Mijn aandacht werd getrokken door een grappig filmpje op internet, waarin op zeer eigentijdse wijze gebruik wordt gemaakt van moderne (sociale) media.
Het deed me terugdenken aan mijn lagereschooltijd: er werd bij hoge uitzondering wel eens een film vertoond. Deze adembenemende didactische uitspatting vervulde ons van ontzag.
Ik weet niet meer waar het over ging, (waarschijnlijk was het een propagandafilm van Shell over de zegeningen die deze Koninklijke multinational aan Afrika bracht), wel herinner ik me het magische geratel van de projector, de stofjes die in de lichtbundel dwarrelden en dat het donker was in het lokaal, terwijl het toch dag was.
Later, in mijn eigen onderwijspraktijk maakte ik weleens gebruik van dia’s omdat ik van bordtekeningen niets terecht bracht. Je kon wel zien dat ik met mijn tijd meeging.
Niemand weet nog wat een overheadprojector is, dit hulpmiddel was gedurende vele jaren een uitkomst bij presentaties, de spreker kon zijn betoog larderen met geprojecteerde afbeeldingen op een scherm. Vaak ging er wat mis, dan stond het plaatje bijvoorbeeld op zijn kop of lag het verkeerd om onder de lens.
In iedere ruimte waar weleens een les of lezing werd gehouden stond er wel een in een hoek stof te vangen.
In scholen kwam schooltelevisie in zwang en nog later had bijna iedere klas een smartboard met onbegrensde mogelijkheden.
Koot en Bie bedachten (volgens mij als eersten) de truc om zichzelf als personage te filmen om dan later via het scherm een zogenaamde dialoog aan te gaan.
Dit vereiste perfecte timing, het effect was verbluffend.
Inmiddels was ook Powerpoint in zwang gekomen, het gruwelijke medium gebruikt door ondermaatse sprekers die vanaf het scherm voorlezen wat iedereen zelf ook kan lezen. In het ergste geval krijgt het publiek na deze voorlees-exercitie ook nog een handout waar alles nog eens op staat.
Microsoft zorgde voor handige visuele ondersteuning.
Micha de Winter was voor mij de eerste spreker die op een goede manier gebruik maakt van Powerpoint. Hij verlevendigde zijn betoog met grappige plaatjes en filmpjes, wat door het publiek heel erg op prijs werd gesteld.
Inmiddels zal je bij elke presentatie die je bijwoont vergast worden op enkele grappige of instructieve youtube filmpjes die via een beamer geprojecteerd worden. Ik gebruikte dit filmpje eens om het belang van goede uitspraak te benadrukken.
Overigens: hoe vaak gebeurt het niet (nog steeds!) dat computer en beamer niet met elkaar kunnen praten? We zien dan alleen een paars scherm terwijl de spreker met een rood hoofd alle knopjes en instellingen naloopt. Uiteindelijk moet er van elders een techneut komen die het probleem kan oplossen.
Het internetfilmpje waarover ik het in de inleiding had was van de Engelse cabaretier James Veitch.
Hij combineert op meesterlijke wijze alle facetten van de moderne media en tilt voorlezen vanaf het scherm naar weer nieuwe hoogten.
Vooruit, nog eentje.