In de Volkskrant las ik dit hoofdredactioneel commentaar, wat me de volgende reactie ontlokte.
In de Volkskrant van 2 februari laat Peter Giesen namens de hoofdredactie zijn licht schijnen over de problematiek van ordeproblemen in de klas.
Het zal hem niet te veel tijd gekost hebben, het commentaar is gemakzuchtig en ondeskundig.
Hij vertelt iets over Passend Onderwijs en zegt dat er goede redenen waren (niet alleen financiële) om die in te voeren: “in principe is het beter om leerlingen op een gewone school te plaatsen dan op een speciale school die scholieren met problemen isoleert en soms ook stigmatiseert”. Dit slappe argument werd bij de invoering veelvuldig gebruikt om de ordinaire bezuiniging van een mooi sausje te voorzien.
Ik ken ouders die heel dankbaar zijn dat hun kind speciaal onderwijs heeft genoten in kleine groepen en met voldoende aandacht van de leraar, maar geen ouders die klagen over stigmatisering. Zestig jaar geleden werd een kind nog wel eens uitgescholden voor BLO’er, tegenwoordig speelt dat volstrekt niet meer.
Het oude verhaaltje wordt weer van stal gehaald dat scholen voldoende moeten worden toegerust en leerkrachten niet voldoende bekwaam zijn. “Handelingsverlegen” is daar het mooie eufemisme voor. School noch leraar kunnen ooit voldoende toegerust zijn om het hoofd te bieden aan wat in wezen een maatschappelijk probleem is: elders in dezelfde krant verwoordt Aleid Truijens het kernachtig: de ouders en de leerlingen zijn de baas, niet de leraren.
Decennialang wordt van alle kanten kritiek op leraren gegeven: ze gaan niet met hun tijd mee, het onderwijs is nooit goed en moet altijd vernieuwd worden. Ouders en leerlingen zijn hier inmiddels volledig van overtuigd, stellen zich als ontevreden klant op en zitten er meteen bovenop als de school iets onwelgevalligs doet ten aanzien van het prinsje of prinsesje.
De schoolleiding, met de hete adem van de Inspectie in de nek, eist voortdurend verantwoording en bedelft de leraar onder afvinklijstjes en protocollen met betrekking tot schriftelijke verslaglegging. De leraar is meer tijd kwijt aan administratie dan aan onderwijs en wordt op cruciale momenten niet gesteund door het management, dat bang is leerlingen te verliezen.
Het is bijna onmogelijk geworden leerlingen die zich ernstig misdragen hebben van school te sturen. Directeuren die proberen het overwicht op leerlingen en ouders te heroveren hebben het ongelooflijk zwaar omdat ook zij geen steun krijgen.
Het commentaar besluit met een oproep om het vmbo te verbeteren. Dat is heel sympathiek, maar het helpt niet erg dat dit probleem wordt aangekaart alsof het alleen bestaat in vmbo-scholen. Havo en VWO worden niet genoemd.
Over stigmatiseren gesproken!
Martin Minnema
4 februari: reactie van Peter Giesen:
Peter Giesen