Trein

Van alle manieren om van de ene plaats naar de andere te komen is vervoer per trein de mooiste. Elke keer dat ik de trein instap en me installeer (ik kan bijna altijd wel een zitplaats vinden) verwonder ik me over het geweldige comfort en gemak van deze manier van reizen.

Je hebt genoeg beenruimte, je zit lekker, kunt de benen ook even strekken, een plasje doen en ook nog van het uitzicht genieten. En natuurlijk: heerlijk lezen.

De machinist zorgt ervoor dat je probleemloos op je bestemming arriveert en de conducteur vertelt je waar je bent. Niet onbelangrijk voor iemand die niet zo van autorijden houdt en daarnaast erg slecht de weg kan vinden.

Mijn eerste lange treinreis was naar Joegoslavië. Ik was 17 jaar en ging met vriend Johan vier weken weg. Ik had een oude rugzak geleend (waarvan het frame me geniepig in de rug stak), veel teveel bagage mee en de stokken van de tent dwars bovenop mijn bepakking gebonden. Dat was niet ideaal. Een conducteur waar ik op het perron iets te dicht was langs gelopen wreef boos zijn pijnlijke nek die geraakt was door de stokken die flink uitstaken. Manoeuvreren door de nauwe gangen van de treinwagons was ook niet makkelijk.

Toen we (eindelijk) de terugweg aanvingen waren we diepbruin en heel mager en snoven verlangend de geuren op van etenswaren die door anderen genuttigd werden. Al ons geld was op, dus we moesten het doen met water uit ons veldflessen.

Als het ons gelukt was even in slaap te vallen werden we gewekt door het lawaai van opengerukte deuren en commando’s van het treinpersoneel om onze paspoorten en reisbescheiden te tonen. We waren heel blij weer thuis te zijn.

 

Toen de kinderen nog klein waren konden we ze elke zomer drie dagen uitbesteden aan mijn zus en zwager, een ontzettend hartelijke geste die wij bijzonder waardeerden. Tijdens deze driedaagse reisden we per trein het land door, bezochten steden en musea en overnachtten in een hotel. Tijdens een van deze trips ontdekten we het geweldige Hotel New York in Rotterdam, het leukste hotel van Nederland.

We hadden natuurlijk lekkere hapjes en drankjes mee en voldoende lectuur. Voor mij waren deze dagen het hoogtepunt van het jaar.

Wij hebben heel lang geen auto gehad, maar konden ons uitstekend redden met het openbaar vervoer. De reis per trein naar Harlingen Haven was voor ons gezin een feest. Op de bestemming aangekomen stapten we op de boot naar Terschelling en betrokken daar een huurhuisje.

Familiebezoek en uitjes gingen ook prima per trein.

Ik heb bijna altijd het voorrecht gehad op fietsafstand van mijn werk te wonen. Ik heb echter een jaar in Hoofddorp gewerkt en omdat ik toen nog en Amsterdam woonde moest ik met de trein. Ik stalde mijn fiets op station Muiderpoort en in Hoofddorp had ik ook een oude fiets staan, deze gebruikte ik om naar mijn school te fietsen.

Dit werkte prima, maar ik vond het helemaal niet erg dat ik na een jaar boventallig werd, ik kreeg toen een baan in Almere, waar ik aanvankelijk ook met de trein naar toe moest, maar al snel naar toe verhuisde.

Het Provinciehuis (waar provinciale Staten vergadert) staat op drie minuten lopen van station Lelystad, het is veel prettiger hier met de trein naar toe te gaan dan met de auto.

Ik vind treinen erg mooi om te zien, de mooiste zijn de Hondenkop en de Doorloper. Vooral de laatste is heel erg imposant. Wat heeft de machinist een prachtige plek daar hoog op de locomotief!

Het museum in Utrecht is natuurlijk een walhalla voor iemand als ik. Je mag overal in en er is van alles te zien.

Ik kreeg een prachtig boek van mijn vrouw over treinontwerp, heerlijk om te lezen.

 

Ik heb ook gereisd met bijzondere treinen: de Fira (jammerlijk mislukt), de luxueuze Thalys   en de Eurostar. Wat een belevenis om met de trein door de lange tunnel te rijden en in Engeland weer boven de grond te komen!

Door Corona hebben we lange tijd nauwelijks van de trein kunnen genieten

We hebben al jaren een NS abonnement dat ons recht geeft op 7 dagen vrij reizen. We hebben een klein beetje meer betaald en mogen in de eerste klas zitten. Heerlijk decadent.

We bezoeken musea en andere bezienswaardigheden en genieten van het comfort dat de eerste klas ons biedt. Wel kijken we met enige argwaan naar de andere passagiers op de rode stoelen: hebben zij wel een eersteklas kaartje?

We hebben er niet zoveel moeite mee dat we van de NS ’s morgens en ’s middags niet meer in de spits mogen reizen. Het geeft ons een excuus om niet te vroeg te hoeven vertrekken en een reden om uitgebreid uit eten te gaan vóór we de terugreis ondernemen.

We zijn nu allebei met pensioen en gaan de komende tijd weer volop reizen met de trein!