Categorie: Gezien

De Bijlmermeer heeft geen beste naam. Veel mensen zijn er nooit geweest maar hebben toch een negatief oordeel.
In bepaalde opzichten is Amsterdam Zuidoost (dat is de alternatieve naam, in een poging het imago wat op te krikken) prachtig: veel groen, veel ruimte en gescheiden verkeersstromen. De woningen waren uitzonderlijk groot.

Aan de andere kant mankeert er inderdaad het een en ander aan. De filosofie van de “binnenstraat”, die een levendig publiek leven zou moeten gaan leiden is nooit werkelijkheid geworden.

Veel bewoners haastten zich van de parkeergarage naar hun flat en trokken gauw de deur achter zich dicht. De liften waren nogal eens kapot of ze waren als urinoir gebruikt.

De criminaliteit was er ook hoger dan gemiddeld.

Inmiddels zijn bijna alle hoge flats gesloopt, een enorm kapitaalverlies.

De wijk Heesterveld was ook dat lot beschoren. De woningen waren verloederd en er was veel criminaliteit en overlast. De sloopplannen van deze sociale huurwoningen lagen al klaar toen de crisis een jaar of tien geleden uitbrak.

Er was geen geld meer voor nieuwbouw, dus werd alles op een laag pitje gezet.

De woningbouwvereniging IJmere, eigenaar van het complex, besloot een origineel plan ten uitvoer te brengen: de woningen werden in redelijke staat teruggebracht, en vooral jongeren, studenten en kunstenaars werden uitgenodigd er te komen wonen. Ze mochten van het aanbod gebruikmaken op voorwaarde dat ze weer plaats zouden maken als er toch nieuwbouw zou komen.

Er ontstond een “creative community” en hiermee veranderde de sfeer in de wijk volkomen. Overlast en misdaad verdwenen bijna helemaal, de wijk bruist van activiteit en het is er weer fijn wonen.

 

 

De metro stopt vlakbij, dus je bent in een kwartier in hartje Amsterdam.

De gevels hebben een vrolijke kleur gekregen, er zijn ateliers, kleine winkeltjes en de sociale samenhang is goed.

Het spreekt me bijzonder aan dat een dergelijke creatieve aanpak (niet slopen maar een alternatieve bestemming vinden) zo’n geweldig resultaat kan hebben.

Dat zou men vaker moeten doen!

Hoe weet ik dit allemaal? Mijn beide zoons wonen in Heesterveld en de jongste speelt een coördinerende rol in de creative community.

Er is post!

 

We gingen een weekje naar Zeeland omdat we altijd naar Terschelling gaan.

Het was nog te koud voor de caravan (er is niets zo stom als zitten te vernikkelen in een dunwandig aanhanghuisje als je in het bezit bent van een comfortabel woonhuis), dus we hadden een vakantiehuisje gehuurd.

Het huisje was een beach-hut en bevond zich op een vakantiepark van Roompot. Ik denk dat investeren in vakantieparken rentetechnisch erg slim is, want ze worden overal uit de grond gestampt.

Ons park was nog niet helemaal af, in het midden moest nog een groot centraal gebouw komen, waarin een winkel en zwemparadijs gerealiseerd zouden worden. De werkzaamheden bestonden vooralsnog uit het verplaatsen van grote hoeveelheden grond met behulp van happers en vrachtwagens, die voortdurend piepende geluiden produceerden als ze achteruit reden.

De huisjes waarvan wij er een mochten betrekken waren heel nieuw en stonden midden in de duinen.

Dat was eigenlijk niet zo. Men had tonnen zand bovenop de Zeeuwse klei gestort, wat helmgras geplant en er nog wat schelpen op gegooid.

Maar we konden nu wel van onze veranda afstappen en dan meteen zand tussen onze blote tenen krijgen!

In dit gedeelte van Zeeland (we zaten vlakbij de grens met België) zijn er eigenlijk geen duinen. Een hoge dijk beschermt het land, als je hier overheen gaat kom je bij het strand.

In ons geval moest je ook nog een natuurgebiedje doorkruisen: zo’n situatie waarin het water van de zee bij hoog water flink ver het land in kan stromen. De planten krijgen afwisselend zoet en zout water te drinken, de vogels kunnen er lekker poepen en veren laten vallen en er waren ook nog miljoenen harige rupsen. In de modder stonden allemaal pootafdrukken van onbekende beesten, die waarschijnlijk ’s nachts van het hartige loof kwamen snoepen.

