Gezinsuitbreiding

Als ik een kat zie wil ik hem altijd aaien. Ik ben gek op katten.

Lang geleden had mijn echtgenote er drie, en ik één.  Ze hebben nog een tijdje deel uit gemaakt van ons huishouden, maar toen ze stierven hebben we geen nieuwe genomen. Mijn kat, Jobben, hebben we naar het asiel moeten brengen omdat we hem niet vertrouwden met de pasgeboren baby.

Maar nu was de tijd rijp voor een nieuwe huisgenoot. We richtten ons aanvankelijk natuurlijk tot het asiel, maar kwamen er al snel achter dat ze daar erg streng zijn. Zij bepalen of je wel geschikt bent als adoptie-ouder en hebben ook een flinke vinger in de pap in de keuze van welk dier bij je mag komen en hoeveel.

Wij bleken niet in aanmerking te komen voor een kitten (je moet er trouwens twee nemen, anders hebben ze niemand om mee te spelen) omdat we te oud zijn. Een kat kan tegenwoordig wel 20 jaar worden en zoveel tijd is ons waarschijnlijk niet meer vergund. Dat is nog eens vooruit denken! Ze wilden het de diertjes besparen nog eens te moeten verhuizen.
We hadden er bewondering voor dat de belangen van de adoptiekatten zo zwaar wogen, maar vonden dat ze hier toch wel een beetje doorschoten. Wij worden. inderdaad misschien geen 90, maar kan er niks gebeuren als je een jongere adoptieouder bent?  Mensen verhuizen, gaan uit elkaar of veranderen van mening en dat is toch lastig van tevoren te voorspellen.
Ik denk dat je er van uit moet gaan dat er, wanneer het zover is, wel een goede oplossing gevonden zal worden.

Marktplaats bood uitkomst. Twee zusjes uit Amstelveen zochten een nieuw huis omdat het baasje te vaak van huis was. Met pijn in het hart zocht die al een jaar naar een goede plek voor Ila en Ita

We gingen kennismaken en het klikte. De poezen zijn drie jaar en komen waarschijnlijk uit één nest. Ze werden samen met hun broertje aangetroffen in een kartonnen doos die bij de vuilnis was gezet. Ze waren toen nog heel jong.
Met tranen in de ogen liet hun baasje hen gaan, we kregen een vracht aan nuttig materiaal mee: een voorraad grit, voedsel, krabpalen, speelgoed, kattenbakken, etensbakjes en nog veel meer. De poezen zijn ingeënt, gesteriliseerd en gechipt.

Het duurde even voor ze een beetje gewend waren. Ze verstopten zich onder de bank en kwamen vervolgens aarzelend tevoorschijn met spinnenweb in hun snorharen (hoe kan dat nou?) en lieten zich schoorvoetend af en toe aaien.
Ita bleek de kunst machtig deuren open te maken, dus we waren ze al snel kwijt. Ze bleken zich op zolder verstopt te hebben.

Ila heeft zich er inmiddels al aardig mee verzoend dat ze ontvoerd is, Ita heeft er meer moeite mee en neemt het haar zusje kwalijk dat ze zich zo snel laat inpalmen. Grommen en blazen.

Ik denk dat ze binnenkort wel aardig ingeburgerd zullen zijn en dat we een fijne tijd met ze zullen hebben.