Nieuwe ramen

Wie van West naar Oost over de hoofdweg van Terschelling rijdt komt langs Atelier Glasgoed in Hoorn.

In dit atelier presenteert Henny Terpstra haar werk: glas in lood, Tiffany en fusing.

Ze geeft ook workshops en je kunt  onder haar begeleiding een eigen ontwerp uitvoeren.
We zijn de afgelopen 5 jaar iedere grote vakantie bij haar aan de slag geweest. De eerste  keer hebben we het standaard beginnersontwerp gemaakt, waarbij we zelf onze kleuren uitzochten, daarna werkten we aan een zelfgekozen ontwerp dat Henny voor ons geschikt maakte om in glas in lood uit te voeren.

Onze ontwerpen werden al maar ambitieuzer. Greet begaf zich in de richting van ronde organische vormen (geïnspireerd op de zee) en ik leefde mijn liefde voor Art Deco uit. Greet koos voor halfdoorzichtig, meerkleurig glas dat vaak ook nog een werkje heeft en mijn voorkeur ging uit naar éénkleurig glas waar het licht prachtig door gekleurd wordt.

Als we aan het werk zijn gaat regelmatig de deur open en komt een bezoeker (daartoe uitgenodigd door een bordje langs de weg) binnen. Regelmatig zien ze ons voor personeel aan, als ze horen dat we badgasten zijn die aan een eigen werkstuk bezig zijn zijn ze vaak diep onder de indruk.
Henny heeft een beetje genoeg van dat vele bezoek: een enkeling koopt wat, de meesten kijken even rond en vertrekken dan weer. Het eiland heeft in deze Coronatijd inderdaad ook niet veel te bieden, elke afleiding is er één.
Ik ben ermee gestopt tegenover hen Henny’s handeltje te promoten, hoewel ik haar de klandizie natuurlijk van harte gun. Niet zelden hangen de bezoekers lange verhalen op over hun eigen artistieke uitspattingen en ik wil graag doorwerken. Greet is wat minder bot aangelegd en moet haar werk dus regelmatig onderbreken.

Ik had deze zomer een klein afbeeldinkje opgestuurd dat mij wel wat leek. Ik vond het op internet. Henny had het voor mij “vertaald” in een werkbaar ontwerp, maar toen ik de eerste versie zag sloeg de angst mij om het hart: ruim 50 soms heel kleine stukjes glas, die secuur gesneden zorgvuldig in het lood moesten worden samengebracht. Ik was bang dat mijn motorische vaardigheden tekort zouden schieten.
Tot mijn opluchting was het geen probleem het ontwerp wat op te blazen, ik zou dan natuurlijk wel een groter raam krijgen.

We maakten een keuze met betrekking tot de kleuren en het soort glas en gingen aan de slag, waarbij ik moest proberen mezelf niet voor de gek te houden “dat een millimetertje verschil er niet zo veel toe doet” en Greet op onnavolgbare wijze de golvende vormen uit het melkachtige glas bevrijdde. Ze hield daarbij het glasmes in haar gebalde vuist op een manier die ze vast niet aanleren op de glas-in-loodschool en onderwierp het weerbarstige maatregel met brute kracht aan haar wil. Dat ging ook weleens mis. Toch ontvielen haar geen krachttermen, slechts een teleurgestelde diepe zucht. Meestal bracht Henny dan uitkomst door precies genoeg hulp te bieden zodat het uiteindelijk allemaal goed kwam.

Thuisgekomen maakte ik een mooie houten lijst voor de nieuwe ramen en vond voor elk een plekje  waar het zonlicht er mooi door kan vallen.

Dit is een linkje naar Henny’s site.