Huis aan huis voor de goede zaak

Iedereen heeft het erover dat er zo’n grote kloof is tussen de politiek en de “gewone mensen”, de kiezers. Dit geldt voor de Tweede kamer, maar vergeleken hiermee staan Provinciale Staten op nog veel grotere afstand. Wellicht hebben we wel eens gehoord van de commissaris van de Koning, maar wie kent een Statenlid, of een Gedeputeerde? Wie maakt wel eens een vergadering van PS mee?

Ik ben meerdere malen in het gebouw van de Tweede kamer geweest en heb enkele keren een vergadering van de gemeenteraad bijgewoond, maar was nog nooit in de vergaderzaal van Provinciale Staten geweest.

Dat gemis heb ik in korte tijd goed gemaakt: ik woonde een vergadering bij in Lelystad en mocht plaatsnemen in de zaal van het Provinciehuis in Den Bosch.

Om de politiek dichterbij te brengen besloot de campagneleider van Groen Links dat we Huis aan Huisbezoeken moesten afleggen, om in gesprek te komen met bewoners van Almere.
Afgelopen zaterdag was het zo ver, met een groep van 16 Groen Linksers belden we aan in enkele straten in Almere Poort.

Hieraan voorafgaand kregen we koffie en thee in het huis van een sympathisant, die ons bij terugkomst ook voorzag van linzensoep (wat anders?) om weer een beetje warm te worden.

Ik kreeg een groen plastic poppenjasje, dat XL bleek te zijn, maar waar een heer van zeker postuur de rits natuurlijk niet van dicht kan krijgen.

Ik werd in het kader van leeftijdsdifferentiatie gekoppeld aan Shadi, een vijftienjarig (!) enthousiaste Groen Linkse gymnasiaste. Ze had al ervaring, dus ik kon de kunst van haar afkijken.

Bij heel veel huizen werd niet opengedaan en op nogal wat deuren was een sticker geplakt die erop wees dat men niet gediend was van mensen aan de deur.

We kwamen niet langs om iets te verkopen of om te collecteren, maar besloten dat deze fijne burgers
ons hoogstwaarschijnlijk zouden onderbrengen in de categorie geloofsovertuigers, dus aan huizen met een dergelijke sticker gingen we maar voorbij.
Voor je er erg in hebt heb je zomaar een pitbull aan je been.

 

Wat maakten we verder nog mee?

• Af en toe deed iemand het raam open van de bovenverdieping om te kijken wie aangebeld had. We probeerden met het hoofd in de nek onze boodschap af te leveren, maar meestal had men geen belangstelling.

  • Er waren überhaupt erg veel mensen die niet met ons wilden praten.
  • Een mevrouw keek ons nadrukkelijk aan door het ruitje van haar voordeur, draaide zich om en verdween weer. Ik dacht dat ze even haar kunstgebit ging indoen, maar na een minuut wachten kwamen we tot de conclusie dat ze kennelijk het gesprek met ons niet wenste aan te gaan.
  • Als een bewoner ons wel te woord stond was hij blij met ons aanbod een flyer achter te laten, hij kon dan op een nette manier van ons afkomen.
  • Omdat het koud was en ik mijn middag nuttig wilde besteden koos ik voor een directe benadering: ik vroeg of men al wist waar ze in maart op gingen stemmen. Meestal viel een verwilderde blik mij ten deel, omdat op 19 januari de Provinciale Statenverkiezing nog niet zo’n prominente plaats inneemt in de beleving van Poortbewoners.
  • Een bewoner wist het wel en verzekerde ons “dat we ons geen zorgen hoefden te maken”. Dat deden we dus maar niet.
  • Een ervaren oude campagnevoerder nam mij al snel ter zijde en vertelde dat het er toch vooral om ging om ”verhalen bij de mensen te halen”. Hij bedoelde waarschijnlijk dat mijn benadering iets te confronterend was.
  • Meestal was men wel tevreden over het wonen in Almere Poort en had dus niet zoveel verhalen.
  • Toen we bij het zoveelste huis onverrichterzake wilden verdergaan kwam net de bewoonster aanlopen. Haar zoontje vertelde ons bedremmeld dat we voor de deur stonden van wat “eigenlijk hun huis” was. Ik stelde hem gerust dat we er niet op uit waren het van hem af te pakken.
  • Zoeken naar een bel als je je aan de tuinzijde van een huis bevindt heeft weinig zin.

Shadi liet van elke folder die ze in de brievenbus achterliet kunstig het logo van Groen Links er precies uitsteken, zodat absente bewoners bij thuiskomt onmiddellijk konden zien wat ze gemist hadden.

Hoeveel zielen hebben we die middag gewonnen? Is de kloof een beetje kleiner geworden?

We zullen het zien op 20 maart!

 

foto’s van Hicham Ismaili Alaouli

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.