Als ik mijn eerste baantje zwem draait de badjuf de luxaflex omhoog, die een uurtje geleden neergelaten was.
Ik zwem in het uur dat bestemd is voor bejaarden en dikke mensen, vóór ons was het vrouwenzwemuur. Waarschijnlijk hebben Islamitische deelneemsters gevraagd hun activiteiten aan het oog van mannen te onttrekken.
Mijn zwemmaatje, die aanhanger van Wilders is, windt zich hier heel erg over op. Hij vindt het volslagen onzin dat deze maatregel speciaal voor gelovige vrouwen genomen wordt.
Ik breng hier tegenin dat de badjuffrouw er niet veel last van lijkt te hebben dat ze deze activiteit moet ontplooien en dat het mij een kleine prijs lijkt om vrouwen aan het zwemmen te krijgen. Ik weet uit ervaring dat veel migranten nauwelijks de deur uitkomen en zelden aan gezonde lichaamsbeweging doen, terwijl ze wel een verhoogde kans op met name diabetes hebben.
Zoals gewoonlijk is hij het niet met mij eens en zegt dat hij overweegt een officiële klacht in te dienen. Als ik vraag wat hij nu eigenlijk precies voor last ondervindt volgt een tirade over Moslims die onze samenleving bedreigen en geen enkel recht hebben op een speciale behandeling.
Ik laat hem maar even lekker doorsudderen in zijn zelfgekozen slachtofferschap en observeer inmiddels de andere zwemmers.
Met enig aplomb heeft een magere oude dame zich in het water laten zakken, je kunt goed zien dat ze hier in haar element is. Ze heeft een knotje onder haar badmuts en draagt een zwembrilletje. Ik heb groot ontzag voor mensen met een zwembrilletje, omdat die kennelijk zoveel uren in het water liggen, dat hun ogen aangetast dreigen te raken door het chloor. Dit risico is bij mij niet aanwezig, aangezien ik elke week maar een uur te water ga. Het kan ook zijn dat de brildragers er behoefte hebben onder water te kunnen kijken, maar ik kan me dit niet goed voorstellen. De aanblik van wanden en bodem van een Almeers zwembad lijkt mij niet bijzonder aantrekkelijk.
De oude dame beoefent verschillende zwemstijlen en benut hiervoor de diagonaal van het zwembad. Dit mag niet, wij worden verondersteld met de klok mee “in carré” baantjes te trekken. Er is een bordje neergezet met instructies hieromtrent. Ik heb nog niet de moeite genomen de leiding erop opmerkzaam te maken dat het bassin rechthoekig is en we in feite dus geen carré zwemmen, maar ben zo blij dat door deze adequate regelgeving chaos voorkomen wordt dat ik hier niet moeilijk over zal gaan doen. Ik kan natuurlijk wel een schriftelijke klacht indienen.
De bejaarde zwemster gaat zo op in het showen van haar kunnen dat de badjuffrouw haar niet terecht durft te wijzen. Als de schoolslag (borst en rug) aan de beurt is geweest volgt de rugcrawl: met een statige traagheid beschrijft om de beurt de linker- en rechterarm een boog door de lucht, waarna de hand met de vingers stijf gestrekt onder water verdwijnt.
We kunnen alleen maar raden welke arbeid er ondertussen onder water door de tanige magere benen verricht wordt.
Vóór zij na gedane arbeid uit het water oprijst, heeft zij ons als toegift laten zien dat zij zelfs de primitiefste vorm van voortbeweging in het water beheerst. Zij is op zijn hondjes langzaam naar de ladder gepeddeld.
Een mollige oude heer (ook met brilletje!) verplaatst zich op wonderlijke wijze door het water. Hij dompelt elke keer zijn gehele lichaam onder en komt na enkele tellen omhoog om adem te halen. Hij doet denken aan een duikboot die oefent in het stijgen en dalen. Aangezien hij steeds een stukje verder opduikt moeten we er van uitgaan dat hij zich onder water voort stuwt. Als hij aan de oppervlakte komt produceert hij iedere keer een snuivend geluid, dat associaties met een walvis oproept.
Men heeft aan de kassa niet moeilijk gedaan toen vijf mannen zich aanmeldden die duidelijk niet tot de doelgroep behoren: zij zijn veel te jong. Ze zijn een jaar of twintig en zwaar getatoeëerd. Ze houden hun buik in tijdens het douchen en zorgen ervoor dat we de afbeeldingen goed kunnen zien. Er zijn naast doodshoofden en Indianen ook Maori-motieven te zien, waardoor we even in twijfel worden gebracht: hebben we hier met een Aboriginal te maken?
Ze praten onder het zwemmen over auto’s en voetbal en houden af en toe even stil om met elkaar te bespreken wat er op kantoor is voorgevallen.
Laatst wilden zij ook machospelletjes doen en stonden op het punt het kleinste lid van de groep in het water te jonassen. Ze werden door de badmeester tot de orde geroepen.
Hun onverantwoorde gedrag bracht enorme risico’s met zich mee voor de andere zwemmers. Voor je er erg in hebt heeft zo’n oude of dikke man een hartaanval en dat zou dan hun schuld zijn!
Bij een van de andere zwemmers lijkt ziekenhuisopname inderdaad niet ver weg. Als hij zich heel voorzichtig in het water heeft laten zakken zwemt hij uiterst traag zijn baantjes. Hij draait eigenlijk rondjes midden in het zwembad: hij snijdt hoeken af en zwemt nooit tot aan het einde. We zeggen het natuurlijk niet hardop, maar vragen ons allemaal af wie hij nu eigenlijk voor de gek houdt!
Hij heeft een gepijnigde blik in de ogen en zijn mond hangt altijd een beetje open. Ik ben bevreesd dat er water bij hem naar binnen zal lopen, omdat hij zo langzaam zwemt en diep in het water ligt.
We hopen maar dat hij niet op een dag van de bodem moet worden gevist.
En dan is er nog de kunstzwemster. Zij zoekt het diepste deel van het zwembad op en oefent daar haar kunstjes. We zien regelmatig een stel onderbenen boven het water uitsteken, de voeten gedisciplineerd gestrekt en keurig naast elkaar. We stellen ons voor hoe mooi het zal zijn als je op die manier twintig benen van tien zwemsters perfect synchroon uit het water zou kunnen zien oprijzen en weer zien wegzakken. Maar zij is maar alleen.
Ze heeft zo’n knijper op haar neus die ervoor moet zorgen dat er geen water in komt. Ze heeft geleerd haar hoofd strak in de nek te leggen en constant een grote glimlach op haar gezicht te houden, maar die knijper doet er wel wat aan af.
We zijn inmiddels aan ons tiende baantje begonnen. Er loopt wat water uit mijn oor, zodat ik kan horen dat mijn zwemmaatje inmiddels uitgeraasd is.
Ik besluit dat ik vandaag geen poging ga ondernemen hem op andere gedachten te brengen en luister naar het bridgeprobleem dat hij me voorschotelt: “Je hebt in je hand een vierkaart schoppen van de heer, vijf kleine hartjes, het stuk van klaveren en twee pukkies ruiten. Naast je wordt een sans geopend……”