Ik kon er als natuurliefhebber mijn hart ophalen.

Eenmaal aangekomen op het strand kon je twee kanten op, gelukkig was er in beide richtingen een strandpaviljoen, waar je heerlijk kan zitten lezen. Af en toe kijk je op uit je boek en ziet dan traag grote lelijke zeeschepen langskomen op weg naar de Westerschelde.

Weer teruggekomen in het huisje kookten we ons potje, keken nog even tv (een mooie grote!) en legden ons te ruste in het bed dat associaties opwekte met een trampoline.
Ik stuiterde eens over de rand, maar viel niet op de grond omdat de muur zich gelukkig op 15 centimeter van de bedrand bevond. De slaapkamer was wat krap bemeten, er was behalve voor het bed geen plaats voor iets anders. Als je je wilde omkleden moest je de deur openzetten en voor de tas met kleren moesten we een plekje buiten de slaapkamer vinden.

We maakten een uitstapje naar Brugge, wat een mooie stad! We zagen er tientallen oude huisjes, het ene nog antieker dan het andere en we maakten een vaartochtje. Als we de verstaanbare fragmenten van de Engelse en Franse teksten waarop de kapitein ons trakteerde combineerden kregen we een aardige indruk van wat we niet missen mochten.

Als je in België bent moet je natuurlijk een pintje vatten en frites eten. We deden dat in een restaurant dat ons in een blog van een enthousiaste reiziger was aanbevolen: Gran Kaffee de Passage. Ik at hier stoverij met frieten, heerlijk!

We kochten nog wat chocola voor de thuisblijvers en reden terug naar Nederland.

Het grote voordeel van er een weekje tussenuit gaan is, dat je weer heerlijk onbekommerd kunt lezen. Op de één of andere manier lukt dat op vakantie veel beter dan thuis.

We zagen de zon ondergaan tijdens een dinertje in een strandpaviljoen op palen, en toostten op ons huwelijk, dat die dag al precies 29 jaar standhield.

Een welbestede vakantie dus, ruim de moeite van twee keer een lange autorit (waarvan ruim 6 kilometer onder water!) waard.

 

 

 

Vandaag op mijn nieuwe scooter naar de bibliotheek geweest. Vond een mooi plekje om hem te parkeren, vlakbij de deur.

Was op zoek naar boeken van mijn favoriete schrijver, Bartimëus en ben ook nog even langs de muziekafdeling gegaan om een paar cd’s te lenen van Ray Charles. Ik heb gehoord dat Jules de Corte en Andrea Bocelli ook erg de moeite waard zijn.

Je kunt nooit zorgvuldig genoeg zijn, dus ik had de skaileren afdekhoes zorgvuldig bevestigd. Stel je voor dat er een vogel poept op mijn zadel!

We waren opmerkzaam gemaakt op een bijzonder concert op een bijzondere plaats.
Vijf jonge musici van de Amsterdamse Sweelinck Academie (de jongtalentafdeling van het Amsterdamse conservatorium) speelden werken van Telemann en Mozart.

De plaats was ongewoon: we konden ze beluisteren in een donkere, ramenloze ruimte diep in Fort Nigtevecht.

Dit fort maakt deel uit van een ingewikkeld complex dat er vroeger voor moest zorgen dat de vijand Amsterdam niet kon bereiken. Rond deze stad was een verdedigingslinie aangelegd, die bestond uit gebieden die bij gevaar onder water konden worden gezet en forten op plaatsen waar dat niet kon.

Fort Nigtevecht ligt in de buurt van Abcoude, aan het Amsterdam Rijn kanaal (dat vroeger Merwedekanaal heette) en aan de Vecht.
Het wordt niet meer voor oorlogsdoeleinden gebruikt, maar maakt deel uit van het Werelderfgoed en geniet dus een beschermde status.
Natuurmonumenten zorgt voor het beheer.

Op dit moment heeft het fort een bijzondere functie:

Op het fort bevindt zich een gedenkplaats. Hier kunnen overledenen herdacht worden, samen of alleen, en met of zonder as. Bovendien kan je er zelf een gedenkteken maken.

(Informatie van de site).

Het was een prachtige ervaring. We genoten van de mooie natuur (er was zelfs een bemand ooievaarsnest) en van de rust. Later gaf een kundige gids van Natuurmonumenten een rondleiding.

