Ik kocht dit boek in de winkel van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ik had daar net de tentoonstelling over Amsterdamse School-interieurs gezien.
(Auteurs: Sebas Baggelaar en Pim van Schaik).
Het is een heerlijk boek, alle bruggen die door Piet Kramer zijn ontworpen komen aan bod, van heel grote tot kleine houten bruggetjes in het Amsterdamse Bos.
Ik heb dertig jaar in Amsterdam gewoond, over sommige bruggen heb ik misschien wel honderden keren gefietst. Het is mogelijk dat ik mijn fiets wel eens op slot heb gezet aan een van de prachtig ontworpen leuningen, met mijn hoofd op centimeters afstand van een prachtig sculptuur van Hildo Krop…
Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er nooit zo lang bij stil gestaan heb dat ik als Amsterdammer op deze manier deelgenoot kon zijn van heel bijzonder architectonisch erfgoed. Ik ging de brug over omdat ik aan de overkant wilde zijn…
Ik woonde een aantal jaren op de Amstelkade en bezocht weleens de kapper, die zijn werk deed in een grappig klein huisje dat vlakbij de brug stond. Toen ik in het boek op bladzijde 102 was aangeland begreep ik dat het huisje ontworpen was door Kramer en hoorde bij de brug over het Amstelkanaal bij de Ferdinand Bolstraat.
Het boek geeft me de kans de schade in te halen, ik heb op mijn gemak alle foto’s bekeken en aandachtig alle teksten gelezen. Het is prachtig verzorgd.
Wat een geweldige productie had Kramer! Hij ontwierp meer dan 300 bruggen, maar ook gebouwen, meubels en interieurs.
(Bollenbrug in het Amsterdamse Bos).
De bruggen moesten aansluiten bij de omgeving en zijn daardoor zeer verschillend. Ook zitbanken, kiosken, lantaarns en de typografische nummering werden bij het ontwerp betrokken, Kramer dacht zelfs na over het aansluitende groen. Zijn bruggen zijn fantasievol en rijk aan organische vormen. Hij gebruikte verschillende materialen, waaronder baksteen, natuursteen en beton. De leuningen zijn vaak van smeedijzer en hebben vormen die geïnspireerd zijn door de natuur. Kramer vond dat sculpturen een wezenlijk onderdeel uitmaakten van de architectuur van de brug. Daarom werkte hij graag samen met stadsbeeldhouwer Hildo Krop, die bereid was zijn beelden af te stemmen op de het grotere geheel van de brug.
Wat me vooral opviel was de geweldige aandacht voor het detail, vooral zichtbaar in de vormgeving van de leuningen.
Ik ben vast van plan de komende tijd een uitstapje in mijn geboortestad te plannen, waarbij ik dan een aantal bruggen ga bekijken, en zeker ook de prachtige beelden van Hildo Krop.
Met mijn ouders op de brug bij het Leidseplein. In het bijschrift staat als jaartal ca 1963, maar dat moet een vergissing zijn. In dat jaar was ik al acht, terwijl het kind op de foto duidelijk een peuter is.
Een welverdiende 9.
1 reactie