OV

Als rechtgeaard GroenLinkser maak ik me waar ik kan sterk voor het Openbaar Vervoer. Het is af en toe wel lastig om kritiek te pareren van landgenoten die vinden dat ze er bij de treinen en bussen maar een potje van maken. En dan worden de tarieven ook nog eens verhoogd.

Soms heb ik de indruk dat de critici een stok zoeken om de hond te slaan en veel te veel gesteld zijn op hun eigen wijze van vervoer (de auto natuurlijk) om te overwegen het OV te gebruiken, zelfs als dit feilloos zou presteren.

Toch valt het mij makkelijker kritiek te accepteren van een Nederlander dan van een buitenlandse gast.

Ik was op station Lelystad in de Intercity gestapt die me naar Almere zou brengen. Toen de trein begon te rijden sprong een medereiziger op en riep in het Engels dat de trein de verkeerde kant op reed. Vlug controleerde ik zijn mededeling en stelde opgelucht was dat we niet op weg waren naar Zwolle, maar in de richting van mijn woonplaats reden.

De klager was echter in het geheel niet gerustgesteld. Hij verkeerde in de veronderstelling dat onze trein naar Leeuwarden zou rijden.

Woedend liet hij in slecht Engels met een Italiaans accent een tirade los, waarin hij meedeelde dat van alle landen waarin hij gewerkt had de NS het duurste was en het slechtste presteerde.

Na raadpleging van zijn reisplanner bleek dat hij niet gezien had dat de reis die hij op het oog had op het betreffende uur geen doorgang kon vinden. Hij had in een andere trein moeten plaatsnemen.

De expat zag geen aanleiding zijn woede wat te temperen en bleef schelden. Ik was blij toen de trein aankwam in Almere Buiten, waar mijn schreeuwende reisgenoot uitstapte om een tweede poging te ondernemen in de Friese hoofdstad te geraken.

Bij het uitstappen beet hij me nog toe dat hij niet kon wachten op het moment dat hij vertrekken mocht uit dit vreselijke land.

Ik hoopte dat dit moment snel zou aanbreken. Komt er ook weer een huis beschikbaar.

 

Ik houd erg van reizen met het OV, als het enigszins kan laat ik de auto staan.

Je maakt ook nog eens wat mee:

Een junk is ingestapt. Het is niet het stille type met ingevallen wangen dat stil gaat zitten denken aan zijn volgende fix, maar een luidruchtig persoon die op onsamenhangende wijze uiting geeft aan zijn ongerief. Hij krijgt het aan de stok met de conducteur, die zijn geduld wonderwel weet te bewaren. Als hij doorloopt vertelt de junk ons dat hij veel last heeft van te laag opgeleide mensen.

Het lijkt wel of we steeds minder vaak gecontroleerd worden. Conducteurs zitten vaak verstopt in een bestuurderscabine die niet gebruikt wordt en komen er alleen uit om de deuren weer te sluiten.
Ik ben getuige van een pijnlijke interactie tussen een conductrice en een reiziger. Terwijl ze zijn vervoersbewijs controleert deelt ze hem mee dat hij even verkassen moet naar de tweede klas, maar moet zichzelf meteen corrigeren. Hij zit geheel legaal in een eersteklasse coupé ondanks de omstandigheid dat hij er een beetje sjofel uitziet en een zwarte huid heeft…

Ik blijf me verbazen over het egocentrische gedrag van reizigers. Niet alleen zit bijna iedereen op zijn telefoon (en heeft dus geen enkel contact met de anderen), maar veel mensen hebben ook een tas gedeponeerd op de stoel naast hen. De boodschap is duidelijk.

Zelfs als het druk wordt en er mensen moeten staan wordt de tas niet weggehaald.

Een heel bijzonder moment: ik zag een meisje verdiept in een boek! Ik had graag willen zien wat de titel was, maar dat lukte niet omdat ze de cover naar beneden hield.

Een magere man, ondanks het warme weer gekleed in regenpak, neemt plaats tegenover me in de metro. Ik ben erg blij dat hij niet naast me is komen zitten, want de atmosfeer is al gauw verzadigd  door een zurige geur van ongewassen mens. Ook nadat hij is uitgestapt moet ik mijn neus nog geruime tijd dichthouden.

Een Koploper rijdt het station in. Dit is het mooiste treintype van de NS. Wat zou ik graag eens meerijden in de cabine van de bestuurder! Hij doet zijn werk hoog boven het spoor en moet een geweldig uitzicht hebben.

 

Een jongen in een rolstoel staat te wachten als ik uit de trein stap. De treeplank die moet uitschuiven om de ruimte tussen perron en trein te overbruggen weigert dienst.
De conducteur staat twee deuren verder klaar om het sein van vertrek te geven. Hij roept dat hij niet betaald wordt om de jongen te helpen en dat het ook zijn werk niet is.

We tillen de stoel de trein in en delen onze verontwaardiging over de opstelling van de NS-beambte.

Pas later denk ik eraan dat de jongen op een gegeven moment de trein toch ook weer uit moet. De kapotte treeplank zal niet spontaan alsnog gaan functioneren en de taakopvatting van de kutconducteur zal niet ineens veranderen…..