Na de rondleiding begon het concert, de meisjes speelden voortreffelijk.

Geweldig om zoveel toewijding en enthousiasme te zien bij deze jonge mensen.

Een schitterende ervaring!

De laatste keer dat we in het Fries Museum waren keken we naar de expositie van Alma Tadema, deze keer was er de mooie tentoonstelling Rembrandt en Saskia.

Weer erg veel grijze museumjaarkaartkoppies, maar gelukkig niet al te druk.

Frieslands meest beroemde bruidspaar ooit vormt de rode draad in Rembrandt & Saskia: Liefde in de Gouden Eeuw. Aan de hand van het koppel ontdekken bezoekers hoe het er aan toeging in een societyhuwelijk tijdens de zeventiende eeuw. Van de eerste hofmakerij, sprookjesachtige bruiloften en het stichten van een gezin tot de donkere kanten van het huwelijk zoals kindersterfte en overspel. Huwelijksportretten, intieme schetsen en persoonlijke voorwerpen vertellen hoe lief en leed gedeeld werd in de Gouden Eeuw.

Wat een feest om je te vergapen aan al die prachtige schilderijen! Trots en zelfbewust hebben de rijke burgers zich laten vereeuwigen, maar je weet dat in die dagen veel kinderen vóór hun vijfde levensjaar stierven en dat mensen niet zo oud werden. Sommige kinderen stonden wel op het schilderij, maar leefden al niet meer toen het af was.

 

Topstuk is het schilderij dat Rembrandt van Saskia maakte. Hij hield het eerst in eigen bezit, maar moest het uiteindelijk verkopen. Het kwam in Duitsland terecht en is nu voor het eerst in 250 jaar weer in Nederland.

In de vide van het museum hangt het werk, gigantisch uitvergroot. Ik schat dat het wel 12 meter hoog is, maar het kan die enorme vergroting makkelijk hebben: de details zijn nog steeds heel precies en sprekend.

Er is nog veel meer te zien in het museum: op de bovenste verdieping werk van éric van Hove. Hij maakt replica’s van motorblokken, maar bewerkt de onderdelen op een heel bijzondere manier. Apart.

De tentoonstelling ferhaal fan Fryslân gaat over de geschiedenis van Friesland en er is ook nog een vaste tentoonstelling, het Fries verzetsmuseum. Hier zijn we niet aan toe gekomen, dat is iets voor de volgende keer.

 

Als je toch in Friesland bent kan je net zo goed nog een museum meepakken. We bezochten het Fries Scheepvaartmuseum in Sneek.

In vijf aan elkaar gekoppelde grachtenpandjes staat een ontstellende hoeveelheid spullen uitgestald, die niet allemaal evenveel met scheepvaart te maken hebben. Zo is er een zaal met alles over schaatsen en de Elfstedentocht en een andere vol met zilverwerk.

Er waren ook nogal wat interieurs te bewonderen, ik moet zeggen dat ik op een gegeven moment ga gapen als er weer een kamer opdoemt met oude meubelen en snuisterijen, waar voor de gelegenheid een etalagepop in klederdracht in heeft plaatsgenomen.

Het is niet helemaal zeker dat ik alle ruimtes heb bezocht, de plattegrond bood niet echt uitkomst.

Als schepenliefhebber viel het me wel op dat de gemotoriseerde scheepvaart nogal onderbedeeld was.

 

Fries Museum             8

Scheepvaartmuseum  6

 

 

 

Een bezoek aan museum het Schip stond al lang op mijn verlanglijstje.

We hadden eerder al meegedaan aan architectonische wandel, – en fietstochten, een bustocht en een rondleiding, die allemaal betrekking hadden op het thema Amsterdamse School.

We kenden het bezoekerscentrum en het prachtige postkantoortje, maar waren nog niet in het nieuwe museum, dat gehuisvest is in een oude basisschool.

Het museum is kleiner dan ik me voorgesteld had. De begane grond wordt in beslag genomen door de garderobe, het winkeltje en een kantine. Vanuit deze ruimte kan je het vroegere schoolplein op, waar nu prachtig AS straatmeubilair staat uitgestald.

Wel een probleempje voor de mensen die een kopje koffie zitten te drinken: iedere keer als de deur opengaat krijg je de volle laag van de koude buitenlucht.

