Als ik twee keer met mijn fietsbel bel

In juli 2017 werd ik de trotse eigenaar van een Sparta e-bike. Na wat kinderziekten en aanpassingen fietste ik er met heel veel plezier mee, ik ging er twee keer mee op vakantie en de teller stond op ruim 3000. Mijn vrouw had er net zo een.

Twee weken geleden werd hij op een avond gestolen. Hij stond bij het Denksportcentrum in Almere met een kabel vast aan het fietsrek. De kabel werd doorgeknipt en de fiets werd waarschijnlijk in een busje geladen.

Met de fiets was ik ook twee fietstassen kwijt, het kabelslot, een paar handschoenen en nog wat dingetjes die in de fietstas hadden gezeten.

Fietsdiefstal komt in Nederland zo vaak voor dat er een geolied mechanisme in werking gesteld kan worden: kennisgeven van de diefstal, aangifte doen en een nieuwe bestellen. De verzekering dekt het grootste deel van de kosten.

Binnen twee weken reed ik alweer op mijn nieuwe fiets. Dat is natuurlijk heel snel geregeld allemaal, maar er zijn wel wat puntjes:

  • Ik kwam erachter dat de verzekering die ik bij de ANWB afgesloten had in natura uitkeert. Je krijgt geen geld voor de verloren fiets, maar moet een nieuwe bestellen bij de winkel waar je ook je vorige had gekocht.
  • Nu had ik besloten dat ik geen fiets meer wilde betrekken van Fietsenwinkel.nl. De reden is, dat deze winkel te groot is en dat ze eerder fietsmakelaar dan              -handelaar zijn. Ik had niet zulke goede ervaringen en had me voorgenomen klant te worden van de plaatselijke fietswinkel.
  • Dat ging nu niet door, ik moest mijn nieuwe fiets weer bij Fietsenwinkel.nl kopen, als ik een goedkoper model zou uitzoeken zou ik het verschil in prijs met de oude niet terugkrijgen.
  • Vanwege mijn goede ervaringen met Sparta wilde ik er weer net zo één, maar dat was niet mogelijk: ze hebben dit merk niet meer in hun assortiment.
  • Uiteindelijk koos ik voor een Brinckers, een Nederlands fabricaat met goede recensies.
  • Het moest wel een damesmodel worden, want er was een lange levertijd voor een herenfiets. Ik vond dat niet zo erg, mijn ego kan wel een stootje hebben.
  • Aangifte doen kan tegenwoordig via internet, maar dan moet je wel digiD met bevestiging via een app op je smartphone. Die had ik niet, dus die moest worden aangevraagd. Door middel van een brief zou ik hiervoor de benodigde toegangscodes krijgen.
  • Toen ik om tijd te winnen probeerde “gewoon” aangifte te doen bleek dat je daarvoor telefonisch een afspraak moet maken en dat er dan na een week een plekje voor je zou zijn.

De verzekering kwam snel af en werd meteen overgesloten voor mijn nieuwe fiets. Kan die ook weer gestolen worden. Ik ga met deze fiets echter wel als mevrouw Minnema door het leven (moet je als Man ook maar niet op een damesfiets rijden).

Mijn echtgenote gaf me een prachtige set nieuwe fietstassen en een kettingslot cadeau.

De fiets rijdt lekker, nu maar hopen dat ik er langer van kan genieten dan van mijn Sparta.

2 reacties

  1. Tjonge, is toch wel om heel boos over te worden, dat ze zomaar een fiets meenemen. Gelukkig wel verzekerd. Het is wel weer een mooie fiets. Veel plezier ermee.

  2. Het geeft een rot gevoel, als er iets van je gestolen wordt. Ik heb dus met je meegeleefd Martin.
    En heb ik die ervaring zelf wel eens gehad? Jazeker!
    In een vorig leven gaf ik in de avond les aan mensen die Nederlands wilden leren. Opgeruimd en moe liep ik op een maandagavond naar mijn auto in de Zwolleweg. Mijn ‘Opeltje’ was vertrokken. Ik kon mijn ogen niet geloven en dacht zelfs dat ik hem thuis had laten staan. Niets was minder waar. Toch werd hij twee weken later gevonden. In een vervelende staat trouwens. Bovendien kwam er twee weken later een verkeersboete binnen. De diefjes hadden iets te hard gereden met mijn karretje. Ik hoefde, omdat ik de diefstal aangegeven had, niets te betalen. Dat weer wel. Maar wat heb je aan al die ongein?
    Maar mijn gedachten gaan ook ineens zo’n 55 jaar terug. Ik had toen een prachtige zwarte fiets, een echte Simplex. Hij werd uit de tuin van mijn vriend gestolen. Goede raad was duur. Wat wilde het geval? Mijn vader spaarde stuivers en hij had ongeveer 25 gulden bij elkaar. “Alsjeblieft, dit is een eerste aanbetaling’, zei hij. Ik ben dat nooit vergeten. Een week later werden we door de politie gebeld. Mijn fiets was in een portiek in De Bilt gevonden. Zelf woonde ik drie km verderop. Wat een opluchting. Ik mijn fiets terug en mijn vader zijn stuivers.
    Het was toen een heerlijke, gezellige, overzichtelijke tijd.
    En dat is veranderd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.