Lokale politiek

We horen steeds vaker de noodkreet van bezorgde burgers dat op een of andere manier de kloof tussen politiek en kiezer kleiner zou moeten worden. Wie de democratische staatsvorm een warm hart toedraagt weet dat deze kwetsbaar is en dat er niet al teveel voor nodig is om hem om zeep te helpen.
Om dat risico te verkleinen moeten de burgers ervan overtuigd blijven dat zij invloed kunnen uitoefenen en dat hun stem waarde heeft. Er is geen betere manier om dit te bereiken dan hen zoveel mogelijk bij het politieke proces te betrekken.

In februari van dit jaar waren 317.000 Nederlanders lid van een politieke partij, er is sprake van een opgaande lijn waaraan vooral het Forum voor Democratie bijdraagt, maar ook Groen Links.
Dit is bemoedigend, ik was nieuwsgierig hoe plaatselijke politiek er in de praktijk uitziet.

Ik bezocht een regionale bijeenkomst van Groen Links, waar leden hun mening konden geven over het voorlopige verkiezingsprogramma voor de Provinciale Staten (maart 2019).

Een commissie had voorwerk verricht, de aanwezigen konden suggesties inbrengen of wijzigingen voorstellen. Uiteindelijk beslist de Algemene Ledenvergadering over de uiteindelijke tekst.

De aftrap werd verzorgd door Mennobart van Eerden, een bioloog in dienst van Rijkswaterstaat, die een fantastisch verhaal vertelde over de ontstaansgeschiedenis van de Oostvaardersplassen en de beheerskwesties die hiermee verband houden.

Het is een feest om iemand die echt deskundig is te horen spreken.
We leerden dat dit natuurgebied een heel bijzonder fenomeen is dat zijn weerga in Europa niet kent, vooral vanwege de schaalgrootte. Het is een groot ecologisch systeem, waarin alle elementen (flora en fauna) een eigen rol spelen en inwerken op elkaar.
De Oostvaardersplassen staan op dit moment sterk in de belangstelling, omdat er zeer verschillend gedacht wordt over het beheer. Er is een stroming die vindt dat de natuur hier volkomen moet worden vrijgelaten, anderen beschouwen het als een vorm van dierenmishandeling dat niet ingegrepen wordt als dieren verkommeren.

Volksvertegenwoordigers van Groen Links moeten natuurlijk in de Provinciale Staten hierover een standpunt innemen, en zij moeten zich laten leiden door het verkiezingsprogramma. Hierin hebben de kiezers kunnen lezen wat de positie van GL in deze discussie is.

Er waren enkele deskundigen aanwezig die na de inleiding hun mening gaven. Ze gingen in debat met de programmacommissie, die een aantal voorlopige uitgangspunten op papier had gezet. Er was discussie over de term “de natuur zoveel mogelijk zijn gang laten gaan” en het voornemen zich vooral te laten leiden door wetenschappelijke inzichten. Blijkbaar zitten wetenschappers niet allemaal op dezelfde lijn.
Het werd duidelijk dat er spanning is tussen natuur en boerenbedrijf, er klonken suggesties om biologische landbouw samen te laten werken met Staatsbosbeheer.

In kleinere groepjes werd vervolgens gediscussieerd over andere belangrijke onderwerpen op het gebied van economie, ruimtelijke inrichting, landbouw en energietransitie.

Nadat de zittende Provinciale Staten-leden van GL verslag hadden gedaan van hun activiteiten gedurende deze zittingsperiode (met een fractie van twee is je invloed beperkt, maar er valt regelmatig toch wel een deal te maken) brachten de discussiegroepjes (die natuurlijk met flappen uiteen waren gegaan) verslag uit aan elkaar.
De programmacommissie beloofde de inbreng mee te nemen in het uiteindelijke voorstel.

Ik vond het boeiend om te zien dat er een aanzienlijk aantal burgers bereid is een vrije zaterdag te spenderen aan het samen vorm geven aan de plaatselijke politiek.
Onze democratie is in goede handen.

Nu maar hopen dat de opkomst op 20 maart goed is en dat kiezers zich door het programma van Groen Links aangesproken voelen.