Ik bestel regelmatig iets via internet, het is altijd weer leuk als de pakketbezorger aanbelt. Soms is de bestelling voor de buren, dan mag ik als hulppostkantoor fungeren, maar meestal is het voor mij.
Ik breng het pakje naar binnen, pak er een kopje koffie bij en maak het voorzichtig open. Dan ben ik blij verrast met de inhoud, net als Mr. Bean als hij de verjaardagskaart openvouwt die hij zojuist voor zichzelf geschreven heeft.
Sinds kort hebben we een nieuwe pakketbezorger, die veel plezier in zijn werk heeft.
Als ik opendoe presenteert hij mij het pakket als een sommelier die de fles ter inspectie voorhoudt aan de gast. Hij houdt het een beetje schuin zodat ik het goed kan bewonderen en vertelt me wie de afzender is. Hij ziet kans BolCom Amerikaans uit te spreken, de tweede o klinkt als een a.
Als het een pakje van Amazon is maakt hij het nog mooier, hij plakt er een e achter en spreekt de naam uit alsof die rijmt op pony.
Ik zou zijn inspanningen nog meer gewaardeerd hebben als ik een blinde Americanofiel was.
Zijn plichtsbetrachting doet me denken aan de prachtige cartoon van Sempé die een Franse postbode introduceert die zijn werk net zo serieus neemt als die van mij:
