Floriade 2

De dag na de opening door ZM de koning (wat een treurige aangelegenheid: de koning moest samen met een paar kinderen een lullige handeling verrichten en sprak zelf niet. De Floriade-directeur gaf een speech in abominabel Engels) bezochten we de Floriade. We waren uitgenodigd voor een introductie op enkele culturele activiteiten en voor de bijbehorende voorstellingen.  Daarna zou er een borrel plaatsvinden in de Orangerie.

Het eerste wat opviel: het is nog erg rustig. Nu is de Floriade erg groot, dus het zou best kunnen dat er toch een flink aantal bezoekers zich over het terrein verspreid had.

Ten tweede: op veel plekken lag nog zand of aarde, hier en daar bedekt met een pas gelegde grasmat die al slijtage vertoonde. Enkele paviljoens waren duidelijk nog onder constructie.

Ten derde: ik hoorde veel vreemde talen. Iemand vertelde dat cruiseschepen dit uitje hebben opgenomen in het aanbod voor hun passagiers.

Op de foodplaza was de patat-tent duidelijk favoriet. We wilden liever een sandwich eten in de Pizza Place, maar we hoorden dat de wachttijd hiervoor 25 minuten bedroeg.

Ik vond het beeld Beehold erg mooi: een metershoge volwassene en een kind gemaakt van allemaal metalen bijen. Je zou één queen-bee moeten kunnen vinden, maar dat is me niet gelukt.

 

Deze dag stond in het licht van de cultuur, dus we hebben ons daarop geconcentreerd. We werden verwacht bij de introductie van Bonte Hond en 2turvenhoog in het Forest Theatre. Het was even zoeken (we waren inmiddels aangeland op de plek waar vroeger Haddock zat), maar we konden net op tijd plaatsnemen op een van de boomstammen die als zitplaats dienen in het amfitheatertje. De introductie begon veel te laat en stelde niet veel voor. We kregen wel een dekentje.

Ik heb weleens eerder een voorstelling gezien van Bonte Hond, vergeleken daarbij was deze ronduit zwak. De acteurs waren enthousiast, maar ik miste iedere interactie met de kleine toeschouwertjes.

 

We hadden tijd voor een ritje met de kabelbaan. Bij je entreekaartje is één ritje inbegrepen. In zijn avondshow was Arjen Lubach een beetje flauw: hij stelde het voor alsof je hierdoor gedwongen zou zijn bij de terugweg  te voet de snelweg over te steken.

In werkelijkheid zijn er twee manieren om veilig naar je uitgangspunt terug te keren, het is ook helemaal niet lang lopen.

Ik ben gek op boottripjes en treinreisjes, zo’n tripje in een gondel (privé voor ons tweetjes!) is natuurlijk nog mooier. Ik ben van plan bij elke volgend bezoek een keertje te gaan.

 

 

 

Tijd voor de tweede voorstelling. Deze vond plaats op de Main Stage, op een ponton dat in het water ligt. De tribune bevindt zich aan de andere kant van een smalle strook water. Ook hier weer geen ruggensteun, blij dat de voorstelling niet zo lang duurde.

De introductie begon hier wel op tijd, we hoorden dat de Ulrike Quade company twee robot-beelden op de Floriade heeft geïnstalleerd en de voorstelling “Rocky in Love” verzorgt.

Ulrike was zelf aanwezig en doet sterk denken aan de voorzitter van de Europese commissie Ursula von der Leyen. Ze vertelde dat ze oorspronkelijk poppentheater maakte maar nu was overgestapt naar robots.

Dat had ze misschien niet moeten doen. De reuzenrobot-pop bij de ingang steekt erg bleekjes af bij de fantastische poppen van Royal de Luxe die in Leeuwarden te zien waren (lees mijn blog hierover van 27 augustus 2018).

De voorstelling kon me ook niet boeien. Een robot à la R2D2 rolt heen en weer op het podium en wiebelt wat met zijn hoofd. Een danser kan met touwtjes een grote bloem die aan zijn lijf bevestigd is laten openen en sluiten en beeldt het korte leven van een klaproos uit. De robot Rocky (wat een armoedige naam) maakt voortdurend robotgeluidjes (waarom klinken robots altijd hetzelfde?) en wordt verliefd. Maar de bloem sterft natuurlijk. Toch hoeft Rocky niet verdrietig te zijn, want ineens klappen over het hele podium luikjes open waaruit allemaal andere bloemen tevoorschijn komen!

De bloemendanser en de mannen die de robot heen en weer hebben laten rijden buigen en de voorstelling is over.

 

We geven de moed natuurlijk niet op en gaan in de komende weken/maanden de Floriade verder grondig verkennen. Hopelijk staat er binnenkort nog wat meer in bloei en zijn de paviljoens allemaal af.

 

Die avond is er de spectaculaire openingsvoorstelling door Vis à Vis.

Wat een geweldige belevenis! Heerlijk aangedikt (de oliebaron is een dikkedeur met hoge hoed en koffer met geld die amper uit zijn tien meter lange limousine kan komen. Hij loopt voortdurend te grauwen en te snauwen en bedreigt zelfs het lieve meisje dat het broodtrommeltje van haar vader komt brengen). Af en toe komt een stuurs meisje met protestbord (een oliedruppel met een rood kruis erdoor) in beeld, maar ze wordt iedere keer weggejaagd door de ijverige hielenlikkende portier.

Uiteindelijk zorgen de kinderen ervoor dat alles goed komt en valt de lelijke directeur in het water.

 

 

Voor die tijd is er natuurlijk het hele Vis à Vis-arsenaal uit de kast getrokken: grote bewegende mechanieken, rook, spuitend water en zelfs een enorme gasontploffing (waarvan je als toeschouwer de hitte op je wangen kan voelen!). Kinderen van 6 Flevolandse dansscholen spelen een prachtige rol.

Alles wordt live begeleid door een fijne band.

Jammer dat deze schitterende voorstelling alleen bij de opening werd opgevoerd.

 

Ik hoop dat deze mooie openingsshow de toon zal zetten en dat de Floriade een groot succes wordt.