Plastic

In de Volkskrant van zaterdag 10 september stond een artikel over een evenement dat binnenkort gaat plaatsvinden: programmamaker Bahram Sadeghi verzamelde gedurende een periode van 1000 dagen al het wegwerpplastic dat op zijn weg kwam en stalt dat nu uit.

Het is een indrukwekkende berg geworden, je staat er niet zo vaak bij stil hoeveel plastic mensen weggooien.

Hij maakte foto’s van al het plastic dat hij onderweg verbruikte en niet mee naar huis kon nemen. Deze foto’s nemen een hele wand in beslag van een oude fabriekshal in Amsterdam.

Binnenkort kunnen bezoekers de plasticberg bezoeken, de verpakkingen zijn allemaal zorgvuldig uitgestald op de vloer van de hal.

 

Te midden van zijn collectie spreekt Sadeghi deskundigen, uitvinders, activisten en mensen uit het bedrijfsleven: waarom gebruiken ze zoveel plastic? Zijn er alternatieven? Is dit te verminderen?

Zaterdag 24 september verschijnt ook de plasticspecial bij de Volkskrant: Vonk, het achtergrond- en opiniekatern, staat geheel in het teken van dit thema. Wat heeft ons gebruik te maken met haast? Een interview met de weduwe van de uitvinder van de plastic zak. Hoe bestrijden ze plastic zakjes in Marokko? En: is de plasticsoep nu wel of niet uit de oceaan te vissen?

Donderdag 29 september is er een vrolijke interactieve avond over plastic in pakhuis de Zwijger. Daar gaan we natuurlijk naartoe.

Omdat mijn zoon betrokken is bij dit project mochten we helpen bij het sorteren en uitstallen van Bahram’s plastic.

Het was een heel bijzondere ervaring. In de eerste plaats realiseer je je hoeveel plastic er verbruikt wordt. Je kunt precies zien wat Bahram graag eet: druiven, drop, nootjes en Jaminsnoep (we zagen tientallen puntzakken uit die winkel).

Hij is kennelijk vegetariër, want er zat niet een vleesverpakking bij (dit was ook een verklaring voor het feit dat het afval geen nare lucht had).

Verder vraag je je natuurlijk meteen af hoe groot jouw berg zou zijn als je alles zo lang bewaard had. (Wij geven alles netjes gescheiden met de vuilnisman mee en hebben dus een schoon geweten).

Als je veel van iets hebt en je stalt dit netjes uit ontstaat er vanzelf een visueel aantrekkelijk schouwspel. Rommel wordt bijna mooi!

Het kostte ons (een groep vrienden en familie van de initiatiefnemers) een flink gedeelte van de dag alles uit te zoeken en uit te stallen. Het was goed bestede tijd!

Je hebt niet elke dag de kans van gedachten te wisselen met Volkskrant- journalisten en mensen die net als jij kwamen helpen.
Zo had ik een interessant gesprek met een van Bahram’s vrienden, die internetsites ontwerpt. Gelegenheid mijn visitekaartje weer eens te overhandigen!

 

Ik was natuurlijk heel trots dat mijn zoon deel uitmaakt van de organisatie (er hadden zich heel veel kandidaten aangemeld voor de vacature). Helemaal onderaan de site staat:

AAN DEZE PRODUCTIE WERKTEN MEE BAHRAM SADEGHI, RIZKY GERILYA, BEN MINNEMA, ROBIN BEKKER, GIDI HEESAKKERS, DANIEL COHEN, DIKLA ZEIDLER, KUSTAW BESSEMS, JORINDE TENTEN, THOMAS HOGELING, HAY KRANEN EN WENDY VAN DER WAUW. 

We sloten de dag af met een borrel bij café Roest, tegenover de van Gendthal. Het was er heel druk, tout Amsterdam (jong, goed verdienend) was te vinden op het terras van deze hippe tent.

 

 

Een puntje van kritiek: in de omschrijving van het project wordt steeds over plastic gesproken, het viel me op dat er ook veel voorwerpen uitgestald zijn die van ander materiaal gemaakt zijn. Je zou de kunststof in een oud fietszadel met enige goede wil nog wel als plastic kunnen bestempelen, maar de tientallen lege notenzakjes zijn gemaakt van aluminium. De deskundigen met wie Bahram in gesprek gaat zullen hier vast een punt van maken…

De tekst van het artikel staat hier.

 

Er staan vanaf 19 september filmpjes op de site.

 

Herstel

Ik heb ontdekt dat ik niet helemaal goed geïnformeerd was met betrekking tot het materiaal van chipszakken. Ze zijn toch wel degelijk van plastic en hebben een coating van aluminium. Dit is de reden waarom ze niet kunnen worden hergebruikt. Ze worden verbrand.