Mijn opponent Adrie, groot aanhanger van Wilders, gaf een tweede reactie op mijn blog “Het valt niet mee om links te zijn”. Ik geloof dat hij denkt dat als hij mij bekogelt met opinies ik de mijne waarschijnlijk wel zal bijstellen.
Nu is dat niet onmogelijk -hoop ik- , maar ik kan niet zoveel met zijn bijdrage. Hans Teeuwen heeft wat ingebracht, en Paul Rosenmuller sprak een tijd geleden lovend over Pol Pot.
Ik zou liever hebben dat hij mij inzicht zou geven in zijn idealen, zijn wereldbeeld en vooral: hoe kunnen we dit vormgeven?
Voortdurend op het aambeeld blijven slaan met kritiek en haat brengt ons geen stap verder.
Ik heb dit keer kort gereageerd: Ik heb even tijd nodig om te herstellen van de ziekmakende uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat meer dan de helft van de Amerikanen kan kiezen voor Trump.
Ik schreef hem dat extreemrechts aan de winnende hand is. Dat moet hem wel tevreden stellen.
Ondertussen spelen zich in Den Haag treurige taferelen af en dreigt Duitsland ook af te glijden.
Ik ben een beetje moegestreden en moet er proberen achter te komen hoe ik mij de komende tijd zal opstellen. De verleiding is groot me terug te trekken, me te verschansen in mijn veilige huis in dit bevoorrechte land en me te begraven in mijn boeken en mijn postzegels. En de moed op te geven.
Dat zal wel niet gebeuren, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Maar voorlopig ben ik even uitgeteld.
Ik vond een prachtige illustratie van mijn blog over fatsoenlijke mensen die in mijn ogen te lang blijven geloven dat je netjes binnen de grenzen moet blijven er erop moet vertrouwen dat als je je netjes gedraagt alles wel goed komt. Dat jij als brave burger niet slachtoffer kunt worden.
Hi Martin,
Begrijp je gevoelens. Te begrijpen is het zeker allemaal niet. We moeten echter niet opgeven en gaan voor een humane samenleving. Ik heb nog les gehad van je lieve vader. Ben in 1970 geslaagd. Zo mooi dat er sinds enige jaren het Holocaust museum gevestigd is in de Kweekschool, mede ter ere van de hulp
die Johan van Hulst geboden heeft in de oorlog om Joodse kinderen weg te sluizen.Heb enorme bewondering voor hem. Zo bijzonder om onlangs te zien dat na de verbouwing weer “Hervormde Kweekschool” prijkt op het gebouw. Ik houd me aan de woorden van Wibaut:
“Er is maar een land, dat is de aarde.
Er is maar een volk, dat is de mensheid.
Er is maar een godsdienst en dat de liefde.”
Gewoon doorgaan, we geven niet op!!
Vriendelijke groeten,
Mary Braam
Martin, ik wil je niet de put in praten en zeggen dat je beter kunt stoppen met je politieke werk. Maar als je daar op dit moment geen zin in hebt is dat volkomen begrijpelijk. En voor jou persoonlijk is het misschien best verstandig om je (een tijdje?) lekker terug te trekken en dingen te doen waar je wel zin in hebt. Zou ik in elk geval doen als ik jou was 🙂
Hou vol Martin!