In memoriam Dominee ter Linden

Afgelopen zondag overleed dominee Nico ter Linden.

We kennen hem van de periode waarin hij predikant was van de Westerkerk in Amsterdam.

Hij voltrok ons huwelijk in 1990 en doopte onze beide zoons.

Voorafgaand hieraan praatten we met hem, hoog boven op zijn kamer in de Westerkerk. Het waren geen moeilijke gesprekken, ter Linden was geen zware dominee.
Ik had er moeite mee wetenschap en geloof met elkaar te verzoenen, hij had hier begrip voor. Zijn opvatting: Wat in de Bijbel staat is wel waar, maar niet echt gebeurd viel bij mij in goede aarde.

Het feit dat mijn vrouw uit een Katholiek nest kwam en ik uit een Nederlands Hervormd vormde ook totaal geen beletsel.

De trouwceremonie in de Westerkerk was prachtig. Onze familie was aanwezig en ook cursisten van mijn Taalschool uit alle delen van de wereld. Ter Linden hield een mooie preek en markeerde op deze manier het begin van een mooi huwelijk dat na 27 jaar nog steeds in volle bloei staat en twee prachtige zonen heeft opgeleverd.

Later leidde hij de begrafenisdiensten van eerst mijn vader en later mijn moeder.

Bij zijn afscheid van de Westerkerk waren alle paren uitgenodigd die hij in de loop der tijd in de echt had verenigd. Toen hij hen in de volle kerk vroeg op te staan gaven ook wij daar gehoor aan, het was een ontroerend moment. Ik denk dat hij voor heel veel mensen veel heeft betekend.

Ik zag hem enkele jaren geleden het laatst in de kerk van het Leger des Heils in Almere. Ik had hem uitgenodigd om te spreken op de jaaropening van stichting Prisma. Hij was de gave van het woord niet kwijtgeraakt en was nog even aimabel als vroeger.

Een fijne dominee is heengegaan. Hij ruste in vrede.