We hebben vorig jaar veel plezier gehad van de geïmproviseerde plantenbak die ik gemaakt had van een pallet. Ik had er een van de twee zakjes zaad in uitgestrooid die ik van mijn kaasneef Ardaan had gekregen. Er kwamen bloemen in die bijen fijn vinden.
Ze hebben uitbundig gebloeid, in het najaar heb ik de bak verwijderd.
Nu heb ik hem weer in elkaar geflanst met een extra schroefje hier en daar en er het tweede zakje in uitgestrooid.
Het is belangrijk dat ik actief buiten ben, omdat ik eind januari gestopt was met mijn medicatie. Zowel de arts als ik vonden dat destijds een goed plan.
Het pakte desastreus uit, en nu moet ik weer opkrabbelen met hernieuwde medicatie.
Van nog een oude pallet maakte ik een tweede bak, mogelijk nog lelijker dan de eerste. Met een beetje goede wil kan je het resultaat rustiek noemen en in ieder geval circulair en duurzaam.
Hierin zaaide ik heel oud stokrozen-zaad. Ik had nog een zak vol liggen met kurkdroog materiaal, het is misschien wel 10-15 jaar oud. Zou het nog opkomen?
Langs de voorkant heb ik Afrikaantjes gezaaid, ik kreeg een potje met zaad van een goede vriendin.
Ik houd erg van Afrikaantjes, omdat ze voor mij (als stadsjongen) de eerste kennismaking waren met het proces van zaaien en oogsten. Ik herinner me nog goed dat we een handje zaadjes kregen voor ons schooltuintje en dat ze tot mijn stomme verbazing uitbloeiden tot de bekende oranje bloemen.
Om bezig te blijven maakte ik ook (van pallet en schutting-hout) een tafel waar ik planten op kan verpotten.
Dit werkstuk gaat de geschiedenis in als het slechtste wat ik ooit gemaakt had. De combinatie van inferieur hout, vergeten technieken en mijn slechte geestelijke conditie leidde ertoe dat er een gedrocht bijgekomen is in de tuin. Mijn vader zou het woord scheluw van stal hebben gehaald.
Gelukkig staat het uit het zicht in een afgelegen hoek en kan het waarschijnlijk wel gebruikt worden waarvoor het bedoeld was.
Wat vervelend Martin, dat het niet goed uitpakte met de medicijnen.
Lekker buiten bezig, altijd fijn.