Americana

Als je hoofd niet zo goed is en je rug vindt dat je behoefte hebt aan een ononderbroken stroom van signalen dat het nog niet helemaal in orde is daar rechtsonder is het goed om wat afleiding te hebben.

Daar zijn gelukkig de boeken: nieuwe schrijfster ontdekt en daar inmiddels het twintigste boek van gelezen. Nog zes te gaan. Series kijken op de tv is een andere heerlijke tijdsbesteding, mits de kwaliteit in orde is. We zijn streng en stoppen met een nieuwe serie na vijf minuten als we niet tevreden zijn.

En dan mijn nieuwe hobby: de kleingrafiek.
Ik speur het internet af op zoek naar mooi materiaal en heb inmiddels een warme band ontwikkeld met een Amerikaanse handelaar, die mij “from the bottom of his heart” bedankt voor mijn klandizie en mij inmiddels zijn vriend noemt. We e-mailen veel op en neer, hij vertelde over zichzelf dat hij tot voor enkele jaren in New York woonde, maar daar weggegaan was omdat hij ontevreden was over de politics in die stad. Hij verhuisde naar Florida en heeft het daar erg naar zijn zin. We kunnen ons wel een voorstelling maken op wie hij stemt…
Hij is een leeftijdgenoot en beheert webwinkels met een ontstellend groot aanbod aan “poster stamps”. Ik ben vooral geïnteresseerd in zegels van voor 1940 en kom bij hem prachtige exemplaren tegen. Wel even op de prijs letten, want het tikt natuurlijk wel aan…. Maar als je vakantie geen doorgang heeft gevonden heb je wel wat te besteden, dus ik bestel naar hartenlust. Wat een feest als er dan een pakje uit Amerika wordt bezorgd.

Een volwassen man heeft over het algemeen niet meer die prachtige spannende momenten waar kinderen zo van kunnen genieten: cadeautjes krijgen en die dan openmaken. Voor mij komt een pakje uit Amerika (hoewel ik weet wat erin zit, ik heb het immers zelf besteld) daar heel dicht bij.

Een enkele keer is er sprake van een partij zegels, en dat is helemaal feest, want ik heb maar heel oppervlakkig een beeld van de inhoud.
Dit betekent dus dat ik kan schatgraven: wat zal ik tegenkomen? Teleurstelling ligt natuurlijk ook op de loer…

Enkele dagen geleden werd een van mijn aankopen op E-bay bezorgd. Het was een gevuld poster-stamp album uit 1937. De kaft was gescheurd, het ringbandmechanisme beschadigd, maar o wat een prachtige inhoud!
Het album bevat aanwijzingen voor de gebruiker (“How to build up your poster stamp collection”), zoals luisteren naar de radio en dan een brief schrijven aan de fabrikant, en heeft een indeling gebaseerd op een aantal rubrieken.
Mijn buit moest natuurlijk wel zorgvuldig afgeweekt, gedroogd en plat gemaakt worden, maar dat lukte uitstekend. Als ze gegomd waren ging dat heel vlot, zelfs stickers kwamen los in water. 

Ten slotte kregen de meeste (er zaten natuurlijk ook heel lelijke bij) een plekje in mijn eigen album, dat ik de titel Americana gaf. Er ontstaat een prachtig beeld van de USA in de jaren 30-50. Veel zwier, optimisme en simplisme. Oubollige reclame maar ook schitterende plaatjes van gestroomlijnde vliegtuigen en treinen.  Veel charity zegels ook: voor onder andere Boys Town (weesjongens) en “crippled children” (verzachtend taalgebruik  bestond nog niet). 

Wat een heerlijke hobby.

Ik vertelde mijn Amerikaanse vriend dat ik de Amerikaanse zegels soms wat onbeholpen vond (let op het mondje van het sinaasappelvrouwtje). Hij antwoordde dat het lang heeft geduurd voordat Amerika mooi drukwerk kon afleveren. Duitsland lag in die tijd een straatlengte voor, daar kwam veel meer sophisticated materiaal van de pers.

Overigens vind ik juist het niet helemaal perfecte werk het mooist.