Naar Terschelling in Maart

Het is inmiddels traditie dat we meedoen aan de Grote Bridgedrive die wordt georganiseerd door de club op Terschelling.
Deze vereniging nodigt bridgers uit het hele land uit om een weekendje naar het eiland te komen om te proberen de hoofdprijs in de wacht te slepen: een dubbele overnachting in het sjiekste hotel van het eiland.

Het is ons tot nu toe niet gelukt deze te bemachtigen, hoewel we één keer heel dichtbij waren, we werden toen tweede.

 

Ook dit keer is het niet gelukt, maar we hadden wel een fijn weekend op ons geliefde eiland. We vertrokken al wat eerder, om ons verblijf nog een beetje te rekken, maar bij Heereveen liepen we al aan de grond: door een seinstoring reden er geen treinen naar Leeuwarden. Er werden wel bussen ingezet, maar die zouden zo lang over het traject doen dat we de boot in Harlingen zouden missen.

Een stel dat in dezelfde situatie verkeerde stelde voor een taxi te delen. De chauffeur praatte honderduit, onder andere over zijn tijd als politieagent in Amsterdam en in Friesland. Ach, zo rijd je nog eens in een Mercedes…

45 Euro lichter konden we toch nog op tijd aan boord gaan van de sneldienst Harlingen – Terschelling.

Het eiland biedt in het voorjaar toch wel een heel andere aanblik dan in de zomer: het is veel rustiger. Fijn als je daarvan houdt, maar voor mij mag het wel een beetje druk zijn. Om deze reden denk ik dat een permanente verhuizing voor ons geen succes zou zijn, zelfs als we een woning zouden kunnen betalen.

 

We hebben lekker rondgefietst en gewandeld, genoten van het heerlijke ontbijt in het hotel (normaal eet ik nooit ’s ochtends, maar als het bij de prijs inbegrepen is…) en twee leuke zittingen gespeeld tegen Terschellingers (die we inmiddels al aardig kennen) en collega-badgasten.

De drive op vrijdagavond ging prima, we werden eerste, maar die op zaterdagmiddag verliep minder voorspoedig, we haalden net geen 50%. Geen gratis overnachting volgend jaar dus, en ook geen Terschellinger producten om mee naar huis te nemen.

 

We hadden toch een heel fijn weekend en hebben flink bijgedragen aan de economie van het eiland (de rederij rekent €3,75 voor een flesje chocolademelk).

 

Lezers die niet kunnen bridgen moeten nu maar afhaken, want nu komt een interessant spel.

 

Gepiepeld door een Groninger.

Greet, die Zuid zat, opende met 1SA, waarop West volgde met 2 Schoppen. Het was duidelijk dat we met 29 punten een manche moesten spelen, maar welke? 3SA? Ik ging er uiteraard van uit, gezien het kwetsbare volgbod, dat alle resterende punten bij mijn rechterbuurman zouden zitten. Ik heb een schoppenstop, maar bij een schoppenstart was de kans groot dat die meteen zou worden weggespeeld, waarna ik vast niet zonder van slag te gaan 8 slagen bij elkaar zou kunnen sprokkelen. Met 3 Schoppen vragen of mijn partner wellicht ook een stop had? Die kans leek me bijzonder klein. En kwetsbaar volgbod van 2 Schoppen zou toch wel zeker gebaseerd moeten zijn op een 6-kaart met AVB.

Meteen 4 Harten bieden? Dan zouden we in de 5-2 fit kunnen zitten met lengte harten bij Oost.

Probleem is, dat er maar één forcing bod is, 3 Schoppen en dat wilde ik niet doen.

Dus probeerde ik 3 Harten en natuurlijk paste mijn partner. 3 Harten + 2 leverde een schamele 23% op.

Na afloop bleek dat het volgbod was gebaseerd op Schoppenboer-zevende en drie punten.

West was erg in zijn nopjes, ik minder.