Niet lang geleden sloten we de eerste serie bridgelessen voor nieuwkomers af. 24 Geïnteresseerden hadden zich aangemeld om de eerste beginselen van de edele bridgesport te leren.
Ze kregen les van Wolter jan Mulder en mij op maandagavond in buurthuis de Draaikolk.
Bridge leren is niet eenvoudig. Je moet veel leren en veel onthouden.
Dat lijkt lastig en vervelend, maar het is natuurlijk meteen de reden dat bridge zo leuk is en zo spannend. Spelletjes die voor het grootste deel op geluk zijn gebaseerd en die je na verloop van tijd op de automatische piloot speelt zijn op den duur onbevredigend.
Mensen willen bridge leren omdat het een uitdaging is en omdat het altijd spannend blijft. Je kunt ook blijven groeien, er valt altijd nog wel iets te leren.
De cursisten hebben 11 lessen gehad en de meesten hebben bovendien al twee keer een drive gespeeld.
Omdat de tweede serie lessen pas begin oktober begint, leek het ons belangrijk de cursisten enkele momenten aan te bieden waarop ze hun kennis weer even kunnen toepassen. Het zou vervelend zijn als alles weer weggezakt is na de zomervakantie.
Gisteren was de eerste gelegenheid, ik begon met wat herhaling, daarna speelden we een biedwedstrijdje en tot slot nog enkele spellen.
Wat bieden we met deze Oost- en Westhanden?
Cursisten willen na afloop graag snel door naar het volgende spel, maar dit keer werd elk spel zorgvuldig nabesproken: was de bieding goed? Waren afspel en tegenspel in orde?
Ik geloof sterk in de didactische waarde van direct nabespreken. Je kunt dan meteen zien hoe de leider en de anderen hebben gespeeld, als je te lang wacht zijn de meesten het spel al weer vergeten.
Een van de cursisten vroeg of we nu nog veel moesten leren, ze betwijfelde of ze nog meer informatie zou kunnen opslaan. Ik stelde haar gerust: met het instrumentarium dat in de eerste serie lessen is uitgereikt kan je in principe heel ver komen, voorlopig heb je niet meer conventies nodig.
Ze hebben Stayman en Jacoby wel geleerd, die zijn eigenlijk onontbeerlijk.
Dit spel diende als illustratie:
De bieding ging als volgt:
N O Z W
pas
1 SA pas 2 Klaver pas
2 Harten pas 3 SA pas
4 Schoppen pas pas pas
Zuid paste de Staymanconventie toe en bood 3 SA na het antwoord (2 Harten) van haar partner. Die wist, nadat Zuid 3 SA had geboden, dat zij op zoek was geweest naar een schoppenfit. Na het antwoord van 2 Harten leek die te ontbreken. Aangezien ze 10 punten had (samen met de minstens 15 van de leider dus minimaal 25) wist ze dat er een manche geboden moest worden, dus bood ze 3 SA.
Volgens de Staymancoventie belooft een Hartenantwoord een vierkaar Harten, maar de SA openaar kan ook nog daarnaast in het bezit zijn van een vierkaart schoppen.
Dat was in dit spel het geval. Aangezien de voorkeur uitgaat naar een Harten- of Schoppenmanche boven een SA-manche koos de leider dus voor 4 Schoppen, in de zekerheid dat hierin een fit aanwezig was (anders had zijn partner namelijk geen Stayman toegepast).
Jammer genoeg schiet de theorie ook wel eens tekort.
In de praktijk ging de leider 1 down omdat Hartenaas en Hartenboer beide verkeerd zaten en Ruitenheer ook. Troefaas was natuurlijk een vaste verliezer.
Aan het eind van de middag gingen de cursisten tevreden naar huis: de kennis was weer even ververst en kon niet verder wegzakken. 25 Juni is de volgende bijeenkomst. Hopelijk kunnen we dan weer lekker buiten zitten!
Het was zeker leerzaam, voor mij is het dan ook al een paar jaar geleden. En geleerd dat ik het boekje zeker nog eens door ga lezen en wat moet oefenen voor ik in oktober mee kan gaan doen.
Dankjewel Greet en Martin, voor de les en de ontvangst.