 

De eerste verdieping is geheel gewijd aan de Amsterdamse School, veel informatie maar relatief weinig voorwerpen.

Op de zolder was een tijdelijke expositie over Gaudi. Heeft een groot gedeelte van de collectie hiervoor plaats moeten maken?

Enige tijd geleden bezochten we een expositie over de Amsterdamse School in het Stedelijk Museum van Amsterdam, daar was toen ongeveer drie keer zoveel te zien als hier….

Er was om het uur een rondleiding, maar die hadden we een tijdje geleden al gedaan.

Als die nieuw voor je is en als je ook een kijkje kunt nemen in het prachtige postkantoor is het de moeite van een tocht naar Amsterdam waard. Nu was het allemaal wat mager.

 

 

 

Gelukkig hebben we uitgebreid kunnen bijkletsen met een oude vriendin, met wie we op stap waren.

Museum het Schip                  6.

Klok

Mijn liefde voor de Amsterdamse-Schoolstijl was door ons bezoek weer opgelaaid, ik keek op Catawiki en zag een prachtige klok te koop staan. Ik bood €90,- en het leek er lange tijd op dat hij voor mij zou zijn. Maar 1 minuut vóór de veiling sloot werd ik overboden. Een ander ging ook meebieden, uiteindelijk ging hij weg voor €185,-

Mijn zwager, die veel verstand van klokken heeft, vond het verstandig dat ik niet meer geboden heb, omdat zo’n oude klok vaak eerst moet worden opgeknapt en dat kan in de papieren lopen.

Ik wacht mijn kans af, het lukt me vast er binnenkort een op de kop te tikken.

 

Website museum het Schip.

 

Eerdere blogs over de Amsterdamse School:

http://martinhoudthetbij.nl/piet-kramer-bruggenbouwer-amsterdamse-school/

http://martinhoudthetbij.nl/wonen-amsterdamse-school/

http://martinhoudthetbij.nl/nieuw-licht/

 

 

 

 

Eind maart 2019 hebben de kiezers zich uitgesproken. Zij hebben dan beslist hoeveel zetels elke partij krijgt in de Provinciale Staten van Flevoland.

Als veel meer mensen dan vier jaar geleden vinden dat Groen Links hun belangen het beste zal behartigen betekent dit dat er voor mij ook een stoel klaarstaat in de grote vergaderzaal van het Provinciehuis in Lelystad.

Om die plek met enige waardigheid in te kunnen nemen is het natuurlijk zaak zich goed voor te bereiden.

Drie van mijn collega-kandidaten en ik reisden hiertoe naar ’s Hertogenbosch, waar we een deskundigheidsbevorderingsbijeenkomst konden bijwonen op uitnodiging van Pro Demos: Stap naar de Staten.

ProDemos is het ‘Huis voor democratie en rechtsstaat’. ProDemos legt uit wat de spelregels zijn van de democratie en de rechtsstaat en laat zien wat je zelf kunt doen om invloed uit te oefenen – in de gemeente, het waterschap, de provincie, het land en Europa.

De bijeenkomst vond plaats in het provinciehuis van Den Bosch, een indrukwekkend gebouw, gebouwd door de architect Huig Maaskant. Het werd in 1971 geopend door koningin Juliana.

Samen met nog 80 andere kandidaat statenleden namen we plaats in de grote vergaderzaal, waar PS van Noord Brabant vergadert. Onder het oog van stadhouders en koningen, die op schilderijen vereeuwigd waren luisterden we naar verschillende functionarissen van Po Demos.

De directeur vertelde ons dat al 600 (kandidaat) statenleden ons voor waren gegaan en dat die de cursus met een 8 beoordeelden.

 

De eerste spreker was de voorzitter van de beroepsvereniging van statenleden, die twee jaar geleden is opgericht. Hij zit zelf in de PS van Zeeland en kon dus uit ervaring spreken.

Naast belangenbehartiging verzorgt deze beroepsvereniging ook cursussen voor statenleden via een digitale leeromgeving. De thema’s zijn bekend en de cursus zal eind maart online gaan.

Om te illustreren wat ons te wachten stond liet de spreker een aantal pagina’s zien uit een vergelijkbare cursus voor gemeenteraadsleden. Ze werden op schermen geprojecteerd maar waren voor ons amper leesbaar.

