Vis à Vis

Tot nu toe had ik kans gezien een bezoek aan theatergezelschap Vis à Vis te vermijden. Vooral het gegeven dat ik een paar uur op een hard bankje zonder rugleuning zou moeten doorbrengen weerhield me.

Maar eens moest het er toch van komen, de spektakelstukken worden immers op fietsafstand van mijn huis opgevoerd en behoren tot het bekendste cultuuraanbod van Almere.

We bezochten de nieuwste productie, Wild.

Het theater bestaat uit een dubbel podium, gescheiden door een lang smal bouwsel waarin de acteurs regelmatig verdwijnen om dan aan de andere kant tevoorschijn te komen.

Beide podia hebben hun eigen tribune in de open lucht, maar wel overdekt.
Het bijzondere van de voorstelling is, dat de actie zich tegelijkertijd op beide podia afspeelt.

Bezoekers nemen eerst plaats op de ene tribune en na de pauze op de andere, waardoor ze de voorstelling letterlijk van twee kanten kunnen zien.

In de tweede helft wordt veel duidelijk van het complete verhaal, omdat je het nu letterlijk vanuit een ander perspectief ziet.

Hier is dus sprake van een erg vernuftige constructie, die ongelooflijk veel afstemming vereist. De acteurs moeten van seconde tot seconde een draaiboek afwerken, waarbij ze er zorg voor moeten dragen dat de actie op beide podia gesynchroniseerd is.

Het gesproken woord speelt nauwelijks een rol, het evenement is vooral een visueel schouwspel.
Het decor en de rekwisieten zijn heerlijk overdadig. Er beweegt veel, meerdere voertuigen scheuren over de podia en er vliegt van alles door de lucht.

Wie verwacht getrakteerd te worden op een diepgaand doorwrocht maatschappelijk drama zal niet tevredengesteld worden. Het verhaaltje is nogal dun: dieren sterven uit en we doen daar niets tegen. De elite wil zelfs graag het laatste levende exemplaar van een soort oppeuzelen in een chic restaurant.

Vis à Vis heeft een naam hoog te houden als het gaat om de inzet van spectaculaire middelen. In eerder voorstellingen speelde een bouwkraan een belangrijke rol, ook hier wordt van alles uit de kast gehaald.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het script geschreven is aan de hand van materiaal of trucs die voorhanden waren. Dat is natuurlijk best legitiem, maar het komt af en toe wat gekunsteld over.

Datzelfde geldt voor de acrobatische toeren van de acteurs. Ze zijn heel lenig en voeren af en toe een kunstig ballet op, maar wat het precies te maken heeft met het verhaal is niet zo duidelijk.
Af en toe lijkt het erop dat het publiek even bezig gehouden moet worden in afwachting van wat er op het andere podium wordt afgerond.

Er draait  één geluidsband, met fijne muziek en geluidseffecten waarvan beide podia gebruik maken.

De acteurs doen hun best “groot” te spelen. Ze proberen de grote podia met veel beweging te vullen en dikken hun mimiek zo aan, dat iedereen begrijpt wat ze zonder woorden uitdrukken. Af en toe valt er overigens wel een woord, dat meestal niet te verstaan is.

Ook zijn de rekwisieten niet altijd groot genoeg om ook vanaf de achterste rijen geduid te kunnen worden. (Zo zag ik pas naderhand op een close-up dat de kok een schildpad aan stukken sneed).

Het stuk wemelt van de knappe, geestige vondsten en is een lust voor het oog.

 

We hadden vooraf het verstandige advies gekregen warme kleding aan te trekken en een kussentje mee te nemen. Het was een fijne avond.

 

Wild van Vis à Vis:                 6 ½

 

Dit is de site van Vis à Vis.

 

Dit is de trailer.