Hoera voor de Denktank

kop mobieltje 2

Dit staat in de Volkskrant van vandaag, het is de kop boven een artikel dat vertelt over een nieuwe app: OnzeLes, voor de smartphone.
Met deze app kunnen leerlingen feedback geven op de les van hun docent.

Men is erachter gekomen dat het niet werkt als je kinderen vraagt wat ze van de les vinden. Er komt niets uit, het blijft bij een aantal kreten.

Leerlingen kunnen met behulp van deze app anoniem een oordeel vellen over hun docent. De app zorgt er gelukkig wel voor dat docenten niet kunnen worden afgebrand, want ze moeten evenveel positieve als negatieve punten aanklikken.

Het idee voor deze app komt van de Nationale Denktank, een jaarlijks wisselende groep van 25 studenten, pas afgestudeerden en promovendi die oplossingen zoeken voor maatschappelijke problemen. Vorig jaar stortte de Denktank zich op het onderwijs.

Van leerlingen hoorden we dat lessen vaak niet aansloten bij hun belevingswereld. Ze bleken zelf vaak goede ideeën te hebben hoe het beter kon. Alleen werd hun daar nooit naar gevraagd.

foto klas mobieltje 4Zucht. Het is weer eens zover: er is een probleem en deskundologen storten zich erop. De lessen sluiten niet aan bij de belevingswereld van de leerling. De jonge promovendi signaleren hierbij een probleem dat al ongeveer 50 jaar iedere keer de kop op steekt. Ik geloof dat Theo Thijssen er als eerste over schreef.

We vragen de leerlingen nooit naar hun ideeën. Als ik dit hoor heb ik associaties met de klacht van mensen die tegen de komst van asielzoekers zijn: “we worden niet gehoord”. Als er iemand gehoord wordt en aandacht krijgt dan is het de luidkeels schreeuwende protesteerder.

Zo is het ook in het onderwijs: de leraren luisteren zich suf naar de leerlingen, ze doen niets anders dan communiceren, raadplegen en tegemoetkomen aan de wensen van de kinderen die ze lesgeven. Kinderen weten niet beter dan dat ze voortdurend overal commentaar op mogen hebben en dat ze gezien worden als koning klant met heel veel rechten en bijzonder weinig plichten.

Hoe is het mogelijk dat een groep van (mag ik aannemen) intelligente wetenschappers zo slecht op de hoogte is van de hedendaagse lespraktijk?

Ik sta er steeds weer van versteld dat elke keer weer de suggestie wordt gewekt dat leraren lesboeren zijn, die autoritair en saai hun lesmethode staan af te draaien. De arme leerlingen moeten dit allemaal machteloos ondergaan en zijn er de dupe van.

De werkelijkheid is, dat leraren voortdurend bezig zijn cursussen te volgen, overleg te voeren en onder druk gezet worden door hun directies en de inspectie. Dit alles moet ertoe leiden dat de kwaliteit van hun lessen verbetert. Met behulp van afvinklijstjes wordt gekeken of ze wel precies doen wat van hen verlangd wordt en een van de belangrijkste criteria op grond waarvan ze beoordeeld worden is: hoe is het contact met de leerlingen?
Leraren worden verplicht bij hun leerlingen te meten hoe ze de lessen waarderen.

Hoe is het mogelijk dat de AOB, CNV Onderwijs, LAKS en JOB zo enthousiast zijn over dit initiatief dat ze alle docenten aansporen die gratis app te gaan gebruiken?

Het antwoord is: gedurende de laatste veertig jaar is het volstrekt normaal geworden om elk probleem toe te schrijven aan ondermaats presterende leraren.

Iedereen heeft verstand van onderwijs en iedereen kent wel voorbeelden van leraren die er helemaal niets van bakken.
Leraren worden bedolven onder goede raad, krijgen van alle kanten te horen dat de daling van de onderwijskwaliteit hun schuld is en laten dit lijdzaam over zich heen komen.

Al tientallen jaren zien we hetzelfde beeld: de leraar ploetert onderbetaald en overbelast verder en krijgt voortdurend de Zwarte Piet toebedeeld. Hoe is het mogelijk dat er toch nog zoveel gemotiveerde, enthousiaste docenten zijn die elke dag weer fantastische lessen verzorgen?

Wat mij verbaast is dat bijna nooit het echte probleem duidelijk boven tafel komt: leerlingen zijn gewend altijd hun zin te krijgen terwijl ze tegelijkertijd heel weinig tijd en energie in hun studie willen steken. Ze zijn voortdurend bezig met andere dingen, besteden geen enkele aandacht aan hun schoolwerk en zijn niet van hun schermpjes los te branden.
Ze worden in deze houding gesteund door hun ouders, die zelf vaak geen enkel respect voor de school hebben (maar wel willen dat hun kind een vwo-diploma haalt).

De overheid, ouder- en leerlingorganisaties, dik betaalde adviesbureaus en nu dus ook de onderwijsvakbonden: ze zijn het er allemaal over eens dat de kwaliteit van het onderwijs slecht is en dat de leraar zijn gedrag moet veranderen. Dan zal het, als bij toverslag, ineens fantastisch goed gaan en wordt de arme leerling eindelijk eens recht gedaan.

foto klas mobieltjeWat natuurlijk nog het meest triest is: er zijn altijd wel leraren te vinden die zich voor een karretje als dit laten spannen. De leraar uit het artikel gaat met de adviezen van de leerlingen aan de slag, “dat moet ook wel, want anders voelen de leerlingen zich niet serieus genomen”.

 

Mag ik even braken?

Ten slotte: we zijn met zijn allen al zo ver gekomen dat we de voorstelling van zaken rond de introductie van deze app volstrekt normaal zijn gaan vinden. De leraren doen hun werk niet goed en de leerlingen komen te kort.

Als je de werkelijkheid schetst: leerlingen voeren bijzonder weinig uit, hebben helemaal geen zin in leren en zijn eigenlijk verwende prinsjes en prinsesjes word je onmiddellijk in de conservatieve hoek gezet.

Leraren bashen is veel makkelijkere. Dat doet toch iedereen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.