De zilveren knoop

1854

Het zat Guurt niet mee die dag.

Het was nog aardedonker toen hij zich ’s ochtends klaarmaakte om naar de haven te gaan waar de vissersboot klaarlag.

Ze zouden die dag zoals gewoonlijk een paar trekken maken op de Zuiderzee om met het kuilnet paling te vangen.

Hij kleedde zich zo warm mogelijk, want het was koud. Toen hij de enige warme trui die hij bezat over zijn hoofd trok scheurde die finaal in tweeën. Het kledingstuk was zo versleten en zo vaak gerepareerd, dat het in stukken uit elkaar viel.

Besluiteloos keek hij naar de vodden in zijn hand. Die trui was echt niets meer waard, hij moest iets anders aantrekken.

Guurt was knecht op een Schoklander vissersboot en verdiende heel weinig. Hij woonde met zijn vrouw Hendrikje in een vervallen huisje op Schokland en had nooit genoeg geld om  rond te komen. Meestal kon hij aan boord eten, dat scheelde, maar geld voor nieuwe kleren was er nooit. Hendrikje probeerde alles zo goed mogelijk te herstellen, maar door het zware werk aan boord sleten Guurt’s kleren snel.

Hij wist dat Hendrikje het helemaal niet met hem eens zou zijn, maar trok toch zijn mooie jas aan, die deel uitmaakte van zijn zondagse pak. Hij had er geen zin in de hele dag kou te lijden. Het was een korte jas, die gesloten werd met twee zilveren knopen.

Hij haastte zich naar de boot en al snel was hij druk in de weer met de netten.

Door de beweging van zijn armen werd er veel kracht uitgeoefend op de knopen van zijn mooie jas en na verloop van tijd brak het oogje van de bovenste knoop af.

Toen Guurt even over de reling van de boot hing viel de knoop met een kleine plons in het water. Langzaam zonk hij naar de bodem en nestelde zich in de modder.

Het lekkere maaltje paling dat Guurt mee naar huis bracht kon de boosheid van Hendrikje niet wegnemen. In onvervalst Schokkers schold ze hem de huid vol. Die zondag hield hij zijn Bijbel angstvallig voor zijn borst, zodat niemand kon zien dat er nog maar één knoop zat.

 

1999

Ons zoontje speelt in de tuin van onze eengezinswoning en komt even later opgewonden binnen: kijk eens wat ik in de aarde gevonden heb?

 

Moeder en kind

 

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.