Wat gebeurt er met de krant?

Wie ervan houdt uitgebreid met de krant opengeslagen aan de eettafel te zitten, om systematisch het nieuws door te nemen onder het genot van een kop koffie moet op zijn tellen passen.

De krant in papieren vorm heeft zijn langste tijd gehad.

We zagen natuurlijk allang dat er steeds meer aandacht uitgaat naar de digitale editie. Steeds vaker wordt daarnaar verwezen en je krijgt de indruk dat je een beetje achterloopt als je je nieuwsgaring beperkt tot de papieren uitgave.

De recentste aanwijzing is het aanbod van de Volkskrant voor de vakantieperiode, waarin je ver van huis bent. We waren eraan gewend dat de krant kon worden doorgestuurd naar je vakantieadres, maar dat aanbod is er niet meer. Je kunt de bezorging voor een tijdje laten stoppen of de krant bij vrienden laten bezorgen. Jij zelf moet dan in den vreemde gebruik maken van je tablet.

Ik heb er een hekel aan teksten vanaf een beeldscherm te lezen: je hebt geen overzicht van begin en eind, je kunt niet controleren of je alles hebt gehad en raakt af en toe de weg kwijt.

Daar komt nog bij dat ik niet van swipen houd. Soms gebeurt er niets als ik het doe, op een ander moment vliegen er ineens drie pagina’s door het beeld. Er is hier sprake van een voor de mens onnatuurlijke bezigheid.

Enige tijd geleden lag onze krant ’s morgens niet op de deurmat. Telefonische navraag leerde dat er een grote technische storing was, en dat de krant later bezorgd zou worden.
Ik vond dit volstrekt geen probleem: ik vind het een wonder dat het zo vaak goed gaat, dus heb er alle begrip voor als het een keertje misgaat.

We hebben hem echter nooit ontvangen, men ging ervan uit dat je je wel behelpen kon met de digitale versie.

Aangezien ik dat een verkeerd uitgangspunt vind en omdat er in de volgende dagen geen woord gewijd werd aan de niet verschenen krant besloot ik een mailtje te sturen aan de hoofdredacteur, Philippe Remarque.

Geachte heer Remarque

Het was een verrassing toen ik afgelopen maandag geen krant op de deurmat vond. 
Na een telefoontje kwam ik erachter dat er een grote storing in de drukkerij was geweest en dat de krant later bezorgd zou worden.
Ik had hier alle begrip voor: het is een wonder dat het niet vaker gebeurt! De krant later lezen, of zelfs de volgende dag, is ook geen probleem. Dat doe ik ook als ik op vakantie ben.
De krant is echter niet meer gekomen, via internet begreep ik dat we in de plaats daarvan gratis de digitale versie ter beschikking hadden.
Tevergeefs wachtte ik de dagen erna op een verklaring. Geen woord!

Met het digitale aanbod is het alsof je een lekkere maaltijd bestelt en dan een tube ruimtevaartvoedsel krijgt voorgeschoteld. Alle beloofde ingrediënten zitten erin, en het is ook nog eens sneller en efficiënter.

Ik ben al veertig jaar abonnee van de Volkskrant, van een krant dus. Eentje die je op de eettafel kunt uitspreiden, die een prachtig overzicht biedt over wat je lezen wil of al gelezen hebt, en waarbij je niet hoeft te swipen.

Vóór u me wegzet als ouderwetse brombeer, die nog in de kroontjespen gelooft: ik bezit een fantastische computer waar ik heel veel plezier van heb. In mijn studeerkamer, achter mijn bureau. De krant lees ik in de huiskamer, zoals het hoort.

Dat er technische problemen waren vindt u waarschijnlijker nog vervelender dan ik. Het is uw verantwoordelijkheid dat de abonnees hun krant krijgen. 

Dat dit nu een keertje niet gebeurde is natuurlijk helemaal niet erg. Eens in de veertig jaar is een mooi track record. Maar dat er verder geen enkel woord aan besteed wordt baart me zorgen. 
Is het nu al zover dat de traditionele  papieren krant eigenlijk al niet meer meetelt? Moeten we binnenkort allemaal van het scherm gaan lezen?
Dat zou mij uitermate droevig stemmen. De krant is een meneer, en die meneer hoeft nog lang niet dood.

Met vriendelijke groet

Martin Minnema

 

Ik wachtte een week op bericht terug en stuurde toen een reminder.

Hier kreeg ik wel snel antwoord op, zij het niet van de hoofdredacteur zelf, maar van diens assistent.

Geachte heer Minnema,

Hartelijk dank voor uw mail, en excuus voor de late reactie. We hebben hem inderdaad over het hoofd gezien. Philippe Remarque heeft uw mail gelezen, en vanwege zijn volle agenda aan mij gevraagd of ik hem wil beantwoorden. Dat doe ik uiteraard graag.

We hebben de storing in de drukkerij op onze website aangekondigd, en de telefonisten waren inderdaad op de hoogte, maar u heeft er natuurlijk volkomen gelijk in dat er ook een bericht in de papieren krant had moeten staan. Als het nog een keer gebeurt, en dat hopen we uiteraard niet, dan doen we dat zeker weer wel. Onze excuses dat het er dit keer niet in stond.

En wij zijn hier op de Volkskrantredactie allemaal liefhebbers van papier. Het leest fijn, en het heeft nog veel meer voordelen die digitaal niet heeft, zoals inderdaad overzicht. De foto’s komen vaak beter naar voren, en je ziet als lezer ook meteen hoe lang een stuk is.

Alleen zien wij wel dat het aantal lezers dat alleen van papier leest sterk afneemt. De oplage van de krant stijgt, maar dat zijn vooral digitale lezers, waarvan een groot deel de zaterdagkrant dan ook nog wel op papier leest.

Ik denk zelf dat het zo’n vaart niet loopt met het volledig verdwijnen van de papieren krant, maar we moeten als krant wel serieus rekening houden met onze lezers op mobiel, pc en tablet.

Het komt er voor ons op neer dat we het allebei heel goed moeten doen: papier en digitaal. Zelf blijf ik voorlopig ook heerlijk van papier lezen, maar deze tijd vraagt om een nieuw evenwicht.

Met vriendelijke groet,

Melle Drenthe, Assistent hoofdredactie

 

Een sympathiek briefje, maar het neemt mijn zorgen natuurlijk niet weg.

Dat de hoofdredacteur zelf geen tijd voor mij had gehad begreep ik enkele dagen later. Hij was druk geweest met solliciteren.

Ik hoop dat zijn plaatsvervanger zich het lot aantrekt van de trouwe abonnees die verknocht zijn aan hun dagelijkse ritselende ritueel.