Tegenover ons huis is een park met prachtige bomen. We hebben ze zien groeien van petieterige staakjes tot majestueuze reuzen van 18 meter hoog. Je hoort de wind door hun enorme bladerkronen ruisen, kinderen spelen in de schaduw eronder.
We kregen een brief van de gemeente waarin verteld werd dat er een aantal gekapt zouden worden om ruimte te scheppen voor de andere. Ik besloot het proces op de voet te volgen.
(Ons huis is het zevende van het blokje helemaal links)
De bomen stonden nog niet in blad toen de mannen met de motorzagen kwamen. Zij verwijderden eerst de onderste takken van alle bomen. De takken werden door een grijper in de mond van een verschrikkelijke machine geduwd, die ze versnipperde tot kleine stukjes. Deze belandden in opeenvolgende oprispingen in een gereedstaande wagen.
De bomen die het veld moesten ruimen (de oranje-bruine stipjes op de kaart) werden vakkundig neergehaald.
In de stam wordt een wigvormig stuk weggezaagd aan de kant waar de boom moet vallen. Dan wordt de stam doorgezaagd en zijgt neer.
De mannen riepen niet “onderuit”, zoals ik verwacht had. Zelf droegen ze veiligheidshelmen, dus hen kon niets gebeuren, maar wat als Fikkie juist dat moment en die plaats had uitgekozen om zijn drol uit het trillende achterlijf te persen? Platte hond!
De boomstammen werden in nette stukken van drie meter lang aan de weg gelegd, waar een happer ze na verloop van tijd optilde en neerlegde op een oplegger.
Na enkele dagen waren hier en daar alleen nog de stronken te zien van de gesneuvelde bomen.
Een deskundige kwam langs om met behulp van een doormeet-apparaat te controleren of de resterende bomen wel gezond waren. Ik maakte een praatje met hem en hij verzekerde me dat de overgebleven bomen een prima conditie hadden.
De meneer die af en toe langskomt om met behulp van zijn grote maaier het gras te maaien moet erover hebben geklaagd dat hij vanwege de stronken geen lekkere baantjes kon trekken, want er verscheen een grote traktor met daarachter een enorm frees-wiel, dat de restanten zorgvuldig wegknaagde. Er bleef niets anders over dan aarde en houtvezels.
Er komt nu vast nog iemand die de bergen aarde en pulp verwijdert (of egaliseert) en nieuw gras inzaait.
De overgebleven bomen hebben inmiddels bezit genomen van het gehele terrein, het is net of er nooit méér gestaan hebben.
Twee observaties tot slot:
De machtige traktoren, die ik vooral ken van het malieveld, hebben een heel slimme bestuurdersstoel: die kan indien nodig 180 ° draaien, zodat de bestuurder goed naar achteren kan kijken (waar zich de aangesloten apparatuur bevindt).
Het komt me voor dat deze stand voor boeren (de voornaamste gebruikers van dergelijke voertuigen) vaak overeenkomt met hun maatschappelijke visie.
Aan het park grenst het talud van de spoorlijn. Hier zijn op gezette plaatsen nooduitgangen gecreëerd, waar reizigers van verongelukte treinen gebruik van kunnen maken als ze een goed heenkomen willen zoeken.
De natuur heeft hier weinig respect voor. Een zee van gele bloemen en klaprozen heeft bezit genomen van de trappen.
