Morgen, 27 april 2025, is onze trouwdag.
We trouwden in 1990. Het was geen piepjong stel dat door de ambtenaar in het stadhuis en dominee ter Linden in de Westerkerk in de echt werd verbonden. We hadden beiden een aantal jaren verspild aan de verkeerde.
Ik blader door het fotoalbum. Ik verbaas me over al die jonge gezichten en heb verdriet over zoveel mensen die er niet meer zijn.
Het was een mooi festijn, destijds. Bijna iedereen was er. Na de voltrekking in de Stopera moesten familie en vrienden zelf de weg naar de Westerkerk weten te vinden, het bruidspaar met hun ouders en bruidsmeisjes werd met een boot gebracht.
’s Avonds was er feest in het zaaltje van de Sint Jozefkerk.
Ik wil deze blogboodschap in het bijzonder wijden aan mijn lieve vrouw, met wie ik inmiddels 35 jaar het leven deel. Greet, je bent het beste wat me overkomen is (misschien alleen overtroffen door de geboorte van onze twee prachtige zoons).
In good times and in bad, in sickness and in health: you were there. I love thee.
Lord Byron kan het veel mooier zeggen:
She Walks in Beauty
She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
Meet in her aspect and her eyes:
Thus mellow’d to that tender light
Which heaven to gaudy day denies.One shade the more, one ray the less,
Had half impair’d the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o’er her face;
Where thoughts serenely sweet express
How pure, how dear their dwelling-place.And on that cheek, and o’er that brow,
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace with all below,
A heart whose love is innocent!