Talent

Mijn vader was pedagoog en was dus niet alleen in zijn rol als vader, maar ook beroepsmatig geïnteresseerd in de vorderingen van zijn kinderen.
Van mijn oudste zus hield hij nauwgezet de taalontwikkeling bij en ook de andere kinderen volgde hij op de voet. Hij bewaarde veel van wat we meekregen van school.
Ik stuitte op een map met tekeningen en werkstukjes die ik op de kleuterschool gemaakt had, sommige dus zestig jaar oud!

Het is een wonderlijke sensatie deze creatieve uitbarstingen na zoveel tijd weer in handen te hebben. Kan het zijn dat ik me van sommige nog herinner dat ik ermee bezig was?

Het voordeel van de kleuterleeftijd is, dat je dan onbekommerd je gang gaat. Bij het stijgen der jaren word je kritischer en blijkt de kloof die gaapt tussen wat je in je hoofd hebt en uiteindelijk op papier krijgt steeds groter te worden.
Er komt een moment dat je het maar opgeeft. Op de middelbare school was ik nog even enthousiast geworden toen ik op de verstrekte lijst  van schoolmaterialen die aangeschaft moesten worden een tekendoos met inhoud ontwaarde; samen met mijn moeder ging ik naar V&D en vulde een mooie houten doos (met vakjes!). Er moest Oost-Indische inkt in, een ganzenveer, kneedgum, houtskool en zelfs een fixeerspuitje. Kwasten en penselen natuurlijk, het doosje met waterverf-rondjes past er niet meer in.
Jammer genoeg konden deze met zorg uitgezochte artikelen er niet voor zorgen dat een tekentalent zich openbaarde. Ik keek jaloers naar mijn klasgenoten, die kans zagen de mooiste tekeningen te produceren.
Ik besloot dat er geen tekenaar of schilder in mij huisde, mijn artistiek talent moest duidelijk in een andere richting worden gezocht. (Gaven de in stevige blokletters opgeschreven letters van mijn naam en leeftijd wellicht een aanwijzing?)

Aangezien bovenstaand werkje gesigneerd is, is er weinig twijfel omtrent de maker.
In de map trof ik ook een verdwaalde tekening aan van mijn oudste zus Atie.
En ik heb zo mijn twijfels over dit schooltafereel:

Ik vermoed dat deze tekening ook in de verkeerde map is terechtgekomen. Waarschijnlijk is deze ook door Atie gemaakt, of anders door mijn andere zus (de onderwerpkeuze suggereert het eerste, de taalfout op het bord het tweede).

Ik lijd er niet onder dat ik absoluut niet tekenen kan, maar ben wel een beetje jaloers op mensen die dit talent wel bezitten.

Elke zondagmiddag neemt mijn vrouw plaats voor de computer en doet mee aan een workshop portrettekenen. De lerares tekent zelf mee, geeft deskundig commentaar en vraagt de deelnemers drie portretten te maken: voor het eerste hebben ze een kwartier, voor de twee andere meer tijd.

Mijn mond valt elke keer open als ze me het eindresultaat laat zien.

Zonder meer te vergelijken met deze twee heren, die ook niet van talent gespeend waren:

Toch?