Een wonderlijke eigenschap van Youtube is, dat je -zodra je ergens belangstelling voor hebt getoond – daarna gebombardeerd wordt met vergelijkbare filmpjes.
Aan de ene kant angstwekkend: iemand zit over je schouder mee te kijken, aan de andere kant wel handig. Je hoeft niet meer zelf op zoek en je komt zo nog eens in contact met iets waar je zelf niet zo gauw aan gedacht zou hebben.
De laatste tijd staat mijn scherm vol met fragmenten uit Engelse comedyshows waarvan ik het bestaan niet kende, want ze worden uitgezonden op Channel 4 en ITV. Deze zenders zitten niet in het pakket van onze kabelaar.
Ik bekijk deze stukjes met grote bewondering, ik houd erg van Britse humor en we zien hier grootmeesters in het genre.
Lee Mack Rob Brydon
De spelshows dienen voornamelijk als vehikel voor comedians zoals Rob Brydon, Jimmy Carr, Jon Richardson, Sean Lock, Lee Mack en David Mitchell. Zij grijpen elke gelegenheid aan om grappen te maken, elkaar te plagen of voor schut te zetten.
Jon Richardson Sean Lock
Wat het spektakel zo bijzonder maakt, is dat er heel weinig van tevoren afgesproken of ingestudeerd is. De Britten zijn meesters in het improviseren.
(Als je naar Amerikaanse producties kijkt zie je dat die van begin tot eind gescript zijn, later wordt er een lachband onder gezet zodat de kijkers weten wanneer ze moeten lachen).
David Mitchell
De deelnemers zijn geselecteerd op basis van hun humoristische gaven:
Wit
Dit Engelse begrip kan het best vertaald worden met het vermogen woorden te gebruiken op slimme en humoristische wijze.
Thinking on your feet
De deelnemers kunnen ongelooflijk snel inspelen op vragen of opmerkingen van de anderen, ze staan bijna nooit met hun mond vol tanden.
Rant
De comedians proberen elkaar voortdurend de loef af te steken. Af en toe ziet een van hen kans een geweldige rant (tirade) te lanceren waar de anderen niet tussen kunnen komen.
Waar ze kunnen nemen ze elkaar te grazen, vaak aan de hand van (al dan niet vermeende) karaktertrekken. Zo wordt net gedaan alsof Jon Richardson geen vriendin kan krijgen en een beetje autistisch is (hij houdt ervan stickers precies binnen de lijntjes te plakken), wordt Rob Brydon geplaagd met zijn geringe lengte en het feit dat hij een Welshman is en vergelijken ze Jimmy Carr met een Duplopoppetje.
Jimmy Carr
David Mitchell studeerde in Cambridge, hem wordt voortdurend voor de voeten geworpen dat hij tot de geprivilegieerde klasse behoort en Lee Mack is trots op zijn arbeidersachtergrond.
Rachel Riley Susie Dent
Het zijn voornamelijk mannen die de grappen maken, maar vlak de vrouwen niet uit: Susie Dent presideert over het woordenboek en bepaalt of gevonden woorden wel of niet door de beugel kunnen en Rachel Riley laat met speels gemak zien welke rekenkundige oplossingen de spelers hadden kunnen vinden, want zij is behalve bloedmooi ook een afgestudeerd wiskundige.
In tegenstelling tot de keurige BBC doen de commerciële zenders in Engeland niet moeilijk over een scheldwoord hier en daar en seksuele woordspelingen. Er wordt niets weggepiept!
Er komen ook gasten voorbij, een van de leukste is Alex Horne (met zijn Horne section), hij verzorgt het muzikale gedeelte.
De hierboven beschreven comedians zijn captain van een team waarin ook andere bekende Engelse mediasterren zitten. Die mogen meedoen maar worden natuurlijk finaal van de sokken geblazen door de beroepsgrappenmakers.
Dit alles uiteraard in het allermooiste Engels. Het is net of deze taal uitgevonden is om grappen in te maken.
Ik heb ontdekt dat er af en toe op de BBC ook afleveringen worden uitgezonden van Would I Lie to You, daar kijk ik natuurlijk naar.
Voor de rest moet ik het hebben van de filmpjes op Youtube, heel aangenaam om naar te kijken. Het zijn korte fragmenten met highlights uit deze shows:
Would I Lie to You
QI
Countdown
8 Out Of 10 cats does Countdown
Heerlijk om te zien! Een aanrader.
Twee voorbeelden: (de rest moet je zelf maar bekijken op Youtube):
Noel
(Alex Horne)
Carrot in the box
(compleet gek spelletje)