Nu is het didactisch gezien geen sterke actie een onderwerp te verduidelijken aan de hand van iets wat er op lijkt. Ik denk dat de spreker het beter bij woorden had kunnen laten in afwachting van de echte cursus.

Hij had de resterende tijd dan vol kunnen praten met meer interessante anekdotes uit zijn beroepspraktijk. Ik vermoed dat de meeste aanwezigen hier meer aan zouden hebben gehad.

Na de pauze kregen we een masterclass sociale media. De inleider was een vlotte mevrouw die in het dagelijkse leven flirtcoach is.

Saskia Paulissen
Mensen op een vermakelijke manier inzicht geven in hun gedrag, is wat Saskia het liefste doet. Of het nu gaat om man/vrouw communicatie, zakelijk flirten, presenteren of acteren, kenmerkend voor haar optredens zijn humor, enthousiasme en volop interactie met de groep

Ze liet ons zien hoe we ons het beste konden presenteren op Facebook en Linked-in. Ze had van tevoren al enkele deelnemers gegoogeld, zodat we aan de hand van praktijkvoorbeelden konden zien wat je beter wel en niet kan doen op de sociale media.

Gelukkig was ik er niet bij, want het is best confronterend om jezelf op zo’n groot scherm terug te zien. Je staat er niet bij stil dat we inmiddels allemaal met enkele klikken door iedereen kunnen worden gevonden.

We oefenden op elkaar, ik zat naast een jonge PvdA-kandidaat die net als ik op de zevende plek stond. “Als Asscher in de komende weken niet al te gek tekeergaat kom ik er waarschijnlijk in.” Ik troostte hem met de opmerking dat de PvdA toch nauwelijks nóg dieper kan zakken.

Paulissen vertelde ons dat we moesten zorgen voor een duidelijke foto met een neutrale achtergrond, of eentje die iets te maken had met je partij. Dus ga voor een aantal sanseveria’s staan als je van de Partij voor de Planten bent.

De bijeenkomst was vermakelijk, maar leverde niet echt veel nieuwe informatie op.

Mijn ervaring met cursusdagen als deze is dat je er altijd wel iets van opsteekt, de ene keer wat meer dan de andere. Als de kroketten maar goed zijn.

Wat natuurlijk wel heel interessant is, is dat je contact maakt met veel lotgenoten. Ik sprak met andere vertegenwoordigers van Groen Links, maar ook met kandidaten van CU, CDA, VVD en zag zelfs een Piraat!

In de bus terug naar het station voelde een toekomstig CDA-statenlid grote behoefte aan verbroedering. Hij wist dat we Groen waren, dus hield niet op tegenover ons zijn liefde voor de natuur te belijden. Toen ik hem ermee confronteerde dat hij dus in de verkeerde partij zat verzekerde hij ons dat er in het CDA wel degelijk een linkse stroming aanwezig was. (Waarschijnlijk geleid door Buma).

Al met al een leuke dag, vooral ook omdat ik volop gelegenheid heb gehad in de trein van gedachten te wisselen met mijn collega’s van de kandidatenlijst.

Maar ProDemos krijgt van mij geen 8……

 

 

(De foto is gemaakt door collega Hicham, die hem onmiddellijk op What’s app had gezet. Hoezo: effectief omgaan met sociale media!)

 

 

 

 

We waren in Den Haag en dan is Scheveningen niet ver.

Museum Beelden aan Zee is een heerlijke plek om rond te kijken. Je bent in de duinen, een gedeelte van de collectie staat buiten en af en toe is er een bijzondere tentoonstelling.

Het museum is nu bijna helemaal uitgeruimd voor een prachtige overzichtstentoonstelling van het werk van Ossip Zadkine (1888 -1967). Er staan beelden uit verschillende Nederlandse en Franse musea en collecties.

 

Deze beeldhouwer is vooral bekend door zijn beeld De Verwoeste Stad in Rotterdam.

Er zijn 100 beelden te zien, mooi opgesteld zodat je niet meteen overdonderd wordt door de overdaad.

Je krijgt een gidsje mee, zodat je bij elk werk kort iets kunt lezen over de achtergrond. Hierin staat ook een korte biografie.

De beelden zijn van steen, hout en brons.

 

Ik heb met aandacht alle beelden bekeken, er was ook een interessante video te zien.
Ik vond het erg mooi. (Leve de Museumjaarkaart!)

 

Zadkine aan Zee                    9