Sinds 1980 verschijnt een keer per jaar de Detective en Thrillergids als bijlage bij Vrij Nederland. In deze gids wordt een overzicht op schrijver gegeven van alle boeken op dit gebied die in het Nederlands vertaald en verkrijgbaar zijn.
Ik houd van het genre, dus ik zorg dat ik elk jaar een exemplaar te pakken krijg. Ik lees de besprekingen en maak een lijstje van de boeken die vijf sterren krijgen.
Daar selecteer ik er weer een paar van om mee te nemen op vakantie.
Als het oorspronkelijk Engelstalige boeken zijn koop ik de Engelse uitgave, bij Scandinavische thrillers (die vaak erg goed zijn) ben ik afhankelijk van de vertaling.
De meeste boeken zijn voor minder dan 10 pond te koop bij Amazon, ik kan dus voor relatief weinig geld een stapeltje laten komen.
Wat is er fijner dan een doos met nieuwe boeken open te maken? Ik bekijk de covers, snuffel even aan elk boek en zet ze dan weg. Het spreekt vanzelf dat ik er nog niet in lees.
Ik verkneukel me vast op het moment dat ik op de camping zit en eindelijk genoeg tijd/ruimte/gelegenheid heb de boeken een voor een te verslinden.
Het stapeltje boeken dat ik voor de grote vakantie aanschafte is inmiddels behoorlijk geslonken, ik heb heel wat heerlijke uurtjes kunnen lezen.
De kwaliteit van de boeken wisselde. Van sommige kon ik me absoluut niet voorstellen dat de recensent ze vijf sterren waard vond. Soms rammelde het verhaal, een andere keer was de plot ongeloofwaardig of het taalgebruik ondermaats.
The Natural Way of Things door Charlotte Woods spelt zich af in Australië. Een groep vrouwen is samengebracht in het achterland van Australië, afgesloten van de rest van de wereld als straf voor hun gedrag.
Het boek roept herinneringen op aan Waiting voor Godot van Samuel Beckett (iedereen wacht op een mysterieus personage dat nooit komt) en Lord of the Flies van William Golding (wat gebeurt er met mensen die samen opgesloten zitten en vreselijke dingen meemaken?)
De uitgever vergelijkt deze roman met A Handmaid’s Tale van Margaret Atwood. Dat vind ik nogal gezocht. Atwood beschrijft een complete maatschappij die gebaseerd is op ondergeschiktheid van de vrouw, Woods maakt nergens duidelijk waarom de vrouwen gestraft worden en door wie.
Het boek laat een onbevredigende indruk achter, het verhaal stopt ook abrupt. We moeten raden hoe het met de hoofdpersonen afloopt.
The Darkest Secret van Alex Marwood is een pareltje. Een prachtige mystery novel met een fraaie twist aan het einde. De karakters zijn goed beschreven (wat kunnen mannen toch klootzakken zijn en vlak ook de vrouwen niet uit), de plot is goed bedacht. Je krijgt geleidelijk steeds meer inzicht door middel van een knappe verhaalstructuur. De schrijver neemt de tijd de hoofdpersonen uitgebreid te beschrijven zodat hun handelingen geloofwaardig worden.
Op bladzijde 332 (hoofdstuk 39) wordt nog een nieuw karakter geïntroduceerd, die een rol speelt bij een belangrijk verhaalelement. We lezen iets over zijn achtergrond en zijn bestaan en leren hem een beetje kennen. Dan doet hij een belangrijke ontdekking en verdwijnt weer helemaal uit beeld.
Het getuigt van groot schrijverschap als je zo durft te schrijven.
Toen ik het boek bijna uithad wist ik dat het niet goed zou aflopen, maar de wending op de laatste bladzij had ik niet zien aankomen…
The Natural Way of Things 6
The Darkest Secret 8
Gelukkig heb ik nog 70 cm ongelezen boeken staan…