Vier jaar geleden ontdekte ik tot mijn verbijstering dat de Amerikanen niet Hillary Clinton, maar Trump gekozen hadden als president.
Ik was er haast lijfelijk misselijk van en heb vier jaar lang met onbegrip en walging gekeken naar wat er allemaal gebeurde in dat land waar ik zoveel van houd.
Amerika is voor mij altijd zoiets geweest als een grote broer: sterk, vriendelijk, intelligent, en grappig. Je haalt er je inspiratie vandaan en hij helpt je als je problemen hebt.
Toen het erop leek dat die oranje clown opnieuw gekozen zou worden nam ik me voor me helemaal af te sluiten van Amerika, ik wilde er niets meer mee te maken hebben.
Wat was ik blij toen Biden ineens in begon te lopen en met hoop en vrees volgde ik de ontwikkelingen.
Ik leefde hartstochtelijk mee met de Democraten en was net zo blij als zij toen bleek dat Trump godzijdank vertrekt.
Ik was diep onder de indruk van de toespraken van Biden en Harris: wat heerlijk om weer naar mensen te luisteren die niet opscheppen, niet liegen of bedriegen.
Het ging natuurlijk niet alleen om het wel of niet aanblijven van Trump. De mensen moesten nu kiezen vóór fatsoen en eerlijkheid en waren voor de taak gesteld het instituut democratie van de ondergang te redden.
Een geëmotioneerde commentator vertelde dat het nu weer mogelijk wordt zijn kinderen op te voeden met elementaire waarden zonder ieder moment weersproken te worden door de president. Hij doelde erop dat liegen verkeerd is, en waardigheid, eer en fair play belangrijke begrippen zijn.
Wat overeind blijft staan: bijna de helft van alle Amerikaanse stemmers geloofde kennelijk dat het gedrag van Trump aanvaardbaar was. Ze wilden alles accepteren om maar niet een democraat aan de macht te laten komen. Dit laatste in bijzonder mate voor de “Christenen”.
Ook de giftige invloed van de leugens en haat op de sociale media is niet weg. Trump zelf is er nog en de man kennende zal hij nog heel veel van zich laten horen.
Je zou zeggen dat er reden genoeg is hem aan te klagen: om zijn verlies te voorkomen wilde hij het land zelfs in een burgeroorlog storten. Er zitten mensen voor minder achter de tralies. Maar hij heeft een legertje aan advocaten klaarstaan, dus voorlopig zal hij nog wel vrij rondlopen.
De nieuwe president en vicepresident staan voor een heel zware taak, vooral omdat ze er haast niet onderuit kunnen impopulaire maatregelen aan te kondigen in het kader van het terugdringen van Covid-19. Zij moeten proberen Amerika weer een beetje fijn te krijgen.
Ik kan inmiddels weer tamelijk gerust ademhalen, mijn geloof in de goede krachten op aarde is gelukkig niet de bodem ingeslagen.
Grote broer staat bedremmeld op de stoep, ik doe de deur wijd voor hem open.
Zo blij dat we niet nog 4 jaar tegen die kop aan moeten kijken en naar die kinderachtige leugens moeten luisteren. En vooral blij met de nieuwe first lady en de vice president. Ik heb er weer vertrouwen in.
Mijn gevoelens heel mooi verwoord, Martin. Dank je wel!
En dan heb je nog niets gezegd over de Vice President Pamela Harris. Op dit moment een topper. En hopelijk over vier jaar ook nog.
Helemaal mee eens Martin!
Mooi verhaal Martin. Toch blijft bij mij de vraag hoe het kan dat hij 4 jaar voor het oog van de wereld (ons) zijn gang heeft kunnen gaan. Terwijl veel ingewijden wisten van zijn leugens en bluf.
Pas toen redelijk duidelijk was dat hij verloor durfden de media hem weg te draaien.
Maar idd ook bij mij grote opluchting!