Schatgraven II

Post uit Amerika: het Poster Stamp Bulletin (the official journal of the Poster Stamp Collectors Club).

Het krantje heeft bijna twee weken gedaan over de reis Saint Louis (Missouri) – Almere. Het is zwart-wit, de versie op de site is in kleur en veel aantrekkelijker. Dat het ook nog op papier rondgestuurd wordt zou ermee te maken kunnen hebben dat men er niet van overtuigd is dat alle leden van de PSCC aansluiting hebben gemaakt met internet.
Er staan natuurlijk tientallen afbeeldingen in het bulletin, ik herken er één. Dit bevestigt mijn overtuiging dat ik nog lang niet uitverzameld ben.

Als ik weer eens een partijtje zegels op de kop heb getikt springt er soms ineens eentje in het oog. Een aantrekkelijk pareltje temidden van nogal wat middelmatig materiaal.
Vaak zijn zegels zijn amateuristisch, onbeholpen of fantasieloos gemaakt. Ze zijn soms zo lelijk dat je je afvraagt of er nog mensen zijn die na het aanschouwen ervan tot koop van het aangeprezen product overgaan.

We moeten ons natuurlijk wel realiseren dat de consumenten in die tijd nog niet veel reclame-uitingen onder ogen kregen en weinig vergelijkingsmateriaal hadden om zich een esthetisch oordeel te vormen.
Maar laten we eens een blik werpen op enkele zegels die wel degelijk de kwalificatie “schat” verdienen. Ze zijn aantrekkelijk qua vormgeving, maar soms zit er ook een interessant verhaal achter dat met enig speurwerk op internet te vinden is.

In deze tuin ontbreekt één ding (Deens).
Aanvankelijk kon ik helemaal niets met dit zegeltje. De vertaling brengt je ook niet verder. Google bracht me wel op een site waar een afbeelding te vinden was. “Ik vond deze zegels toen ik de nalatenschap van mijn vader opruimde. Zoals je ziet is er niets veranderd”.
Voor zover ik het kon bepalen was dit een alt-right site waar mensen hun beklag deden over falend grensbeleid van de Deense overheid.

Dit is dus eigenlijk toch niet zo’n mooi zegeltje.

Rond 1900 was er in Duitsland een gezelschap van wijze heren die aandrongen op het drinken van een ijzer-mangaanmengsel. Ze hadden ongetwijfeld uitvoerig wetenschappelijk onderzoek gedaan. Dit drankje was bij uitstek geschikt om vrouwen, die zoals iedereen weet melancholisch, hysterisch of nymfomaan zijn op het rechte pad te houden. Het oorspronkelijke gezelschap heeft de geschiedenisboeken niet gehaald, maar AI bracht uitkomst.

Ik heb in mijn verzameling al heel wat propagandazegels. Deze waren bedoeld om de publieke opinie te beïnvloeden. Enkele hebben als onderwerp de verhouding tussen Frankrijk en Duitsland. Meestal laten ze niets aan de verbeelding over.

Ik wist aanvankelijk niet in welke categorie ik dit mooie prentje moest indelen. De datering: Kerst 1915 wijst natuurlijk in de richting van WO I, waarin zo vreselijk veel slachtoffers vielen. De vrouw zit comfortabel op de bank en vraagt zich af “wat hij doet”.
Wie is “hij”?
Ik vermoed dat het gaat om een soldaat aan het front. Als je er een vergrootglas bij pakt zie je dat op de achtergrond gevochten wordt. Het is waarschijnlijk de bedoeling geweest van de maker om uiting te geven aan het schrille contrast tussen kerstmis thuis en op het slagveld, en misschien ook wel om te laten zien hoeveel leed er geleden wordt. Of dat laatste helemaal gelukt is weet ik niet.

Tot slot een prachtig plaatje dat gemaakt is om de jeugd warm te maken voor een spannend boek. Ik ben er van overtuigd dat dit gelukt is. Ik stel me voor dat ik als jongen gesmuld zou hebben van dit boek. (Er wel van uitgaande dat er een Nederlandse vertaling voorhanden was..)

Binnenkort wellicht nog meer pareltjes.