Je eigen bioscoop
Onze ouders moesten het vroeger doen met enkele series, zoals Peyton Place en Coronation Street. 
Sinds die tijd is er heel veel bij gekomen en is er veel meer keus gekomen in dit genre.
Aanvankelijk hadden we geen keus: een serie als Twin Peaks keken we op tv, je moest ervoor zorgen dat je de tv op tijd aanzette, anders miste je een aflevering.
Later kwam de mogelijkheid de afleveringen op te nemen op video, maar je moest niet vergeten de opname van tevoren in te stellen. Als het programma dat aan je serie vooraf ging uitliep miste je het eind van je aflevering.
Inmiddels waren er ook videotheken, hier kon je series lenen. In het begin huurde ik er zelfs een “moviebox” (videorecorder), omdat ik die zelf niet bezat.
Videobanden waren geen lang leven beschoren, al snel nam de DVD het over.
Ik begon ook DVD’s te kopen, vooral omdat ik dan exemplaren kon bemachtigen die Engelse ondertiteling hadden. Je had ook rustig de tijd en hoefde niet op te letten dat je de schijfjes weer op tijd retourneerde.
De serie is inmiddels ook geëmancipeerd. Vroeger werd er op neer gekeken (het zielige broertje van de bioscoopfilm), tegenwoordig buit men de voordelen die een serie heeft boven een bioscoopfilm ten volle uit. Waar de cinema hooguit twee uur heeft om de plot op te zetten en af te wikkelen kan een serie hier veel meer tijd aan besteden, er kunnen zelfs verschillende subplots aan bod komen. Als het eerste seizoen succesvol is kunnen nog vele volgen, vaak met dezelfde hoofdrolspelers.
Topacteurs waren er vroeger beducht op dat ze niet vastgeklonken moesten worden aan één rol, maar vinden het nu geen probleem meer in een serie op te treden.
Het is nu zelfs zo, dat Amerikaanse networks zelf series produceren.
Ik bezit inmiddels zo’n 800 dvd’s, meest series.
Het zal niet lang meer duren voor ik ophoud met DVD’s te kopen of lenen, binnenkort neem ik waarschijnlijk een abonnement op HBO of Netflix.
Op dat moment is het maximale comfort bereikt, ik hoef zelfs niet meer uit mijn stoel te komen om een serie op het scherm te krijgen.
De toptien
Op zoek naar de toptien constateerde ik dat heel veel series niet in aanmerking kwamen: van sommige kromp ik alsnog in elkaar, zo slecht waren ze. Bij andere kan ik minutenlang naar de titel kijken zonder één beeld voor ogen te krijgen. Die vielen natuurlijk af.
Ik besloot als criterium te nemen: welke series wil ik nog een keer zien?
Het lukte me niet mijn lijstje tot tien titels te beperken, daarom is het een top-dertien geworden:
- Brideshead Revisited
- Band of Brothers
- The Wire
- Treme
- West Wing
- The Newsroom
- Boardwalk Empire
- Downton Abbey
- In Treatment
- The Sopranos
- Spooks
- Game of Thrones
- Rome
Ik blijf zoeken, vooral op Amazon, naar een mooie nieuwe serie om te bekijken. Er is veel rommel, af en toe heb ik een verkeerde keus gemaakt en besluiten we het kijken te staken. Maar gelukkig stuit je af en toe op een pareltje.
Wat gaat er boven het samen kijken naar een nieuwe aflevering van een mooie serie in je eigen huiskamer op je mooie grote tv-scherm?