In mijn studietijd maakte ik van nabij de Nieuwmarktrellen in Amsterdam mee: er waren felle protesten tegen de sloop van woonhuizen ten behoeve van de metro. Je ogen gingen tranen van het traangas, de politie voerde charges uit (heel spannend om ze net voor te blijven) en spoot met een “waterwerper” (zo heette dat in politiejargon) naar de betogers.
We schuilden achter een Renault 4. Ik stond achter de cabine, mijn vriend Wim aan de voorkant waar de motor zich bevond. Toen we ons oprichtten om te kijken naar het waterkanon spoot het net in onze richting. Ik werd beschermd door de auto, maar Wim niet. Hij kreeg de volle laag en werd finaal van de sokken gespoten. Zijn bril lag drie meter verder.
Wat heb ik gelachen.
Toen de metro eindelijk klaar was heb ik er vele malen dankbaar gebruik van gemaakt. Ik moest vaak in de Bijlmer zijn en nam mijn fiets dan mee om later weer thuis te komen. Het werd meestal zó laat dat de metro allang niet meer reed.
Het werd tijd voor de Noord-Zuidlijn. In mijn herinnering zijn ze er eindeloos mee bezig geweest, ik kan me de tijd niet meer heugen dat het stationsplein niet open lag.
Toch is hij eindelijk opgeleverd, we gingen natuurlijk even kijken.
De nieuwe lijn is niet echt spectaculair, en is ook niet echt lang. Wel ben je verbazingwekkend snel in Noord. Of zo’n ritje te verkiezen is boven een tochtje met de pont over het IJ is de vraag, maar als je haast hebt is het wel een uitkomst.
Het is ook verbazingwekkend hoe snel je de reis tussen de Rai en de Dam aflegt. Op de fiets ben je denk ik toch wel een half uur kwijt, met de metro enkele minuten.
Het mooiste station is Rokin. Hier hebben ze veel werk gemaakt van de bodemvondsten die verzameld zijn bij de werkzaamheden. Amsterdam is een heel oude stad en door de tijd heen zijn heel wat voorwerpen kwijtgeraakt of weggegooid en in de bodem terecht gekomen. Die kwamen weer aan het licht toen er gegraven werd en alles is nauwkeurig geregistreerd, geordend en tentoongesteld.
Wie gebruik maakt van de lange roltrap kan alles bewonderen.
Er is ook een boek verschenen waarin alles is gecatalogiseerd. Er is van elk object een foto gemaakt, alles is geordend en genummerd maar niet becommentarieerd.
Er zijn heel oude dingen gevonden, maar ook eigentijds materiaal.
Wat betreft de tentoonstelling: jammer dat je niet even kan stilhouden om de dingen rustig te bekijken. Het boek is prachtig, maar kostbaar (ongeveer 80 euro) en eigenlijk een beetje saai. Ik wacht tot er een boek komt met de highlights en verhaaltjes bij de spullen.
Vanaf de perrons kan je wandmozaïeken bekijken, die geïnspireerd zijn op de vondsten: een levensgroot badmintonracket, een vlinder, een krokodil en gebruiksvoorwerpen. Mooi!
Bekijk dit filmpje dat Greet van de tentoonstelling op het station Rokin maakte: IMG_0179
Noord-Zuidlijn 7
Bodemvondsten Rokin 8
Wij zijn ook al even gaan kijken! Ja, dat ultrakorte ritje naar Noord… We hebben er vijf jaar gewoond, en waren beduidend langer onderweg met het OV, bus 33. Maar Martin, je hebt gelijk: het liefst gingen we op de fiets en dan heerlijk even uitwaaien op de pont! Nog die ouderwets grote en brede pont, uit de reportage in Vrij Nederland, waar je al eerder over schreef.