De buitenkamer 2: Klem tussen twee deskundigen

De bestrating

De bouw van de overkapping verliep voorspoedig. De lange rechterzijkant van de tuin en de korte kant recht tegenover het huis kregen een breed afdak, dat voor fijne schaduw zorgt en waaronder de spullen droog blijven. Onze tuin begon op een binnenplaats te lijken, dit was het effect dat we wilden bereiken.

De timmerman (onze achterbuurman) bleek goed in zijn vak. Hard onderhandelen had opgeleverd dat hij ook verlichting zou aanbrengen. Onze andere buurman (die aan de zijkant) kreeg gratis een nieuwe schutting. Met hem hadden we dus niet onderhandeld. Het dak werd mooi afgewerkt met bitumen, er is gelukkig ook goede afwatering.

Toen het afdak er stond moesten we onze aandacht richten op de grond. Op de plek waar borders hadden gezeten en de gesneuvelde boompjes hadden gestaan bevonden zich nu kuilen.
We wilden natuurlijk een mooie vlakke bestrating voor onze buitenkamer.

In Almere is er in bijna alle wijken sprake van forse verzakking. De grond is overal opgespoten en klinkt na de bebouwing nog een aantal centimeters in. Bij ons was dit goed te zien: de oorspronkelijk bestrating lag vlak tegen de gevel wel tien centimeter hoger dan verder van het huis.  De steentjes bij de gevel lagen (deels) op de fundering, de andere niet.
Dit probleem moest ook worden opgelost.

Via internet regelde ik een stratenmaker die onze tuin zou ophogen. Op advies van de timmerman (die hier ook verstand van had) werd een plan gemaakt dat later zou blijken niet helemaal uitvoerbaar te zijn.

Er werd een heel grote berg zand voor ons huis gestort, de stratenmakers kwamen en zij begonnen aan de klus. Dat ging niet helemaal vanzelf, omdat ik grote problemen had hen te verstaan, zij beëindigden zinnen en woorden voortijdig en spraken klinkers op een heel andere wijze uit dan ik gewend was.

Al snel bleek dat zij forse kritiek hadden op de timmerman en hij op hen. Smalend wezen ze me op een paal die niet helemaal in lijn stond met de andere en ’s avonds bekeek de timmerman hoofdschuddend het werk van de Achterhoekers.  Voor een leek is het een buitengewoon ongemakkelijke positie zich tussen twee elkaar bekritiserende vakmannen te bevinden. Volgens de stratenmakers was het oorspronkelijk plan onuitvoerbaar en zij keken verwachtingsvol naar mij. Ze verwachtten dat ik met een beter plan kwam, maar ik was tot mijn spijt niet in staat met een werkbare oplossing te komen. Voorzichtig bracht ik naar voren dat ik een vakman had ingeschakeld juist omdat ik zelf geen enkel verstand van de materie heb.

Op de een of andere manier zijn we uit de impasse geraakt. De klus werd geklaard en de stratenmakers verdwenen richting Achterhoek, met achterlating van een kruiwagenlading steenafval in het perkje naast het huis en een enorme berg overtollig zand op de stoep. Ik had al ontdekt dat ze het ABN gebrekkig beheersten, maar kennelijk hadden ze ook bij de rekenles over het metrieke stelsel niet zo goed opgelet. De berg werd de volgende dag tegen betaling weer opgehaald.

Onze buitenkamer kon nu ingericht worden.

Wordt vervolgd.