt.
We waren uitgenodigd voor een werkbezoek en kregen een VIP-behandeling. De directeur wilde ons er graag van overtuigen dat zijn vliegveld nu echt geopend moest worden. Hij schilderde een prachtig portret van zijn onderneming: veel aandacht voor het milieu, economisch zeer interessant voor de provincie en natuurlijk een belangrijke werkverschaffer.
Er is volop samenwerking met ROC Flevoland, een flink aantal stagiaires mocht op ons oefenen.
Het was een wonderlijke ervaring om rondgeleid te worden in zo’n splinternieuw gebouw, waar hekken “in Efteling-opstelling” de massa in juiste banen moeten leiden, waar een panoramaterras uitzicht biedt op een lege landingsbaan en waar de lopende band waar de bagage op moeten zachtjes zoemend met knipperende lichtjes staat te wachten op zijn eerste koffer.
De directeur verzorgde samen met zijn assistenten de inleiding, waarin duidelijk werd dat hier een achterhoedegevecht werd gevoerd. De ambities waren inmiddels flink teruggebracht (van 45.000 vluchten per jaar naar 10.000), er zou niet meer laag worden gevlogen, stikstofrechten waren opgekocht en eigenlijk kon geen mens meer tegen een snelle opening zijn.
Wat dat betreft sprak hij bijna geheel voor eigen parochie: de Commissaris van de Koning, het College en een hele stoet conservatieve statenleden zijn uitgesproken voorstander van snelle opening.
We kregen een paars veiligheidshesje aangereikt (ik kreeg een maatje Small) en mochten in de bus klimmen waarmee we een rondje over de landingsbanen maakten. Wij reden achter een gele bedrijfsauto van de security aan, die voorzien van zwaailichten en een lichtbak met “follow me” voor onze veiligheid zorgde. We moesten geduldig wachten vóór we de startbaan overstaken, want de verkeerstoren moest eerst toestemming geven.
We werden gewezen op de verschillende bedrijven op het vliegveld, maar veel bedrijvigheid zagen we niet. We passeerden ook Aviodome, waar een prachtige Boeing 747 staat waar de museumbezoekers in rond mogen kijken.
Gedurende ons verblijf zijn we getuige geweest van drie vliegbewegingen.
Terug bij de terminal was er nog een demonstratie van de bedrijfsbrandweer (wat kunnen die ver spuiten!) en toen waren er lekkere broodjes.
Er was gelegenheid tot vragenstellen en veel van mijn collega-statenleden maakten van de gelegenheid gebruik om aan te geven hoe graag ook zij wilden dat het vliegveld open zou gaan. De VVD, zoals altijd lettend op de centjes, vond het volstrekt belachelijk en zelfs decadent dat het vliegveld nu al vijf jaar lang niet in gebruik was.
Waarschijnlijk waren ze even vergeten dat het de regering Rutte is geweest die al die tijd geen besluit heeft durven nemen.
Uiteraard werd ook het argument van stal gehaald dat er nu al teveel geïnvesteerd is om de stekker eruit te rekken.
Ik bracht het probleem naar voren dat er nu toch echt een uitspraak ligt van de Tweede kamer, maar werd geroutineerd gepareerd. De directeur doet al vijf jaar niets anders dan vechten voor zijn winkel en heeft uiteraard zijn verhaal op orde.
Landelijk is er dus geen meerderheid meer voor opening (tenzij de BBB van standpunt verandert), in de provincie is bijna elke partij voor. De PvdA worstelt nog, begrijpelijkerwijs laten zij het onderdeel werkgelegenheid zwaar wegen.
Voor zover ik weet zijn in de provincie alleen GroenLinks en de Partij voor de Dieren tegen.
Het wordt spannend, ik moet zeggen dat ik een beetje medelijden heb met alle medewerkers die nu al zo lang aan het lijntje worden gehouden. Tijd voor duidelijkheid!