Hoe is het toch mogelijk dat er zoveel winnaars zijn van allerlei loterijen en dat wij er nooit bij zijn? Je ziet filmpjes van heel blije mensen die volledig verrast zijn en die waarschijnlijk niet eens weten wat ze met al dat geld moeten doen!
Ik ben al lang gestopt met de Staatsloterij. Ik weet tot welke groep ik behoor: die van degenen die voortdurend inleggen en nooit eens incasseren. Ik ben te lui om de giroloterij af te zeggen, ik geloof dat dit de club is die je af en toe blij maakt met een dode mus: een boek dat je niet wilde of een paar tubetjes zalf.
De postcodeloterij is gebaseerd op zuivere chantage: als je niet meedoet en de prijs valt eindelijk op jouw postcode ben jij de schlemiel van de buurt: iedereen loopt te bulken van het geld en jij loopt te knarsetanden.
Een mooie prijs winnen en naar een zonnig oord met vakantie gaan: niet voor ons.
Op een dag besloot de stortbak van ons toilet voortaan tot een toegift na het doortrekken. Nadat hij langzaam gevuld was besloot hij het daar niet bij te laten, maar nog even door te gaan. Een vrolijk klokkend en klotsend geluid klonk nu na ieder bezoek.
Nu zijn wij erg begaan met de vissen en willen bovendien geen water verspillen, dus het eerste wat bij ons opkwam was: nog maar eens doortrekken. Misschien dat hij dan snapt dat het genoeg geweest was.
Dit hielp soms wel en soms niet.
Ik schroefde heel intelligent het luikje open dat toegang geeft tot de techniek en zag meteen al dat ik me maar niet moest wagen aan pogingen het probleem zelf op te lossen. Hier moest een deskundige aan te pas komen.
De loodgieter die de wc had geïnstalleerd vertelde dat hij niet meer voor particulieren werkt, alleen nog maar voor woningbouwverenigingen. Ik zat al in het telefoonboek te kijken naar het nummer van een ander toen mijn echtgenote kwam aanlopen met haar tablet: ze had filmpjes op Toutube gevonden waarin precies werd uitgelegd hoe we het probleem zelf konden verhelpen.
We bogen ons over het scherm en keken naar twee vrouwen die, met één hand filmend, zelfverzekerd allerlei onderdelen demonteerden en ondertussen commentaar gaven.
Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat ze voor het eerst een dergelijke klus uitvoerden. Ze hanteerden ingewikkelde technische termen als “dat dingetje zit hier aan vast” en “dat blauwe ding moet je eerst loshalen”.
Ik stond er versteld van dat ze hun weinig instructieve filmpjes geschikt vonden om op Youtube te zetten.
Elders op het internet stond een aantal tips van de loodgieter. De eerste was: giet een flinke scheut schoonmaakazijn in het reservoir en laat een nachtje staan.
Ik deed het en warempel! Het probleem leek verholpen. Maar na een tijdje was het euvel terug. Slimme trucjes werken vaak. Maar niet voor ons.
Een vriend van me vertelde me enthousiast dat hij elke dag een flink stuk wandelde en dat dit een geweldig effect had op zijn conditie en gezondheid. Als hij het niet deed begon het te kriebelen, dan móest hij naar buiten. Ook hoor je vaak enthousiaste verhalen over sportscholen, waar mensen monotoon en repetitief zinloze bewegingen maken. Het doet wonderen voor je lijf!
Wij hebben altijd veel leukere dingen te doen en mij ontbreekt ten enenmale de aandrang tot sportief handelen. Je conditie op deze manier op peil houden: niet voor ons.
Op weg naar Dronten zagen we gele borden, die duidelijk maakten dat de route verderop gestremd was. Je moest de omleidingsborden volgen, die zouden ervoor zorgen dat je uiteindelijk wel op je bestemming aankwam. We twijfelden eraan of deze borden nog wel actueel waren: was de weg niet allang weer vrij?
Het was ook mogelijk dat de borden er voor andere mensen stonden, dat er eigenlijk niets aan de hand was. We besloten gewoon door te rijden.
We kwamen een half uur te laat aan op onze bestemming.
De borden golden ook voor ons.